به غم کسی اسیرم که زمن خبر ندارد
عجب از محبت من که در او اثر ندارد
غلط است هر گوید دل به دل راه دارد
دل من ز غصه خون شد دل او خبر ندارد

************************

گاهی دلم برای خودم تنگ میشود
ازبس حضور ناب تو پر رنگ میشود
دنبال خویش هستم وپیدا نمی کنم
"من بودنم" با تو هماهنگ می شود

****************************


دیروز به دنبال تو به همه جا سر زدم ...

هم از نسیم سراغت را گرفتم ،

هم از گل سرخی که کنار چشمه عشق روییده بود .

حتی از پرنده هایی که در شعرهایم بال می زدند

نشانی ات را پرسیدم ...

اما پیدایت نکردم این را ولی خوب می دانم ،

که اگر چشمانم را ببندم و با دهان بسته صدایت کنم ،

فورا جوابم را خواهی داد.

راستی که عجب صفایی دارد این بی قراریها و این

دلتنگی ها !...

مانده ام که این فاصله ها اگر نبود ،

آیا باز هم اینقدر مشتاق شنیدن صدایت از درخت و صندلی

و ستاره بودم؟

همیشه فاصله ها باعث میشوند تا بیشتر قدر همدیگر را

بدانیم،

و بیشتر به دنبال هم بگردیم .

مثل همین امروز که همه جا را به دنبالت گشتم ...

حتی همه خوابهایم را یکی یکی جستجو کردم ...!

همه جا رد پایت بود ...

حتی مو

خوندن برخی از جملات آدم رو بفکر فرو میبره و این سوال رو همچنان بدون پاسخ میگذاره که : آیا مردان شهادت رو برای خودشون انتخاب میکنند یا اینکه این شهادته که مردان شایسته اش رو گلچین میکنه ...
دیروز از هر چه بود گذشتیم و امروز از هر چه بودیم گذشتیم ...

آنجا پشت خاکریز بودیم و اینجا در پناه میز...

دیروز دنبال گمنامی بودیم و امروز تلاش می کنیم ناممان گم نشود ...

جبهه بوی ایمان میداد و اینجا ایمانمان بو می دهد ...

آنجا روی درب اطاقمان می نوشتیم : یا حسین فرماندهی از آن توست، اینجا می نویسیم بدون هماهنگی وارد نشوید ...

الهی نصیرمان باش تا بصیر گردیم

و بصیرمان کن تا از مسیر بر نگردیم

و آزادمان کن تا اسیر نگردیم ...
قسمتی از وصیتنامه شهید شوشتری

اگه فصل افتادنت رسید ...
با غرور جدا شو!
یه وقت هایی لازمه برای حفظ غرورت !
قید آخرین نگاه
آخرین جمله
آخرین حرف رو بزنی ...
چون یه لحظه اسیر بغضی می شی ،که بعدها هر چی می باری دلت سبک نمی شه ...
اونوقت ذره ذره احساس میکنی که داری تموم می شی و خاکستری که ازت مونده با هیچ اشکی سرد نمی شه ...
اگه حس کردی زیادی هستی قبل از اینکه سنگینی سرمای زمستون سیاهت کنه
بارو بندیلت رو جمع کن و با لبخند عازم سفر شو ...
اینجوری به جز سیاهی تو کوله بارت، یه ذره رنگ میمونه که رویاهاتو باهاش رنگی کنی
و توُ مومیایی رنگـــــــــ به خوابـــــــــــ بری ...
خواب بهاری که هر گز نخواهی دید ...

من از ميان همه‌ی شما
منتظر کسی بودم.. که نيامد!
به گمانم دريا
چشمی برای گريستن نداشت
ورنه آن پرنده‌ی بی‌جفت
به جای نم‌نمِ يکی قطره‌ی باران
چشمْ به راهِ دو ديده‌ی من
از دريا نمی‌گريخت..

سید علی صالحی

می دس نبو هر چی که می سر بما

می کار نبو هر چی برابر بما

مو خور اسیر بوم منسم بیارم

می زندگی می جون جی در بما

بُستم و تی غیرت جی دم نزی

خاک می سر بزی ... به عالم نزی

نمک بزی می زخمه بی معرفت

می زخم سر ایسکاله مرهم نزی

تو یاهو رفتم مکان هواشناسیرو رو تهران تنظیم کنم یه صفحه باز شد گفت
اول وارد کاربری یاهو شو بعد
وارد یاهو شدم گفت
برو ایمیلتو آپدیت کن
رفتم ابمیلمو از کلاسیک دراوردم گفت
برو فلش پلیر تو آپدیت کن
رفتم آپدیتش کردم گفت
برو مسنجرتو آپدیت کن .....
و اینگونه بود که مسیر زندگی من تغییر کرد!!!

