بهگر، تولید سریال های مفهومی و معناگرایی چون «حریم سلطان» به خوبی نشان می دهد برادران ما در کشورهای دوست و برادر و همسایه – ترکیه – تا چه اندازه به ذائقه مخاطب ایرانی نزدیک شده اند و چه راهکارهایی را برای جذب حداکثری که خواسته اصلی مسئولین کشور ترکیه است به کار می گیرند.

این سریال بنا به گفته راویان شیرین سخن برگرفته از دل تاریخ است که در این صورت باید تاریخ ترکیه را بالای سر قرار داد و به آن احترام فراوان گذاشت اما تحقیقات صورت گرفته نشان می دهد در آن برهه از تاریخ بانوان عثمانی تا سایه پوشیده بودند و چیزی که شما در تصاویر موجود می بینید، خطای دید و یا سرابی بیش نیست.

به نظر میاد اخیراً قیمت دلار کمی پایین اومده و همه ما امیدواریم که پایین تر از این هم بیاد. ولی در این میان کسایی هستند که اصلاً دوست ندارند قیمت دلار پایین بیاد. چرا که از این راه حسابی دارند پول در میارند. منظورم به سران دولت نیست بلکه همین مردم خودمان است که حسابی دارند از آب گل آلود ماهی می گیرند و سر هم نوع خودشون رو کلاه می ذارند. من خودم به شخصه دیدم کسایی رو که از پایین اومدن قیمت دلار خیلی ناراحت شدند و آرزو می کنند که دلار همین جوری بمونه. سرتون رو درد نیارم. خلاصه اینکها زمانی که ما همچنین مردمی داشته باشیم که بخوان فقط به فکر خودشون باشند و سر همدیگرو کلاه بذارند ما به هیچ پیشرفتی که نخواهیم رسید هیچ بلکه هررزو پس رفت هم خواهیم کرد.

