چه منظره بکری,گاوی میچردآرام,دررگ سرخ طبیعت خون سبزی جاریست,آسمان هم ابریست.وه!چه زیباست کارناوال هستی..

اینم یه برش از کیک تولدم واسه تو

گفتی:که آتشم بنشانی چه سود,برخاستی که برسرآتش بنشانیم,شمعم گریست به بالین زارکه شهریار,من نیز چون توهمدم سوزنهانیم.nima

عابری درخیابان پرسید:آقاساعت,چنده ظهرتابستان بوددرحالی که ساعتم را مینگریستم گفتم:هشت وبیست دقیقه درحالی که باتعجب مرا

من با کسی قرار نداشتم. ترم گذشته ما به هم قول داده بودیم که اگه زمانی هیچکدوممون برای مراسمی پارتنر نداشتیم با هم دیگه باشیم ، درست مثل یه “خواهر و برادر” . ما هم با هم به جشن رفتیم. جشن به پایان رسید . من پشت سر اون ، کنار در خروجی ، ایستاده بودم ، تمام هوش و حواسم به اون لبخند زیبا و اون چشمان همچون کریستالش بود. آرزو می کردم که عشقش متعلق به من باشه ، اما اون مثل من فکر نمی کرد و من این رو میدونستم ، به من گفت :”متشکرم ، شب خیلی خوبی داشتیم ” .
یه روز گذشت ، سپس یک هفته ، یک سال … قبل از اینکه بتونم حرف دلم رو بزنم روز فارغ التحصیلی فرا رسید ، من به اون نگاه می کردم که درست مثل فرشته ها روی صحنه رفته بود تا مدرکش رو بگیره. میخواستم که عشقش متعلق به من باشه. اما اون به من توجهی نمی کرد ، و من اینو میدونستم ، قبل از اینکه خونه بره به سمت من اومد ، با همون لباس و کلاه فارغ التحصیلی ، با گریه منو در آغوش گرفت و سرش رو روی شونه من گذاشت و آروم گفت تو بهترین داداشی دنیا هستی ، متشکرم.
میخوام بهش بگم ، میخوام که بدونه ، من نمی خوام فقط “داداشی” باشم . من عاشقشم . اما… من خیلی خجالتی هستم ….. علتش رو نمیدونم .
نشستم روی صندلی ، صندلی ساقدوش ، اون دختره حالا داره ازدواج میکنه ، من دیدم که “بله” رو گفت و وارد زندگی جدیدی شد. با مرد دیگه ای ازدواج کرد. من میخواستم که عشقش متعلق به من باشه. اما اون اینطوری فکر نمی کرد و من اینو میدونستم ، اما قبل از اینکه بره رو به من کرد و گفت ” تو اومدی ؟ متشکرم”
سالهای خیلی زیادی گذشت . به تابوتی نگاه میکنم که دختری که من رو داداشی خودش میدونست توی اون خوابیده ، فقط دوستان دوران تحصیلش دور تابوت هستند ، یه نفر داره دفتر خاطراتش رو میخونه،دختری که در دوران تحصیل اون رو نوشته. این چیزی هست که اون نوشته بود:
” تمام توجهم به اون بود. آرزو میکردم که عشقش برای من باشه. اما اون توجهی به این موضوع نداشت و من اینو میدونستم. من میخواستم بهش بگم ، میخواستم که بدونه که نمی خوام فقط برای من یه داداشی باشه. من عاشقش هستم. اما …. من خجالتی ام … نمی‌دونم … همیشه آرزو داشتم که به من بگه دوستم داره. ….
ای کاش این کار رو کرده بودم !!!

خیال نکن که بی خیال ازتووروزگارتم توفکرتم,به یادتم,اونجوراکه به فکرمی فکرمیکنم به یادتم,اونوردنیاکه باشی خودم میام

به من گفت دوستت دارم گفتم:چه اندازه؟درحالی که میرفت گفت:قدستاره های آسمون!درحالی که اورا بدرقه میکردم پرده راکنارزده و

خندیدم:گفتنددیوانه شده,گریستم
گفتند:عاشق شده پس هم خندیدم و هم گریستم تابگوینددیوانه وارعاشق شده«امان ازحرف مردم»

اومیرفت ومن رفتنش رامینگریستم,او دورمیشدومن میگریستم,رفتنش بهانه ای بودبرای نگریستن ودورشدنش بهانه ای برای گریستن

اومیرفت ومن مینگریستم,اودورمیشد ومن میگریستم,رفتنش بهانه ای بود برای نگریستن ودورشدنش بهانه ای برای گریستن..شعرازخودم,

سلام رضاجان:انشاالله که این شعرفقط یک انتخاب بوده باشدوملالی شمارا حاصل نگشته باشدبه هرحال شعربی نظیریست...