ﺑـﻪ ﺳﻼﻣــَــﺘــﯽ ﭘﺴـــﺮﺍ .........
ﭼﯿـﻪ ؟؟
ﻓﮑــﺮ ﻣﯿﮑـﻨﯽ ﺧﺴــــﺘـــﻪ ﻧــﺸـُــﺪَﻥ ؟
ﻫﻤﯿﺸـــﻪ ﺑﻪ ﯾـﻪ ﺗﯿﮑــﻪ ﺁﻫــَـﻦ ﻓــُـﺮﻭﺧـﺘـــﻪ
ﺷــُـﺪَﻥ ...
ﻭﻗﺘـﯽ ﭘﻮﻟﯽ ﺗﻮ ﺟﯿﺒﺸﻮﻥ ﻧﺒــﻮﺩ ﻣـﺤــَـﻞ
ﺳـﮕـــﻢ ﺑﻬﺸــــﻮﻥ ﻧـﺬﺍﺷــﺘـَـــﻦ ...
ﺭﻭ ﻫـﺮﮐــﯽ ﺩﺳــﺖ ﮔــُـﺬﺍﺷـﺘـَـﻦ ﯾـﺎ ﯾـﻪ ﺑﭽـﻪ
ﻣﺎﯾـﻪ ﺩﺍﺭ ﺍﺯَﺵ ﮔــﺮﻓـﺘـَـﺘــﺶ ﯾﺎ ﯾﮑــﯽ ﺍﻭﻣـَـﺪ
ﺍﺯ ﮔــُـﺬَﺷــﺘــﻪ ﯼ ﻧـﻨﮕـﯿﻦِ ﻃــﺮَﻑ
ﻭﺍﺳــَـﺸـــﻮﻥ ﺗـَــﻌﺮﯾـﻒ ﮐــَـﺮﺩ ...
ﺑـﺨــُـﺪﺍ ﺍﻭﻧﺎﻡ ﮐـَـﻢ ﺁﻭﺭﺩﻥ ...
ﺍﻣـّـﺎ ﻏــُـﺮﻭﺭﻣــَﺮﺩﻭﻧـﺸـــﻮﻥ ﺑﻬﺸـــﻮﻥ ﺍﺟﺎﺯﻩ
ﻧﻤـﯿﺪﻩ ﺑﯿﯿﺎﻥ ﺟﺎﺭ ﺑـﺰَﻧــﻦ ...
ﮔـﺎﻫــﯽ ﺑﺎﯾـَـﺪ ﮔـُـﻔﺖ : ﻣﯿﻢ ﻣﺜـﻞ
ﻣـــــــﺮﺩ ...

قــرارمـان فقـط .. یـک “مــانیــتورِ” کـوچـک بـــود ! امّــا .. اکنــون .. قلبـــم را ببـین.. که بــا هــر”آف” شدنــت .. چــگونـه .. بـیقــرارِ “آمــدنــت” مـی شـــود ! گـاهــی آنقــدر دلـم هوایـــت را میــکنـد شــک میـکنم بـه اینــکه ، ایـن دل مــال مــن اسـت یـا تـــو . .

دلـتنگیـ ــی" ...

عـین آتــش زیــر خــاکستــر استــــ ...

گـاهــی فـکـــر میـــکـنـی تــمـــام شـدهـــ ...

امـــا یـــک دفعــهــ ...

هــمـه ات را آتــش مـیـــزنـد ...

هـــوای خانـه چـه دلگیــر مـی‌شــود گاهــی

از ایــن زمانــه دلــم سیــر می‌شـود گاهـی

عـقـــاب تیـــز پـــر دشــت هــــای استـغـنـــا

اسیـــر پنجـــه‌ی تقــدیـــر مــی‌شــود گـاهــی

صــدای زمــــزمــــه‌ی عــــاشقـــانـــه آزادی

فغــان و نالـــه ی شبگیـــر مـی‌شــود گاهی

نـگــــاهِ مــردم بیـگـــانـــه در دل غـــربــت

به چَشمِ خستـه ی مـن تیـر می‌شـود گاهـی

مبر ز مــوی سپیــدم گمان به عمــر دراز

جــوان ز حادثــه ای پیـــر مـی‌شـود گاهـی

بگـو اگــر چه به جایــی نمی‌رسـد فــریــاد

کــلام حــق دمِ شمشیـــر مـی‌شــود گـاهــی

بـگیـــر دســت مــــرا آشـنــــای درد بـگیـــر

مگو چنیـن و چنان ، دیـر می شـود گاهـی

به سوی خویش مرا می‌کشد چه خون و چه خاک

محبّـت اسـت کــه زنجیـر مـی‌شــود گاهــی

گـاهــی هـــم

نه برای اینکه، دنبال ازدیاد نعمتیم

نـه از تــرس

نـه از روی عـادتـــــ

نـه بــرای دل خـودمـان

و نـه بـه هـیـچ‌ خاطـر دیگر

تنها برای خاطـر دلِ ☀خــــدا☀

بـگـویــیــم ☀ الحــمــدلله ☀

☀ گـاهــی هـــم

نه برای اینکه، دنبال ازدیاد نعمتیم

نـه از تــرس

نـه از روی عـادتـــــ

نـه بــرای دل خـودمـان

و نـه بـه هـیـچ‌ خاطـر دیگر

تنها برای خاطـر دلِ ☀خــــدا☀

بـگـویــیــم ☀ الحــمــدلله

گـاهــی هـــم

نه برای اینکه، دنبال ازدیاد نعمتیـم

نـه از تــرس...

نـه از روی عـادت...

نـه بــرای دل خـودمـان...

تنها برای خاطـر خــــدا...

بـگـویــیــم :

الحــمــدلله

مُـحـبت زیــادی،

هَـمیـشه آدمــہـا را خــَـرابـــــ مــےڪُـنـد

گـاهــی آدمــہـا مــی رونــد ...
...
نـه بـــرای اینـڪـہ دلآیـل مــآنـدنـشــان ڪـَـم شـُـده ...

بـه ایـن دلیـل که آنـقــَـدر ڪـوچَـڪـَـنـــد

ڪـہ تحـمـل حـَجـم بــالای مُـحـبت تـــــو را نــدارنـد ...

" او ڪـہ رفـتنی ست ، بُـگـــذار بــــروَد