گفتند : «کلاغ»، شادمان گفتم : «پر» ...گفتند : «کبوترانمان»، گفتم : «پر» ...گفتند : «خودت»،...! به اوج اندیشیدم در حسرت رنگ آسمان گفتم : «پر» ...گفتند : «مگر پرنده ای؟»، خندیدم گفتند : «تو باختی» و من رنجیدم در بازی کودکان فریبم دادند احساس بزرگ پر زدن را چیدن آنروز به خاک آشنایم کردند از نغمه پرواز جدایم کردند آن باور آسمانی از یادم رفت در پهنه این زمین رهایم کردند گفتند : «پرنده» ، گریه ام را دیدند دیوانه خاک بودم و فهمیدند گفتم که«نمی پرد» ، نگاهم کردند ، بر بازی اشتباه من خندیدند ... !