وقتي که نيستي عبور قرن ها را احساس ميکنم

دلم براي تمام کوه هاي نهان دنيا ميسوزد

و هر لحظه دلم تو را فرياد مي کند

وقتي که نيستي هيچ کس نيست

و من تنها و دلگير منتظر پايان دنيا هستم

تو دنيا بعضي چيزا عطر خوبي دارند اما طعم ندارند...
تو دنيا بعضي چيزا با اينكه طعم خوبي دارند اما عطر ندارند...
مهم نيست كه عطر چيزي خوب باشه يا طعمش
مهم اينه كه به تو بچسبه
مثل عطر قهوه ي تازه دم تو يه روز سرد برفي زمستون

خدايا!
من دلم قرصه!
كسي غير از تو با من نيست
خيالت از زمين راحت، كه حتي روز روشن نيست
كسي اينجا نميبينه، كه دنيا زير چشماته
يه عمره يادمون رفته، زمين دار مكافاته
فراموشم شده گاهي، كه اين پايين چه ها كردم
كه روزي بايد از اينجا، بازم پيش تو برگردم
خدايا وقت برگشتن، يه كم با من مدارا كن
شنيدم گرمه آغوشت
اگه ميشه منم جا كن...

اينکـــه چقدر از آنروز ها گذشتــــه ،
يا اينکـــه چقدر هر دويمان عوض شده ايمـــــ،
يا اينکـــه هرکداممان کجاي ِ دنيا افتاده ايمــــــ…
اصـــــلا مهمــــ نيستـــــ.. !
باز بــــــــاران که ببارد ،
هر وقتـــــ که ميخواهد باشـــــد ،
دلمـــــــ... هوايتـــــ... را ميکنــــــد …

گذشت آن روزها كه باروت چشمهايم نم كشيده بود
و جز اشك از آنها نمي چكيد،
حالا آنقدر عشق را درخودم كشته ام
كه مي توانم دنيارا به آتش بكشم...
سوزاندن دل ديگران كه كاري ندارد!

وداع مي کنم
با تو
تويي که چشمانت هميشه با دلم سخن داشت ...

گلم ...
دلم ...
اين روزها از هميشه بي قرارترم
مانند پاييز
که لحظه لحظه
باران را انتظار مي کشد ...

ما نه خط هاي موازي بوديم
نه متقاطع
من و تو
فقط دو خط بي ريا بوديم
دو خط کم رنگ
شايد پر رنگ ...

خط هاي تو
هميشه خط هاي بي رنگ مرا
انتظار مي کشيد ...

و خط هاي ناموزون من
هميشه خط هاي عاشقانه تو را
انکار مي کرد !

گلم ...
دلم ...
به همين اشک هاي گاه و بي گاه
من بد نبودم
ما هزار سال دير آمديم
و هزار سال ديرتر به هم رسيديم ...

روياهاي خاک خورده عاشقانه من
متعلق به هزار سال پيش هست
و صداقت جاودانه تو ايضا ...

گلم ...
دلم ...

وداع مي کنم ...
با تو
نه !
با دنياي عاشقانه خودم ...

وداع مي کنم ...

اينكه دوستت دارم هايم را از هر طريقي به گوشت مي رسانم

و اينكه مطمئني كسي كه نمي شناسى اش جايي در دنيا بى وقفه حواسش به تو هست،

يعني ناراحتي ات عذابم ميدهد!