روز را خورشید میسازد و روزگار را ما

ما را قلب زنده نگه میدارد و قلب را عشق

پس روزگار را عاشقانه بساز و عشق را عاقلانه

دلم بهانه ای میخواهد برای ادامه زندگی…
مثل یک بوسه عاشقانه که یادم بیاورد هنوز زنده ام !

شکل شعر عاشقانه ایی شده ام

که قبلا نوشته شده.

شکل شاعری که حرفش را قبلا یکی دیگر زده!

تکراری ام.

این عاشقانه ها که به تو گفتم

کوه به کوه میگفت

به هم میرسیدند!!

ادم ها فقط ادم هستند نه بیشتر ونه کمتر

اگر کمتر از چیزی که هستند نگاهشان کنی انها را شکسته ای

و اگر بیشتر از ان حسایشان کنی انها تورا میشکنند.....

بین این ادم های ادم فقط باید"عاقلانه" زندگی کرد

نه "عاشقانه"

تمام شعرهای عاشقانه جهان شبیه تواند!!!!!
اما
تو پشت استعاره ای ایستاده ای که به ذهن هیچ شاعری نخواهد رسید..

عاشقانه ترین قسمت داستان عشق ما،
همین آخرش بود....
جایی که به خاطر آرامش دیگری، خودمان را به فراموشی زدیم........!

محبوب من...

امروز فقط برای تو مینویسم...

آرام به زمزمه هایم گوش کن...

راستش را بخواهی کم آورده ام....

نبودنت زندگی ام را نابود کرده...

این ها را فقط به تو میگویم...

بهترینم....

تو برگرد...

قول میدهم دیگر بهانه گیری نکنم...

قول میدهم دیگر برای گرمای دستانت ترانه نگویم...

برایت از شعر هم نمیگویم...

نه از سهراب....نه ازنیما....

با اینکه پنجره ای برای تماشای ازدحام کوچه خوشبختی نثار کلبه ام نکردی ،

فروغ را هم از یاد میبرم...

همه ی زندگی ام...

تو برگرد...

قول میدهم نغمه های پیانوی قدیمی ام خوابت را آشفته نسازد...

حتی با اینکه میدانی فقط وقتی آرامشت را حس میکنم

انگشتانم سمفونی عشق را با ملودی نفس هایت اجرا میکنند...

تو بیا....

قول میدهم زیر باران شانه به شانه قدم زدن را فراموش کنم

دیگر عاشقانه ازتونخواهم به خش خش برگ های زرد زیر پایت گوش کنی...

تو که برگردی همانی میشوم که میخواستی...

سعی میکنم همسرت باشم نه کسی که زنده بودنش از گرمی نگاه تو بود...

توکه رفتی عشق هم رفت...

دل هم مرد...

بیدل تر از همیشه آمدنت را به نظاره مینشینم....

تو فقط بیا...

احمقانه ترین کار را من کردم وگفتم:خدا حافظ,عاشقانه ترین کار را تو کردی و گفتی هر چی تو بگی

در من آدم بـــرفی است که

عاشق آفــــتاب شده

و این..

خلاصه ی همه ی داستان های عاشقانه ی دنیاست ..