در سال های دور زبان به زبان یا به قول معروف سینه به سینه به گوش ما رسیده؛ جوانی ساکن یکی از آبادی های ساکن شهرکرد چهارمحال و بختیاری به قول همشهری هایش از شانس خوبی برخوردار نبوده و به آدمی جنجالی معروف بوده که به هر جا پا می گذاشته، اگر اتفاق یا حادثه ای ناگوار روی می داده، بلافاصله نظرها روی او جلب می شده و اگر هم در آن درگیری تقصیری نداشته از اقبال بدش او را گناهکار دانسته که به طور مثال اگر در فلان دعوا میانجی نمی شد یا شرکت نمی کرد، چنین و چنان نمی شد. جوان بیچاره به خودش هم امر مشتبه شده بود که از شانس خوبی برخوردار نیست.

از قضای روزگار و دست حوادث، جوان بداقبال چنان دلباخته دختری از اهالی آبادی می شود که دست مجنون را از شدت عشق از پشت می بندد. آوازه عاشق شدن جوان در آبادی می پیچد، در حالی که خود دختر هم بی میل نبوده به همسری او درآید، اما سابقه ناخوشایند جوان عاشق موجب می شود خانواده دختر موافق به آن ازدواج نباشند، بلکه عده ای آن وصلت را شوم می دانند.

جوان ناامید می شود، خواستگاری دیگر گوی سبقت از او می رباید. بعد از خواستگاری و موافقت پدر و مادر دختر، بساط جشن برپا می شود. جوان عاشق هم برای دختر آرزوی خوشبختی می کند و چون قادر نبوده از نزدیک تماشاگر جشن عروسی کسی باشد که از جان بیشتر دوستش داشته، ایام حنابندان و جشن و پایکوبی از آبادی خودش دور می شود و به کوه های اطراف پناه می برد.

کوه هایی که آب های برف های زمستان به هم پیوسته تشکیل رودخانه ای بزرگ می دهد. جوان عاشق که دستش از همه چیز کوتاه شده برای تسکین دل عاشقش از دشت و دمن و کوه صحرا دسته گل زیبایی می چیند. از آنجا که می داند رودخانه از روبه روی خانه عروس عبور می کند. دسته گل را به آب می اندازد که شاید نگاه عروس به آن بیفتد.

روبه روی خانه دختربچه ها و پسران خردسال مشغول بازی هستند. تا نگاهشان به دسته گل می افتد هر یک برای گرفتن گل از دیگری سبقت می گیرند. دختر،خواهر عروس برای گرفتن دسته گل خودش را به رودخانه می زند. گرداب او را در خودش غرق می کند. دخترک از دنیا می رود و عروسی به عزا تبدیل می شود.

جوان عاشق بعد از یکی دو روز به آبادی برمی گردد. روبه روی قهوه خانه ای ماتم زده می نشیند. ماجرا را برایش شرح می دهند که جشن عروسی تبدیل به عزا شد. چرا؟ علت را توضیح می دهند.

جوان عاشق دست پشت دست می زند. آه از نهادش بلند می شود و ماجرا را شرح می دهد که دسته گل را او برای عروس فرستاده بوده و مردم به او می گویند: «پس اون دسته گل را تو به آب داده بودی» .

زیبا بود

از امروز زندگی تعطیل ---- کنارت بس میشینم


منو جوری عوض کردی ---- که خواب عشق میبینم


کنارت اوج میگیرم ---- پرنده بودن آسونه


تو یادم غیر خوبی هات ---- ازت چیزی نمیمونه


هنوزم توی این روزا ---- مث یه کوه می مونی


همون که خط خطی هامو ---- واسه آواز میخونی


از امروز زندگی تعطیل ---- کنارت بس میشینم


منو جوری عوض کردی ---- که خواب عشق میبینم


تا من غرق چشات میشم ---- یه ساحل رو به دنیامی


شبیه ما می مونه ---- رفیق خستگی هامی


یه عالم مهربونی تو ---- یه دنیا عاطفه داری


میدونم تا ته دنیا ---- منو تنها نمیذاری


از امروز زندگی تعطیل ---- کنارت بس میشینم


منو جوری عوض کردی ---- که خواب عشق میبینم

وای نگو دوباره تابستون اومد و دوباره غرق شدن جووون و پیر و بچه وبزرگ خیلی دردناکه ... اینهمه که ما غم و غصه داریم دیگه غمه این مسافرایی که میان و غرق میشن مصیبتیه بخدا

تو که نازنده بالا دلربایی
تو که بی سرمه چشمون سرمه سایی
تو که مشکین دو گیسو در قفایی
به مو گویی که سرگردون چرایی
بمیرم تا تو چشم تر نبینی
شرار اه پر اذر نبینی
چنان از اتش عشقت بسوزم
که از مو رنگ خاکستر نبینی
دلم دردی که دارد با که گوید
گنه خود کرده تاوان از که جوید
دریغا نیست همدردی موافق
که بر بخت بدم خوش خوش ببوید
۴-سیه بختم که بختم واژگون بی واژگون بی
سیه روزم که روزم تیره گون بی تیره گون بی
شدم محنت کش کوی محبت
زدست دل که یا رب غرق خون بی غرق خون بی
۵-زعشقت سوختم ای جان کجایی
بماندم بی سر و سامان کجایی
نه جانی و نه غیر از جان چه چیزی
نه در جان نه برون از جان کجایی

آمنه قلب من برای تو میزنه
آمنه قهر نکن که قلب من میشکنه
جونم زدستت آتیش گرفته
مهر تو از دل بیرون نرفته
جونم زدستت آتیش گرفته
مهر تو از دل بیرون نرفته

دل مفتون ز راز تو
جان غرق نیاز تو
نازت باده پوش من
ای والله به ناز تو
آمنه نام تو درد و بلای منه
آمنه بی تو دل بلای جون منه
جونم زدستت آتیش گرفته
مهر تو از دل بیرون نرفته
جونم زدستت آتیش گرفته
مهر تو از دل بیرون نرفته

آمنه چشم تو جام شراب منه
آمنه اخم تو رنج و عذاب منه

جونم زدستت آتیش گرفته
مهر تو از دل بیرون نرفته
جونم زدستت آتیش گرفته
مهر تو از دل بیرون نرفته
جونم زدستت آتیش گرفته
مهر تو از دل بیرون نرفته
جونم زدستت آتیش گرفته
مهر تو از دل بیرون نرفته
ای والله

برو بچز همه با این آهنگ بیان وسط
خیلی دوسش میدارم
زنده یاد آغاسی