یک عمر قفس بست مسیر نفسم را حالا که دری هست

مرابال و پری نیست

بگذار که درها همگی بسته بمانند وقتی که نگاهی نگران

پشت دری نیست

من معترضم ….
با “علف” خوردن گاوها در مزرعه هیچ مشکلی ندارم !
اما …
به گاوهایی که در بین ما می گردند ؛
و “عمر” ما را می خورند معترضم … !

دلمان کوچک است

ولی آنقدر جا دارد

که برای هر عزیزی که دوستش داریم

نیمکتی بگذاریم برای همیشه ی عمر

آنان که کهن شدند و آنان که نوند

هریک به مراد خویش لختی بدوند

این کهنه جهان به کس نماند جاوید

رفتند و رویم و دیگر آیند و روند

حکیم عمر خیام

من بدهکار توام ای مادر

همه جانی که به من بخشیدی

لحظاتی که برای امن من جنگیدی

و بدهکار توام عمرت را

روزهایی که ز من رنجیدی

اشک ها دزدیدی و به من خندیدی

من بدهکار توام ای مادر

من عقــابــی بودم که نگاه یک مــــار

سخت آزارم داد

بال بگشودم و سمتش رفتم

از زمینش کندم


به هوا آوردم

آخر عمرش بود که فریب چشمش، سخت جادویم کرد

در نوک یک قله، آشیانش دادم که همین دل رحمی، چه بروزم آورد


عشق، جادویم کرد


زهر خود بر من ریخت ،از نوک قله زمین افتادم


تازه آمد یادم، من عقابی بودم..

عجیب است رسم روزگار

بــعد از چند دقیقه به پزشکــمان اعــتماد میکنیم

بــعد از چند ســـاعت به کــلاهــبردار

بعداز چند روزبــــــه دوســـت

بعد از چند مـاه به همکـار

بعداز چند سال به همسایه

اما بعداز یک عمر

چرا به خدا اعتماد نمیکنیم؟

وقتی مریض میشی

تازه میفهمی که چقدر کم صبرن در مقابل بیماریت ...

حتی اونایی که عمری وقت و انرژی و توانتو واسه خوب شدنشون صرف کردی

حتی اونایی که عمری بهشون میگفتی عزیز دل ...

وقتی ناخوشی میاد سراغت ....

درست زمانی که نیاز داری بهت روحیه بدن و کنارت باشن

جوری اخم هاشون میره تو هم

جوری با ناراحتی و بی تابی برخورد میکنن باهات

که کسی ندونه خیال میکنه عمری عصا کشت بودن ...

وقتی مریض میشی

تازه میفهمی چقدر تنها بودی

تازه میفهمی که هیچکی تو رو واسه خودت نمیخواسته

واسه نیازهای خودش میخواسته

چقدر درد داره همه این واقعیت های کوچیک زندگی

چقدر زخم داره این دل من