دوستت دارم پریشان، شانه می خواهی چه کار ؟
دام بگذاری اسیرم ، دانه می خواهی چه کار ؟

تا ابد دور تو می گردم ، بسوزان ! عشق کن !
ای که شاعر سوختی ، پروانه می خواهی چه کار ؟

مـُردم از بس شهر را گشتم ، یکی عاقل نبود
راستی تو این همه دیوانه می خواهی چه کار ؟

مثل من آواره شو، از چار دیواری درآ !
در دل من قصر داری ، خانه می خواهی چه کار ؟

خرد کن آیینه را در شعر من خود را ببین
شرح این زیبایی از بیگانه می خواهی چه کار ؟

شرم را بگذار و یک آغوش در من گریه کن
گریه کن ! پس شانه ی مردانه می خواهی چه کار ؟

مهدی فرجی

تو را خبر ز دل بی قرار باید و نیست

غم تو هست ولی غمگسار باید و نیست

اسیر گریه بی اختیار خویشتنم

فغان که در کف من اختیار باید و نیست

چو شام غم دل اندوهگین نباید و هست

چو صبحدم نفسم بی غبار باید و نیست

مرا ز باده نوشین نمی گشاید دل

که می به گرمی آغوش یار باید و نیست

درون آتش از آنم که آتشین گل من

مرا چو پاره دل در کنار باید و نیست

به سرد مهری باد خزان نباید و هست

به فیض بخشی ابر بهار باید و نیست

چگونه لاف محبت زنی؟ که از غم عشق

تو را چو لاله دلی داغدار باید و نیست

کجا به صحبت پاکان رسی؟ که دیده تو

بسان شبنم گل اشکبار باید و نیست

رهی به شام جدایی چه طاقتی است مرا؟

که روز وصل دلم را قرار باید و نیست

رهی معیری

باورم کن

همه دنیا واسه من خنجر کشیدند خنجر کشیدند
دل من توو این روزا خیلی گرفته
یادته اون روزی که دل تو رو شکسته بودم
حالا این دل شکسته مثل اون روزا گرفته
باورم کن باورم کن باورم کن باورم کن
که بدون تو میمیرم میمیرم
بی تو تنهام خیلی تنهام
خوب میدونی که تو غصه هام اسیرم
مجید خراطها
از یادم هرگز نرفتی اما از یاد تو رفتم
بی تو تنها توو خیابون زیر بارون می رفتم
دلمو شکستی اما نذاشتم توی غم بمیری
توی کویر خشک قلبم هنوزم عزیز ترینی
وقتی فهمیدی عزیزی منو تنها گذاشتی
تو همونی که می گفتی جز من هیچکس و نداشتی
باورم کن باورم کن باورم کن باورم کن
که بدون تو میمیرم میمیرم
بی تو تنهام خیلی تنهام
خوب میدونی که تو غصه هام اسیرم
بیا برگرد تا هنوزم توی قلبم خونه داری
یادته قول داده بودی که منو تنها نذاری
نه تنهام نذاری
بیا برگرد تا هنوزم توی قلبم خونه داری
یادته قول داده بودی که منو تنهام نذاری

ای وای بر اسیری کز یاد رفته باشد
در دام مانده باشد صیاد رفته باشد
آه از دمی که تنها با داغ او چو لاله
در خون نشسته باشم چون باد رفته باشد
امشب صدای تیشه از بیستون نیامد
شاید به خواب شیرین فرهاد رفته باشد
خونش به تیغ حسرت یا رب حلال بادا
صیدی که از کمندت آزاد رفته باشد
از آه دردناکی سازم خبر دلت را
وقتی که کوه صبرم بر باد رفته باشد
شادم که از رقیبان دامن کشان گذشتی
گو مشت خاک ما هم بر باد رفته باشد
پرشور از حزین است امروز کوه و صحرا
مجنون گذشته باشد فرهاد رفته باشد