تو را مَن چـَشم دَر راهـَم نه مِثلِ شِعر نیمایی
شَباهِنگام و دَر ماتـَمِ میانِ خواب و بیداری
تو را مـَن چـَشم دَر راهَم سَحَر پـَهلویِ نیلوفَر
کِنارِ بَستَر شَب بو ؛تو هَم اَز شَرق می آیی
هَمیشِه با خودَم هَستی مِیانِ چَشم و دَر سینـِه
تو را هَر لَحظهِ می فَهمَم؛ تو یـِک اِحساسِ زیبایی
عَزیزَم کاسهِ چَشمَم سَرایت وای کَم گُفتـَم
تـَمامِ هَستی ام اَز تو؛ تو کِه یـِک قِسمَت اَز مایی
... ادامه