خود را با این عکس محک بزنید!
این یک تست ساده شخصیت است که البته مبنای علمی مشخصی ندارد.

به گزارش ایسنا به نقل از پارسینه، اگر چشم شما بلافاصله بعد از دیدن این تصویر، بیشتر می‌تواند چهره انسان را ببیند، شما فرد آرام و لطیفی هستید ولی اگر چشم شما روی تصویر گرگ متمرکز می‌شود، شما فردی با یک زندگی پر تنش و استرس هستید.

سهراب کجایی که شقایق پژمرد،درسینه غمگین وحزینش دل مرد،رفتی وشقایق نگران گشت وزار،باد آمدوگلبرگ شقایق را برد،مردی که شقایق به رهش عاشق بود اندردل صحرادل اوراآزرد...‏NIMA

بیا گناه کنیم

بیا دوباره به چشمان هم نگاه کنیم
بیا دوباره در این باره، اشتباه کنیم

من و توایم که تنها گناهمان عشق است
عجب گناه قشنگی، بیا گناه کنیم

تمام دفترمان را غزل غزل با عشق
کنار نامه اعمالمان سیاه کنیم

من و تویی که چنان مثل شیشه شفافیم
که روشن است، اگر توی سینه آه کنیم

عزیز من! به زمین و زمانه مدیونیم
اگر که لحظه ای از عمر را تباه کنیم

بیار سفره لبخند و بوسه ات را تا
بساط یک غزل تازه روبه راه کنیم

برای رویش یک شعر عاشقانه محض
بیا دوباره به چشمان هم نگاه کنیم

#زبان #حال #حضرت #زینب (س) #با #مادر

ای یاس قد کمانم بر حال من نظر کن

از کوی قلب من با چشمان خود گذر کن

کمتر ز داغ خود گو طاقت ندارد این دل

در پیش چشم مستم کمتر نگه به در کن

من صید دامت هستم بار دگر بیا و

یک تیر از دل خویش در قلب من هدر کن

با گوشه ی نگاهت دل را پر از صفا کن

از قلب خسته ی من تو خستگی بدر کن

دلواپسم برای پهلو و دنده هایت

گر که گرفت پهلوت من را سریع خبر کن

ناله نزن عزیزم فریاد سر مده ، جان

از درد سینه مادر کمتر تو دیده تر کن

قنفذ چگونه زد که این طور گشته ای تو

بر دخت خویش تعریف از دنده ی کمر کن

در پشت درب خانه افتادی ای عزیزم

بر دخت خویش تعریف از ضربه ی عمر کن

ای داغ، سینه ی من، آتش بزن، بسوزان

ای داغِ مادرِ من، در جان من اثر کن

غمدارم از غریبی از درد بی حبیبی

ای درد سینه ی من، دل را پر از شرر کن

من با غم تو دلبر سر می کنم شب و روز

یک امشب ای عزیزم، با درد سینه سر کن

شب را به گریه کردم صبح ای مه امیدم

خود گفتی ای مسافر شب را چنین سحر کن

#جعفر_ابوالفتحی

میدونی چرا؟؟؟

میدونی چرا میگن” دلت دریا باشه”

وقتی یه سنگو تودریا میندازی

فقط برای چند ثانیه اونو متلاتم میکنه

وبرای همیشه محو میشه

ولی اون سنگ تا ابد ته دل دریا موندگاره

وسعی می کنم مثل دریا باشم

فراموش کنم سنگ… که به دلم زدن

با اینکه سنگینی شونو برای همیشه روی سینه ام حس می کنم...

