گذشته ام
درد می کند ...!
بغض ِ گلویم ،
غریب است !!
و من ،
هنوز ،
نفهمیدم ،
رد ِ پای
کیست
که در من
راه می رود ... !!!

آخرین جرعه این جام کجاست؟
وقت نوشیدن است آیا امروز؟
روزگار حال مرا می پرسد؟
چه کسی عکس مرا خواهد دید
درمیان قاب چشمان پراز حسرت تو؟
چه کسی می داند
آخر این راه پراز درد کجاست؟
چه کسی می فهمد
عمق دلتنگی من راپس از این؟
آخرین جرعه این جام هنوز
ازگلویم نرفته است پایین
آیا این راه که من پیمودم
آیا این عشق که من حس کردم
همه زندگی من بوده است؟

ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﮐﻮﺩﮐﯽ ﻫﺴﺘﻢ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻧﮕﺎه ﺗﻮ!



ﻣﯿﺨﻨﺪﯼ ﺑﻪ ﻭﺟﺪ ﻣﯽ ﺁﯾﻢ ...



ﻏﻤﮕﯿﻦ ﮐﻪ ﻣﯿﺸﻮﯼ ﺩﻧﯿﺎﯾﻢ ﻣﯿﺸﻮﺩ ﺑﻐﺾ ﺳﻨﮕﯿﻨﯽ ﺩﺭ ﮔﻠﻮﯾﻢ ...



ﺍﻣﺎ ﺩﻟﻢ ﻣﯿﮕﯿﺮﺩ ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﯿﺒﯿﻨﻢ ﺗﻮ ﺣﺘﯽ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺳﻤﺘﻢ ﻧﻤﯽ ﺁﯾﯽ ...



ﻣﯽ ﻓﻬﻤﯽ لعنتی؟؟؟ ﺣﺘﯽ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ !

دیشب از دلتنگیت بغضی گلویم را شکست
گریه ای شد بر فراز آرزوهایم نشست
من نگاهت را کشیدم روی تاریخ غزل
تا بماند یادی از روزی که بر قلبم نشست

نمیدانم پس ازمرگم چه خواهدشد!نمیخواهم بدانم کوزه گرازخاک اندامم چه خواهدساخت!
ولی بسیارمشتاقم که ازخاک گلویم سوتکی سازد؛گلویم سوتکی باشدبه دست کودکی گستاخ وبازیگوش واویک ریز وپی درپی دم گرم خویش رادرگلویم سخت بفشاردوخواب خفتگان خفته راآشفته ترسازدبدین سان بشکند هردم سکوت مرگبارم را!
""این شعروخیلی دوس دارم""

“کنج گلویم قبرستانی است پرازاحساسهایی که زنده بگورشده اند،

به نام بغض….”

عشق گم شده من …

نبودن هایی هست که هیچ بودنی جبرانشان نمیکند،وآدمهائی که هرگز

تکرارنمی شوند….

وتو آنگونه ای…

فقط همین…