واقعا خیلی حرکت زشتیه

به اندازه یی که گاهی وقت ها میترسیدم نکند همه ی اینها خواب باشد .
اما محسن از من مشتاق تر بود و به قدری در وصال مان عجله داشت که میخواست قبل از
رفتن به سربازی به خواستگاری ام بیاید و با هم نامزد بشویم.
ولی پدرم با این تعجیل مخالفت کرد و موضوع به بعد از اتمام دوران خدمت محسن موکول شد.
محسن که به سربازی رفت ، پیوندمان محکم تر شد . چرا که داغ دوری ، آتش عشق را در
وجودمان شعله ورتر کرده بود و اگر قبل از آن هفته یی یک بار با هم تماس داشتیم ، حالا هر
روز محسن به من تلفن میکرد و مرتب برایم نامه مینوشت.
هر بار که به مرخصی می آمد آن قدر برایم سوغاتی می آورد که حتی مرجان هم حسودی
اش میشد !
اما درست زمانی که چند روزی به پایان خدمت محسن نمانده بود و من از نزدیکی وصال مان در
پوست خود نمیگنجیدم ، ناگهان حادثه یی ناگوار همه چیز را به هم ریخت .
انفجار یک مین باز مانده از جنگ منجر به قطع یکی از پاهای محسن شد
این خبر تلخ را مرجان برایم آورد همان کسی که اولین بار پیام آور عشق محسن بود .
باورم نمیشد روزهای خوشی ام به این زودی به پایان رسیده باشند .چقدر زود آشیان آرزوهایم
ویران شده بود و از همه مهمتر سوالاتی بود که مرا در برزخی وحشتناک گرفتار کرده بود . آیا
من از شنیدن خبر معلولیت محسن برای خودش ناراحت بودم یا اینکه . . .
آیا محسن معلول ، هنوز هم میتوانست مرد رویاهایم باشد ؟ آیا او هنوز هم در حد و اندازه
های من بود ؟!
منی که آن قدر ظاهر زیبای شوهر آینده ام برایم اهمیت داشت !!
محسن را که آوردند هنوز پاسخ سوالاتم را نیافته بودم و با خودم در کشمکش بودم .
برای همین تا مدتها به ملاقاتش نرفتم تا اینکه مرجان به سراغم آمد .
آن روز مرجان در میان اشک و آه ، از بی وفایی من نالید و از غم محسن گفت . از اینکه او
بیشتر از معلولیتش ، ناراحت این است که چرا من ، به ملاقاتش نرفته ام .
مرجان از عشق محسن گفت از اینکه با وجود بی وفائی من ، هنوز هم دیوانه وار دوستم دارد و
از هر کسی که به ملاقاتش می رود سراغم را میگیرد.
هنگام خداحافظی ، مرجان بسته یی کادو پیچی شده جلویم گرفت و گفت:
این آخرین هدیه یی است که محسن قبل از مجروحیتش برایت تهیه کرده بود . دقیقا نمیدونم
توش چیه اما هر چی هست ، محسن برای تهیه ی اون ، به منطقه ی مین گذاری شده رفته
بود و . . . این هم که می بینی روی کادوش خون ریخته ، برای اینه که موقع زخمی شدن ، کادو
دستش بوده و به خاطر علاقه ی به تو ، حاضر نشده بود اون رو از خودش دور کنه .
بعد نامه یی به من داد و گفت :
این نامه رو محسن امروز برای تو نوشت و گفت که بهت بگم :
( نامه و هدیه رو با هم باز کنی )
مرجان رفت و ساعت ها آن کادوی خونین در دستم بود و مثل یک مجسمه به آن خیره مانده
بودم اما جرات باز کردنش را نداشتم .
خون خشکیده ی روی آن بر سرم فریاد میزد و عشق محسن را به رخم میکشید و به طرز فکر
پوچم ، میخندید.
مدتی بعد یک روز که از دانشگاه بر میگشتم وقتی به مقابل خانه مان رسیدم ، طنین صدای
آشنائی که از پشت سرم می آمد ، سر جایم میخکوبم کرد .
_ سلام مژگان . . .
خودش بود . محسن ، اما من جرات دیدنش را نداشتم .
مخصوصا حالا که با بی وفائی به ملاقاتش نرفته بودم .
چطور میتوانستم به صورتش نگاه کنم !
مدتی به همین منوال گذشت تا اینکه دوباره صدایم کرد
و این بار شنیدن صدایش لرزه بر اندامم انداخت .
_ منم محسن ، نمی خوای جواب سلامم رو بدی ؟
در حالی که به نفس نفس افتاده بودم بدون اینکه به طرفش برگردم گفتم
_ س . . . . سلام . . .
_ چرا صدات میلرزه ؟ چرا بر نمی گردی ! نکنه یکی از پاهای تو هم قطع شده که نمیتونی این
کار رو بکنی ؟
یا اینکه نکنه اونقدر از چشات افتادم که حتی نمی خوای نگام کنی ! . . .
این حرفها مثل پتک روی سرم فرود می آمدند . طوری که به زور خودم را سر پا نگه داشته
بودم .
حرفهایش که تمام شد . مدتی به سکوت گذشت و من هنوز پشت به او داشتم .
تا وقتی که از چلق و چلق عصایش فهمیدم که دارد میرود .
آرام به طرفش برگشتم و او را دیدم ، با یک پا و دو عصای زیر بغلی . . . کمی به رفتنش نگاه
کردم ، ناگهان به طرفم برگشت و نگاهمان به هم گره خود .
وای ! که چقدر دوست داشتم زمین دهان باز میکرد و مرا می بلعید تا مجبور نباشم آن نگاه
سنگین را تحمل کنم .
نگاهی که کم مانده بود ستون فقراتم را بشکند !
چرایش را نمیدانم . اما انگار محکوم به تحمل آن شرایط شده بودم که حتی نمیتوانستم
چشمهایم را ببندم .
مدتی گذشت تا اینکه محسن لبخندی زد و رفت . . .
حس عجیبی از لبخند محسن برخاسته بود . سوار بر امواج نوری ، به دورن چشمهایم رخنه
کرد و از آنجا در قلبم پیچید و همچون خون ، از طریق رگهایم به همه جای بدنم سرایت کرد .
داخل خانه که شدم با قدمهای لرزان ، هر طور که بود خودم را به اتاقم رساندم و روی تختم ولو
شدم . تمام بدنم خیس عرق شده بود . دستهایم می لرزید و چشمهایم سیاهی میرفت . اما
قلبم . . .
قلبم با تپش میگفت که این بار او میخواهد به مغزم یاری برساند و آن در حل معمائی که از
حلش عاجز بودم کمک کند .
بله ، من هنوز محسن را دوست داشتم و هنوز خانه ی قلبم از گرمای محبتش لبریز بود که
چنین با دیدن محسن ، به تپش افتاده بود و بی قراری میکرد.
ناخودآگاه به سراغ کادو رفتم و آن را گشودم . داخل آن چیزی نبود غیر از یک شاخه گلی
خشکیده که بوی عشق میداد .
به یاد نامه ی محسن افتادم و آن را هم گشودم .
( سلام مژگان ، میدانم الان که داری نامه را میخوانی من از چشمت افتاده ام ، اما دوست دارم
چیز هائی در مورد آن شاخه گل خشکیده برایت بنویسم . تا بدانی زمانی که زیبائی آن گل مرا
به هوس انداخت تا آن را برایت بچینم ، میدانستم گل در منطقه خطرناکی روییده ، اما چون تو
را خیلی دوست داشتم و میخواستم قشنگترین چیز ها برای تو باشد . جلو رفتم و . . .
بعد از مجروحیتم که تو به ملاقاتم نیامدی ، فکر کردم از دست دادن یک پا ، ارزش کندن آن گل را
نداشته .
اما حالا که درام این نامه را می نویسم به این نتیجه رسیده ام که من با دیدن آن گل ، نه فقط
به خاطر تو ، که درواقع به خاطر عشق خطر کردم و جلو رفتم ، عشق ارزش از دست دادن جان
را دارد ، چه برسد به یک پا و … )
گریه امانم نداد تا بقیه ی نامه را بخوانم . اما همین چند جمله محسن کافی بود ، تا به تفاوت
درک عشق ، بین خودم و محسن پی ببرم و بفهمم که مقام عشق در نظر او چقدر والا است و
در نظر من چقدر پست ….
چند روزی گذشت تا اینکه بر شرمم فایق آمدم . به ملاقات محسن رفتم و گفتم که ارزش
عشق او برای من آن قدر زیاد است که از دست دادن یک پایش در برابر آن چیزی نیست و از او
خواستم که مرا ببخشد.
اکنون سالها ست که محسن مرا بخشیده و ما درکنار یکدیگر زندگی شیرینی را تجربه میکنیم.
ما ، هنوز آن کادوی خونین و آن شاخه گل خشکیده را به نشانه ی عشق مان نگه داشته

