دل استــ دیگر خسته میشود …
بی حوصله میشــود …
از روزگار از آدمـــــــها از خــودشـــــ
از این قابــها , از اثباتــ , از تـــــوضیــح
از کلماتــــی که رابـــطه ها را به گند میکشـــد...

دوست داشتن، عشق و اردات و ایمان دو روح آشنای خویشاوند است.
دو انسانی که جز آن خمیره‌ی صمیمی و ناب و منزهی که منِ انسانی خالص هر کسی را می‌سازد،
هیچ مصلحتی و ضرورتی آنان را به یکدیگر نمی‌پیوندد.
پیوندی که نه طبیعت، نه خلقت، بلکه تنهایی میان دو تنهای خویشاوند، بسته است.

دوست داشتن از عشق برتر است.
عشق یک جوشش کور است و پیوندی از سر نابینایی؛
اما دوست داشتن پیوندی خودآگاه و از روی بصیرت، روشن و زلال.

عشق بیشتر از غریزه آب می‌خورد و هرچه از غریزه سرزند بی‌ارزش است
و دوست داشتن از روح طلوع می‌کند و تا هرجا که یک روح ارتفاع دارد دوست داشتن نیز همگام با آن اوج می‌یابد.

عشق با شناسنامه بی‌ارتباط نیست و گذر فصل ها و عبور سال‌ها بر آن اثر می‌گذارد؛
اما دوست داشتن در ورای سن و زمان و مزاج زندگی می‌کند و بر آشیانه‌ی بلندش روز و روزگار را دستی نیست.

عشق در هر رنگی و سطحی، با زیبایی محسوس، در نهان یا آشکار رابطه دارد؛
اما دوست داشتن چنان در روح غرق است و گیج و جذب زیبایی‌های روح که زیبایی‌های محسوس را به گونه‌ای دیگر می‌بیند.

عشق در دریا غرق شدن است و دوست داشتن در دریا شنا کردن.
عشق بینایی را می‌گیرد و دوست داشتن می‌دهد.

عشق یک فریب بزرگ و قوی است و دوست داشتن یک صداقت راستین و صمیمی، بی‌انتها و مطلق.
عشق همواره با شک‌آلوده است و دوست داشتن سراپا یقین است و شک ناپذیر.

از عشق هرچه بیشتر می‌نوشیم، سیراب تر می‌شویم و از دوست داشتن هر چه بیشتر، تشنه تر.
عشق هرچه دیرتر می‌پاید کهنه تر می‌شود و دوست داشتن نوتر.

دکتر علی شریعتی

از این روزگار


از این آسمان مشکوک


دلم گرفته...


دلم ذره ای شوق


ذره ای زندگی


می خواهد...


دلتنگی عظیمی


مرا در خود دارد...


باید با سکوت


سوگواری کنم


چاره


برای من هیچ کجا نیست...

روزگاری است سهراب،

همه از هم دورند،

همه از هم بیزار،

نارفیقی باب است،

نامردان بسیار،

کاش به ما می گفتی...

خانه دوست کجاست!!!

روزگاريست همه عرض بدن مي خواهند#

همه از دوست فقط چشم و دهن مي خواهند#

ديو هستند ولي مثل پري مي پوشند#

گرگ هايي كه لباس پدري مي پوشند#

آنچه ديدند به مقياس نظر مي سنجند#

عشق ها را همه با دور كمر مي سنجند#

عجیب است رسم روزگار

بــعد از چند دقیقه به پزشکــمان اعــتماد میکنیم

بــعد از چند ســـاعت به کــلاهــبردار

بعداز چند روزبــــــه دوســـت

بعد از چند مـاه به همکـار

بعداز چند سال به همسایه

اما بعداز یک عمر

چرا به خدا اعتماد نمیکنیم؟

رویاهای خیس روزگارم را به آسمان نمی سپارم چون باران آن ها را می شوید و از صحنه زمینی دلم پاک می کند.

آنها را به پرواز پرستو ها نمی سپارم چون اوج می گیرد و از دیدگانم دور می شود شاید فراموشم شود.

آنها را به دریا نمی دهم زیرا خورشید سوزان آسمان آنها را بر ابرها می دهد و از آینه ی چشمانم می گذرد.

رویاهای آسمانی و دریایی و بلندم را به تو می سپارم چون تو می دانی و مرا می فهمی که قلب من جایگاه محبت های توست.

پس تو را به سخاوتت و محبتت سوگند می دهم تنهایم مگذار و مرا به خودم رها مکن یا اجود الاجودین...

تو چه میفهمی از روزگارم ...؟


از دلتنگی ام ؟


گاهی به خدا التماس می کنم


خوابت را ببینم ... میفهمی؟


فقط خوابت را ...!!!

اگه دیدی کسی غیر طبیعی غذا میخوره و مکث میکنه بدون ناراحته
اگه دیدی کسی اصلا اشک به چشماش نمیاد بدون خیلی توداره
اگه دیدی کسی زیاد میخنده بدون خیلی زخم خورده
اگه کسی حالتو زیاد پرسید بدون آدم ساده ای هست
اگه دیدی کسی به همه چیز بی توجه هست بدون زمانی زیاده از حد عاشق بوده
اگه دیدی کسی در احوال پرسی هی میگه "شکـــر بد نیستم"
بدون دروغ میگه نه حالش خوبه و نه روزگارش
اگه دیدی کسی خیلی فیلم نگاه میکنه بدون از نظر عاطفی کمبود داره
اگه دیدی کسی زیاد آهنگ گوش میکنه بدون دردهاشو خیلیها نمیفهمن
اگه دیدی کسی خودشو از دید دیگران قایم میکنه بدون از خیلیها ضربه خورده
اگه دیدی..............
ما خیلی چیزها میبینیم ولـــی توجه نمیکنیم