نه در آغوشت گرفته ام ...


نه تو را بوسیده ام ...

نه حتی موهایت را نوازش کرده ام ...

اما ... ببین

چگونه برایت عاشقانه می نویسم ...

تنهایــــــــی که عــــــــار نیست...
مـــــــــی‌دانی،
دنیا پُر است از آدمهایی که گــــــــــم شده‌اند اما
در یک اشتباهــــــــ تاریخـــــــی،
گمان می‌کنند که گم کرده‌اند، معشوقــــــــــی را
که همیشـــــــه چهارچشمــــــــــی می پائیدند، مبــــــادا
یک مو از سر عاشقانه‌های خیال آینده‌شان کم شود...
تنهاییـــــــــــــ عار نیست...
پشت صحنـــــــــــه‌ای است از
عاشقانــــــه‌های نابلوغی که، در حد حرف باقی مانده‌اند،
مبادا کسب و کار شاعـــــــر از سکه بیافتد
مبادا دنیا رُوی پاشنه شعــــــــــرهایی بچرخد که
به تیـــــــــراژِ چند هزار هزار معاشــــــــــــقه، منتشر می‌شوند.
تنهایــــــــی عــــــــار نیستـــــــــ...
اتمامِ حجـــــــت است با
آعوش‌های بی در و پیکری که جز به وقت بی کسی
به رُویت گشوده نمی‌شوند!!!

باختنت
بی گناهترین
گناهم بود..
یافتنت
بهانه دلم
وخواستنت
نیازم..
وباتوبودن
آرزویم..
وتورا
گم کردن
پیدایش سراب بود..
تو
مانندپرستوآمدی..
وبه دورترین دیارغربت رفتی..
بی تو
ثانیه ها
تکراری شده اند..
وآ نکه
چیزی جزسراب را
نشان نمیدهد
وشقایق
غریبی میکند
وجاده
درانتظارمسافراست..
وهنوز
دلم
بدون تو
بهانه میگیرد..
ومن
آرزوهایم را
عاشقانه
زمزمه میکنم..
ومنتظرت
میمانم..

چه حقيرند مردمي كه نه جرئته دوست داشتن دارند نه اراده ي دوست داشتن ، نه لياقته دوست داشته شدن و نه متانته دوست داشته شدن و مدام شعر عاشقانه مي خوانند.

آهای روزگار
درست است که من
راه های نرفته زیاد دارم
اما خودت هم میدانی
با تو زیاد راه آمده ام
پس کاری کن
که ما در کنار هم
عاشقانه نفس بکشیم


دوری وجدایی بس است

اگر قرار باشه ظرف 24 ساعت دنیا به پایان برسه تموم خط های تلفن و تالارهای گفتگو و ایمیل ها اشغال میشه. پر میشه از کلمه های (( از اینکه رنجوندمت پشیمونم من رو ببخش یا تو را عاشقانه می پرستم یا مراقب خودت باش )) اما بین این همه پیام یکی از همه تکون دهنده تره (( همیشه عاشقت بودم ولی هیچوقت بهت نگفتم )) پس عشق و محبت را تقدیم آنکه دوستش داریم کنیم شاید فردایی دگر هرگز نباشد

بالاخره یاد میگیری از یک دوستت دارم ساده برای دلت یک خیال رنگارنگ نبافی...
که رابطه یعنی بازی و اگر بازی نکنی می بازی...
که داستانهای عاشقانه از یک جایی به بعد رنگ و بوی منطق به خود میگیرند...
که سر چهار راه با تهدید یک هوس شیرین چشمک می زند...
یاد میگیری که خودت را دریغ کنی تا همیشه عزیز بمانی...
که باید صورت مساله ای پر ابهام باشی نه یک جواب کوتاه و ساده...
که وقتی باد می آید باید کلاهت را سفت بچسبی نه بازوی بغل دستی ات را...
روزی میفهمی در انتهای همه ی گپ زدنهای دوستانه باز هم تنهایی....
و این همان لحظه ای است که همه چیز را بی چون وچرا می پذیری ...
با رویی گشاده و لبخندی که دیگر خودت هم معنی اش را نمیدانی....
دیر یا زود این را میفهمی......

@sheidajoon
در خاطري كه "تويي"

ديگران فراموشند

بگذار در گوشت بگويم!

"مي خواهمت"

اين خلاصه ي تمام حرفهاي عاشقانه دنياست..