ایم..! “

بعله من هستم خیالت جمع اسمایلی شاخ و شونه کشیدن

باز شماها ....

ای ول شهریار که همجنساتو میشناسی

طرز تهیه:

آرد و بکینگ پودر را با یکدیگر الک کرده و در کاسه بزرگی بریزید. پودر کاکائو و پودر شکر را افزوده و مخلوط را با قاشق هم بزنید تا یکدست شوند. روغن را افزوده و مخلوط کنید، سپس آب سرد، آب پرتقال، وانیل و مغز را اضافه کنید و با قاشق هم بزنید تا مواد یکدست شوند. سپس سرکه سفید را اضافه کنید. مایه آماده شده را در قالب گرد 20 سانتی که قبلا چرب کرده یا کاغذ گذاشته اید، ریخته و در فر از قبل گرم شده با حرارت 180 درجه سانتیگراد به مدت 50 تا 1 ساعت قرار دهید تا کیک پخته شود. بعد از اتمام پخت، اجازه دهید از گرمای کیک کاسته شود، سپس در یخچال بگذارید و بعد از خنک شدن سرو کنید.

نکته: برای تست کردن پخت کیک، بعد از اتمام زمان گفته شده یک سیخ چوبی را داخل کیک فرو کنید اگر از مایه کیک چیزی به سیخ نچسبید به این معنی می باشد که کیک پخته است، در غیر این صورت کیک را چند دقیقه ای بیشتر داخل فر قرار دهید.

