مي روم شايد فراموشت كنم
من پذيرفتم شكست خويش را

پندهاي عقل دور انديش را

من پذيرفتم كه عشق افسانه است

اين دل درد آشنا ديوانه است

مي روم شايد فراموشت كنم

با فراموشي هم آغوشت كنم

مي روم از رفتنم دل شاد باش

از عذاب ديدنم آزاد باش

گرچه تو تنهاتراز ما مي روي

آرزو دارم ولي عاشق شوي

آرزو دارم بفهمي درد را

تلخي برخوردهاي سرد را

خوشا به حالت ای روستایی، چه شاد و خرم چه باصفایی،
در شهر ما نیست جز داد و فریاد، خوشا به حالت که هستی آزاد،
در شهر مانیست جز دود و ماشین، دلم گرفته از آن و از این،
ای کاش من هم پرنده بودم، با شادمانی پر می گشودم،
میرفتم از شهر به روستایی، آنجا که دارد آب وهوایی.

چند روز پیش عموم رو دیدم داشت دوتا سیگار باهم میکشید . گفتم عمو چرا دوتا دوتا سیگار میکشی؟
گفت یکیش ماله خودمه اون یکی ماله دوستم که افتاده زندان .
چند روز بعد دوباره دیدمش یه دونه سیگار میکشید . پرسیدم دوستت از زندان آزاد شد یه دونه شیگار میکشی ؟ گفت نه خودم ترک کردم این سیگار ماله دوستمه .

بر روی بــــــــوم زنــــدگی هرچیز میخواهـــی بکش
تــــقدیر را باور نکن،اگر زیبا نبود،نقاش خوبــی نیستـــــی؛
از نو دوباره رســـم کن،تـــــصویر را باور نکن؛خالق تـــو را شاد آفرید؛آزاد آزاد آفرید،پرواز کن تـــا آرزو،زنجیر را باور نکـــن.

ذهنم با افکارم گره خورده است ؛ همانند چهار راهی شلوغ ، در روز بارانی بدون هیچ قانون و چراغ راهنمائی . . .
نه افکارم می روند نه ذهنم آزاد می شوند . . .

خوندن برخی از جملات آدم رو بفکر فرو میبره و این سوال رو همچنان بدون پاسخ میگذاره که : آیا مردان شهادت رو برای خودشون انتخاب میکنند یا اینکه این شهادته که مردان شایسته اش رو گلچین میکنه ...
دیروز از هر چه بود گذشتیم و امروز از هر چه بودیم گذشتیم ...

آنجا پشت خاکریز بودیم و اینجا در پناه میز...

دیروز دنبال گمنامی بودیم و امروز تلاش می کنیم ناممان گم نشود ...

جبهه بوی ایمان میداد و اینجا ایمانمان بو می دهد ...

آنجا روی درب اطاقمان می نوشتیم : یا حسین فرماندهی از آن توست، اینجا می نویسیم بدون هماهنگی وارد نشوید ...

الهی نصیرمان باش تا بصیر گردیم

و بصیرمان کن تا از مسیر بر نگردیم

و آزادمان کن تا اسیر نگردیم ...
قسمتی از وصیتنامه شهید شوشتری

بوستان دانشوران _ کیش

بوستان دانشوران کیش يكى از وسيع ترين و در دسترس ترين بوستان هاى كيش است كه روبروى بازار پرديس قرار گرفته است . سازمان منطقه آزاد كيش در زمستان سال 1376 تنديس پانزده تن از دانشمندان معاصر ايران را در اين بوستان نصب كرده است .

من باختــــــــــــــــــــم ...
من پذیرفتم شكست خویش را ...
پندهای عقل دوراندیش را ...
من پذیرفتم كه عشق افسانه است...
این دل درد آشنا دیوانه است ...
میروم شاید فراموشت كنم ...
در فراموشی هم آغوشت كنم ...
می روم از رفتن من شاد باش...
از عذاب دیدنم آزاد باش ...
آرزو دارم بفهمی درد را ...
تلخی برخوردهای سرد را ...

سایت گل- 50 روز قبل، دقيقا فرداي بازي ايران- كره‌جنوبي، وقتي عكس تماشاگران كره‌اي در حال نظافت ورزشگاه آزادي روي سايت‌ها منتشر شد، فضاي شبكه‌هاي اجتماعي پر شد از كامنت‌هايي كه با كلمه كليشه‌اي «ما ايراني‌ها...» شروع مي‌شدند و با خودزني‌هاي هميشگي به پايان مي‌رسيدند! اين كلا عادت ماست كه نژاد خودمان را نسبت به ديگران يا خيلي متمدن‌تر مي‌دانيم يا خيلي بي‌فرهنگ‌تر! انگار حد وسط براي ما اختراع نشده است.

اما این‌جا نه ورزشگاه بزرگ آزادی است و نه این تماشاگران هواداران تیم ملی کره هستند. این‌ها یک گروه خودجوش رشتی هستند که در رشت به صورت NGO فعالیت می‌کنند و شعارشان "شهر ایده‌آل ما" است. آنها پس از پایان مسابقه داماش - استقلال در ورزشگاه ماندند و به صورت داوطلبانه به نظافت ورزشگاه عضدی رشت پرداختند. کاش کمی دوربین‌هایمان را به سمت زیبایی‌های دوست‌داشتنی جامعه خودمان هم زوم کنیم. و باورمان شود كه تصوير كامل «ما ايراني‌ها...» تصويري است كه زشتي‌ها و زيبايي‌ها را توامان در خودش جا داده است.

کلاغ و طوطی هر دو زشت آفریده شدند؛

طوطی اعتراض کرد و زیبا شد، اما کلاغ راضی بود به رضای خدا؛

امروز طوطی در قفس است و کلاغ آزاد؛

پشت هر حادثه ای حکمتی است که شاید هرگز متوجه آن نشوید؛

پس راضی باشید به رضای خدا ...

روزی شخصی در کوچه ای می گذشت ناگهان غلامی را دید
از اینکه چشم بر زمین دوخته خوشحال شد
و قصد خریدنش را کرد از او پرسید
می توانم تو را به غلامی برگزینم گفت:
آری
گفت: نامت چیست
گفت: هرچه تو بگویی
گفت: از کجا آمده ای
گفت: هر کجا که تو بخواهی
گفت: چه کار می کنی؟
گفت: هر چه تو بگویی
ناگهان صاحب به گریه افتاد و گفت:
ما نیز باید برای صاحبمان خدا اینگونه باشیم
و رو به غلام کرد و گفت:
تو آزادی...