مي خواهم بزرگ ترين دروغ عمرم را برايت بگويم : فراموشت خواهم کرد

مي خواهم صادقانه ترين کلام عمرم را برايت بگويم: دوستت دارم همیشه!

می خواهم عشق را برایت معنی کنم: عشق یعنی تو!

می خواهم تورو احساس کنم:عکس هایت را می بوسم

می خواهم دل خود را شاد کنم : به امید دیدنت می گردم

#مخاطب_خاص
برایمـ مهمـ نیستــ چهـ میشـود؛
بهـ همهـ ی باورهایمـ سوگنـد
فراموشتــ نمیکنمـ یکـ کلامـ !
و ایـن یعنـی نهـایتـ ِ خوشبختـی ...

بــہ نام عشق جسمتـــ را لگـבمال بوسه هاـے هوس آلوבشاטּ مـ ـے ڪننـב...

و بــہ نام عشق فراموشتـــ مـ ـے ڪننـב...

تقصیر هیچـڪس نیستـــ...

بــہ نام نجابتـــ بایـב سـڪوتـــ ڪنـ ـے...

و بــہ نام صبر ڪرבטּ از בروטּ ویراטּ شوـے...

آهای عشق ، من تسلیم تو هستم… آهای عشق ، من هیچ حرفی در برابرت ندارم که به زبان بیاورم… تو مرا شکست دادی ای عشق… من تسلیم احساسات آتشین تو میباشم… آهای عشق ، تو مرا خیلی شکنجه دادی ، مرا عذاب دادی ، یک دنیا غم و غصه در وجودم جا دادی ، ولی من باز هم من با این همه عذاب تسلیم تو شدم… ای عشق تو مرا در باتلاق زندگی فرو بردی ، تو مرا در زندان عاشقی اسیر کردی ، تو مرا در سرزمین دروغینت نگه داشتی تا من از تو دور نشوم… آهای عشق من تسلیم تو هستم ، اینک که من تسلیم تو شده ام ،میخواهی دوباره مرا شکنجه دهی ؟. مرگ را به تو ترجیح دادم ، اما تو نگذاشتی که من خودم را از این دنیا و از تو راحت کنم… ای عشق ، تو کجایی؟. فریاد مرا می شنوی؟.. گریه های را میبینی؟… غم و غصه های مرا احساس می کنی؟….. پس چرا پاسخی به من نمیدهی؟… من تسلیم تو شده ام … آروز داشتم یک بار هم تو تسلیم من شوی ! تنها آروزی من این بود که من تو را فراموش کنم ! اما…! اما نتوانستم فراموشت کنم ، تو احساسی را در وجود من قرار دادی که دیگر فراموشی تو زمان مرگم هست…! آهای عشق من تسلیم تو هستم…

وقتی می گویم : دیگر به سراغم نیا !
فکر نکن که فراموشت کرده ام ….
یا دیگر دوستت ندارم !
نه ….
من فقط فهمیدم :
وقتی دلت با من نیست ؛
بودنت مشکلی را حل نمی کند ،
تنها دلتنگترم میکند … !!!

بی تو خشکیدند پاهایم کسی راهم نبرد
درد دل با سایه و دیوار آرامم نکرد

خواستم دیگر فراموشت کنم، اما نشد
خواستم، اما نشد، این کار آرامم نکرد...

این روز ها من
خدای سکوت شده ام
خفقان گرفته ام
تا ارامش اهالی دنیا خط خطی نشود
این جا زمین است
ادم هایش عجیب است
وقتی گم میشوی
به جای ان که ننبالت بگردند
فراموشت میکنند

من پذيرفتم که عشق افسانه است ... اين دل درد آشنا ديوانه است مي روم شايد فراموشت کنم ... با فراموشي هم آغوشت کنم مي روم از رفتن من شاد باش ... از عذاب ديدنم آزادباش گر چه تو تنها تر از ما مي روي ... آرزو دارم ولي عاشق شوي آرزو دارم بفهمي درد را ... تلخي بر خوردهاي سرد را