طرز تهیه:

* فر را تا ۳۵۰ درجه فارنهایت گرم کنید. تا ۸ اینچ (هر اینچ حدود ۲ سانتی متر و نیم است) اطراف ماهی تابه را چرب کنید.

* کاکائو را داخل ماهیتابه بپاشید.

* ته ماهیتابه را با کاغذ پوستی بپوشانید.

* در یک کاسه سایز متوسط، آرد، کاکائو، به کینگ پودر، جوش شیرین و نمک را بریزید و هم بزنید.

* با یک همزن برقی در یک کاسه بزرگ‌تر، کره و شکر را با هم مخلوط کنید تا رنگ آن شفاف شود و پف کند.

* زرده و سفیده تخم مرغ را در یک لحظه به آن اضافه کنید، بعد از اینکه هر کدام از مواد را اضافه می‌کنید خوب هم بزنید.

* سپس وانیل و شکلات را اضافه کنید. با درجه کم همزن، آرد را در سه نوبت، سرشیر را در دو نوبت اضافه کنید، و آرد را در ابتدا و انتها بریزید.

* مایه کیک را در ماهیتابه به دو نیم تقسیم کرده و صاف کنید. اجازه دهید کیک آنقدر بپزد تا وقتی که یک خلال دندان را در قسمت مرکزی کیک فرو کردید تمیز بیرون بیاید. یعنی ۴۰ الی ۴۵ دقیقه.

* اجازه دهید تا ۱۵ دقیقه ماهی تابه سرد شود. یک چاقو را دور تا دور هر ماهی تابه فرو کنید و کیک را برگردانید تا کاملاً سرد شود.

* از یک تخته مخصوص کیک پزی دوردار استفاده کنید و کیک را روی آن سطح برعکس کنید.

* یکی از کیک‌ها را روی ورقه بگذارید و قسمت بالایی آن را با یک سوم شکلات آغشته کنید. دومین کیک را روی آن بگذارید و شکلات باقیمانده را روی آن بریزید و اطراف کیک را هم با آن آغشته کنید.

* از دو کفگیر فلزی استفاده کنید و با دقت شکلات‌ها را روی آن بپوشانید و داخل یک سینی بگذارید.

طرز تهیه:

تخم مرغ ها را با همزن به مدت 10 دقیقه خوب میزنیم و مقداری وانیل بهش اضافه میکنیم.

شکلات تلخ رو به روش بن ماری ذوب میکنیم اگر شکلات تلخ در دسترس نبود پودر کاکائو رو با ی فنجان آب مخلوط میکنیم و به تخم مرغ ها اضافه میکنیم. روغن رو به مایع اضافه میکنیم و در آخر آرد رو به آرومی اضافه میکنیم.

مایع کیک رو توی قالب که چرب کردیم و مقداری آرد توش پاشیدیم میریزیم و توی فر که از قبل گرم کردیم به مدت 30 دقیقه میگداریم.

این کیک تلخ هست اگر دوست داشته باشید با پودر قند و یا گاناش تزیینش میکنیم.

طرز تهیه گاناش:

خامه 100 گرم (یک فنجون)

شکلات صبحانه 170 گرم (تقریباً 1 و 3/2 فنجون)

خامه رو میگذاریم روی حرارت کم اجاق تا ذوب بشه. شکلات صبحانه نیز به روش بن ماری ذوب میکنیم. وقتی خامه ذوب شد شکلات صبحانه رو میریزیم توش.

میگذاریم خنک بشه. کیک رو هم که خنک شده میگذاریم روی یه توری توی یه سینی. گاناش رو به آرومی میریزیم روی کیک. این کیک من داغ بود گاناش مم داغ بود نیگاه پُف کیکم خوابیده.

نکته: اگه دوست دارید کیک کلاً تلخ باشه میشه به جای شکلات صبحانه توی گاناش بازم از شکلات تلخ استفاده کنید.

تو میتونی..