مردی جوان در راهروی بیمارستان ایستاده، نگران و مضطرب.
در انتهای کادر در بزرگی دیده می شود با تابلوی "اتاق عمل".
چند لحظه بعد در اتاق باز ودکتر جراح با لباس سبز رنگ از آن خارج می شود. مرد نفسش را در سینه حبس می کند.
دکتر به سمت او می رود.
مرد با چهره ای آشفته به او نگاه می کند.
دکتر: واقعا متاسفم . ما تمام تلاش خودمون رو کردیم تا همسرتون رو نجات بدیم. اما به علت شدت ضربه نخاع قطع شده و همسرتون برای همیشه فلج شده.
ما ناچار شدیم هر دو پا رو قطع کنیم. چشم چپ رو هم تخلیه کردیم..
باید تا آخر عمر ازش پرستاری کنی, با لوله مخصوص بهش غذا بدی،
روی تخت جابجاش کنی،حمومش کنی، زیرش رو تمیز کنی و باهاش صحبت کنی...
اون حتی نمی تونه حرف بزنه، چون حنجره اش آسیب دیده...
با شنیدن صحبت های دکتر به تدریج بدن مرد شل می شود، به دیوار تکیه می دهد. سرش گیج می رود و چشمانش سیاهی می رود.
با دیدین این عکس العمل، دکتر لبخندی می زند و دستش را روی شانه مرد می گذارد. دکتر: هه! شوخی کردم...
زنت همون اولش مرد!!!!!

مانند یک بهار…. مانند یک عبور….
از راه میرسی و مرا تازه میکنی.
همراه تو هزار عشق از راه میرسد
همراه تو بهار…
بردشت خشک سینه من سبز میشود.
وقتی تو میرسی…. در کوچه های خلوت و تاریک قلب من … مهتاب میدمد…
وقتی تو میرسی…
ای آرزوی گم شده بغض های من…
من نیز با تو به عشق میرسم…

آن هنگام که می گردد نفس در سینه ها خاموش

نمی خواهم کسی از مردن من با خبر گردد

نمی خواهم پدر برهم نهد چشمان بازم را

نمی خواهم که مادر سختی جان کندنم بیند

ولی ای دوست

اگر روزی رفیقی مهربان آمد

زتو پرسید فلانی کو

بگو در سنگر ناکامی و حسرت بسی جان داد

ولی تا لحظه آخر چنین می گفت

امید من بود

آن هنگام که می گردد نفس در سینه ها خاموش

نمی خواهم کسی از مردن من با خبر گردد

نمی خواهم پدر برهم نهد چشمان بازم را

نمی خواهم که مادر سختی جان کندنم بیند

ولی ای دوست

اگر روزی رفیقی مهربان آمد

زتو پرسید فلانی کو

بگو در سنگر ناکامی و حسرت بسی جان داد

ولی تا لحظه آخر چنین می گفت

امید من بود

✘اونیکهـ


شما سنگشو بهـ سینهـ میزنی


ما سالهاستـ تو حموم بهـ پاهامون میزنیم …


آرهــــــــــــــ …


گفتم کهـ در جریان باشی !

من یک زنم،هر چقدر هم که ادای محکم بودن را دربیاورم ،
هر چقدر هم که ادای مستقل بودن ،
اینکه " ممنون ! خودم از پسش برمی آیم . "
باز هم ته تهش...به آن سینه پهن مردانه ات نیاز دارم ؛به دست هایت حتی .
نمی دانی چه لذتی دارد وقتی تو از خیابان ردم می کنی!!!
من يك زنم،
هرچقدر هم غرورم مانع ابراز احساسم شود،نگاهم كارش را ميكند!
من يك زنم...تو...با حمايت هايت،با مهرباني هايت،حتي با تعصب و غيرتت،با دستهاي پهن و زبرت،
با همان اخم روي پيشاني ات،با گرماي نگاهت،با حسادتت به مردان ديگر....
كاري با دلم ميكني كه،حاضرم تمام دنيايم را به پايت بريزم!!!
دست خودم كه نيست،من يك زنم!
احساساتم زود شكل ميگيرد ولي...زود از بين نميرود!
گاهي زودرنج ميشوم...دست خودم كه نيست؛
وقتي دلم كار دستم ميدهد هي بهانه ات را ميگيرم، از بودن در كنارت ذوق ميكنم ولي،
غرور است ديگر...!
تو؛خيلي راحت،خيلي خيلي راحت ميتواني احساساتم را به بازي بگيري...
خودت هم ميداني من چقدر محتاج حضورت هستم!
انكارش نميكنم...
من يك زنم،به اغوشت نياز دارم،به اينكه تكيه گاهم باشي!!
قلبم را كه دادم دستت،قدر بدان!خوردم نكن.چون تو همه دنیای من شده ای