#پروانه ی زیبا

ایا میدانید که ...

بروس لی آنچنان سریع و فرز بود که فیلمبرداران مجبور بودند فیلم را به صورت آهسته نشان دهند تا تماشاگران بتوانند حرکات او را درست ببینند،که این برخلاف معمول بود!!!!



الکساندر گراهام بل،مخترع تلفن، هرگز به همسر و مادر خود تلفن نزد،چون آنها نا شنوا بودند!!!



مونالیزا ابرو ندارد!!!



خرس بالغ میتواند همچون اسب بدود!!!



پروانه ها با پاهای خود مزه را احساس می کنند!!!



شتر در هنگام تشنگی می تواند ۹۵ لیتر آب را در هنگام تشنگی بنوشد!!!



زنبور عسل برای تولید۴۰۰ گرم عست که به دست ما میرسد دست کم هشتاد هزار بار از کندو به صحرا می رود که اگر هر بار معادل یک کیلومتر مسافت را طی کند برای به دست آوردن این مقدار عسل باید دو برابر محیط زمین را بپیماید!!!



موش ها به بچه موش هایی که متعلق به آنها نیستند نیز شیر میدهند!!!



مادر آدلوف هیتلرزمانی که او را باردار بود، تصمیم به سقط جنین گرفته بود، ولی به خاطر سخنان و توصیه های پزشک معالجش، از این کار صرف نظر کرد!!!

رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند/چنان نماند چنین نیز هم نخواهد ماند

من ار چه در نظر یار خاکسار شدم/رقیب نیز چنین محترم نخواهد ماند

چو پرده دار به شمشیر می‌زند همه را/کسی مقیم حریم حرم نخواهد ماند

چه جای شکر و شکایت ز نقش نیک و بد است/چو بر صحیفه هستی رقم نخواهد ماند

سرود مجلس جمشید گفته‌اند این بود/که جام باده بیاور که جم نخواهد ماند

غنیمتی شمر ای شمع وصل پروانه/که این معامله تا صبحدم نخواهد ماند

توانگرا دل درویش خود به دست آور/که مخزن زر و گنج درم نخواهد ماند

بدین رواق زبرجد نوشته‌اند به زر/که جز نکویی اهل کرم نخواهد ماند

ز مهربانی جانان طمع مبر حافظ/که نقش جور و نشان ستم نخواهد ماند


#حافظ

غزل شماره ۱۷۹

برای پروانه شدن پیله ی دستان تو کافیست..

سینه از آتش دل در غم جانانه بسوخت/آتشی بود در این خانه که کاشانه بسوخت

تنم از واسطه دوری دلبر بگداخت/جانم از آتش مهر رخ جانانه بسوخت

سوز دل بین که ز بس آتش اشکم دل شمع/دوش بر من ز سر مهر چو پروانه بسوخت

آشنایی نه غریب است که دلسوز من است/چون من از خویش برفتم دل بیگانه بسوخت

خرقه زهد مرا آب خرابات ببرد/خانه عقل مرا آتش میخانه بسوخت

چون پیاله دلم از توبه که کردم بشکست/همچو لاله جگرم بی می و خمخانه بسوخت

ماجرا کم کن و بازآ که مرا مردم چشم/خرقه از سر به درآورد و به شکرانه بسوخت

ترک افسانه بگو حافظ و می نوش دمی/که نخفتیم شب و شمع به افسانه بسوخت


#حافظ

غزل شماره ۱۷

گاهی پروانه ها هم اشتباه عاشق می شوند

و پای چراغ های بی احساس خیابان می میرند...

پاکدل باش ، تا دلها را پروانه خود سازی . . .

بله گفتن عروس
عروس عادی: با اجازه بزرگترها بله (این اصولا مثل بچه آدم بله رو میگه و قال قضیه رو میکنه.)

عروس لوس: بع..........له!

عروس زیادی مؤدب: با اجازه پدرم، مادرم، برادرم، خواهرم، دایی جون، عمه جون،...، زن عمو کوچیکه، نوه خاله عمه شکوه، اشکان کوچولو، ... ، مرحوم زن آقاجان بزرگه ، قدسی خانوم جون ، ... ، ... (این عروس خانوم آخر هم یادش میره بگه بله واسه همین دوباره از اول شروع میکنه به اجازه گرفتن ... !)

عروس خارج رفته: با پرمیشن گریت ترهای فمیلی ... اُ یس

عروس خجالتی: اوهوم

عروس پاچه ورمالیده: به کوری چشم پدر شوهر و مادر شوهر و همه فک و فامیل این بزغاله (اشاره به داماد) آره.... ( وضعیت داماد کاملا قابل پیش بینی است)

عروس هنرمند: با اجازه تمامی اساتیدم، استاد رخشان بنی اعتماد، استاد مسعود کیمیایی، ...، اساتید برجسته تاتر، استاد رفیعی، ... ، مرحوم نعمت ا.. گرجی ، شیر علی قصاب هنرمند، روح پر فتوه مرحومه مغفوره مرلین مونرو، مرحوم مارلین دیتریش، مرحوم مغفور گری گوری پک و ... آری می پذیرم که به پای این اتللوی خبیث بسوزم چو پروانه بر سر آتش ...

برای کشتن پروانه او را له نکن؛

بال هایش را بچین خاطرات پرواز او را خواهد کشت ...

شهريار این عشقی که به من بخشیدی برای همیشه زنده خواهد ماند تو همیشه آنجا
هستی ،هنگامیکه فرو افتم ضعف مرا می ستانی و به من نیرو وقدرت می بخشی
و برای همیشه دوستت خواهم داشت و در کنارت می مانم همچو فانوسی در تاریکترین شبها بالهایی خواهم بود، که در طول پرواز یاری ات خواهم کرد و در طوفان
سر کش ،سر پناهی برای تو خواهم بود