حق با باران است،
باید گریست، باید ناله کرد، باید فریاد زد.
خوشا به حال باران!
چقدر دوست داشتنی و زیباست!
چقدر صاف و زلال است!
چقدر صادق و پاک است!
صدای هق هق باران برایم آشناست!
بارها آن صدا را از اعماق وجودم شنیده ام!
صدای غریبی است.
بوی تنهایی و بی کسی می دهد!

این روزها خیلی از آدمها در تب دنیا می سوزند ...

افسوس از تب دنیا که آتش عقبی را در پی دارد.

کاش در چشمه سار زلال معرفت ،

وضویمان را با دست شستن از دنیا آغاز کنیم ؛

و نماز عشق را ،

رو به قبله ی آرزوها و پشت به دنیا ،

اقامه کنیم ...

خنکای نسیم مغفرت در راه است ...

گاه مي انديشم،
چندان هم مهم نيست اگر هيچ از دنيا نداشته باشم، همين مرا بس كه كوچه اي داشته باشم و باران...
و فقط انسان هايي در زندگيم باشند كه زلال تر از باران هستند..

وقتی که از کنار گل با تو عبور می کنم / من به حسادتش به تو حس غرور می کنم / زلالی آب روان به پیش چشم پاک تو / عشق تو را به هر زمان باز مرور می کنم / وسعت دریا و کویر به وسعت روح تو نیست / چشم حسادت زمان به بوسه کور می کنم .

دعایت می کنم،عاشق شوی روزی بفهمی زندگی بی عشق نازیباست دعایت می کنم با این نگاه خسته،گاهی مهربان باشی به لبخندی تبسم را به لب های عزیزی هدیه فرمایی بیابی کهکشانی را درون آسمان تیره شب ها بخوانی نغمه ایبا مهر دعایت می کنم در آسمان سینه ات خورشید مهری رخ بتاباند دعایت می کنم روزی زلال قطره اشکی بیاید راه چشمت را سلامی از لبان بسته ات جاری شود با مهر دعایت می کنم،یک شب تو راه خانه خود گم کنی با دل بکوبی کوبه مهمانسرای خالق خود را دعایت می کنم روزی بفهمی با خدا تنها به قدر یک رگ گردن و حتی کمتر از آن فاصله داری و هنگامی که ابری،آسمان را با زمین پیوند خواهد داد مپوشانی تنت را از نوازش های بارانی دعایت می کنم روزی بفهمی گرچه دوری از خدا،اما خدایت با تو نزدیک است دعایت می کنم روزی دلت بی کینه باشد،بی حسد با عشق، بدانی جای او در سینه های پاک ما پیداست شبانگاهی تو هم با عشق با نجوا بخوانی خالق خود را اذان صبحگاهی،سینه ات را پر کند از نور ببوسی سجده گاه خالق خود را

مانتوش ۱۵ سانت بالای باسن مبارکشه، آرایششم که شبیه جن و پری شده ... حالا بماند که موهاش قرمزه ! میگه به نظرت برم بیرون گشت ارشادم بهم گیر میده ؟! پـَـ نـَـ پـَـ میبرنت صدا و سیما تو برنامه‌ی زلال احکام به سوالات شرعی مردم پاسخ بدی