اى همه شكل تو مطبوع و همه جاى تو خوش
دلم از عشوه ء شيرين شكرخاى تو خوش همچو گلبرگ طرى هست وجود تو لطيف
همچو سرو چمن خلد سرا پاى تو خوش شيوه و ناز تو شيرين خط و خال و تو مليح
چشم و ابروى تو زيبا قد و بالاى تو خوش هم گلستان خيالم ز تو پر نقش و نگار
هم مشام دلم از زلف سمن ساى تو خوش در ره عشق كه از سيل بلا نيست گذار
كرده ام خاطر خود را به تمناى تو خوش شكر چشم تو چه گويم كه بدان بيمارى
مى كند درد مرا از رخ زيباى تو خوش در بيابان طلب گرچه ز هر سو خطريست
مى رود حافظ بى دل بتولاى تو خوش