مامان خوب هستی؟
رو براهی ؟
جات خوبه؟
مامان بهت گفتم من کشتی رو باختم؟
من همه چی رو باختم مامان ...
قبلا بودی ، یه دستی سر من میکشیدی ....
یه مهربانی با من میکردی الان که ...
مامان جان یه دعا کن یه فرجی بشه ، شبه عیدی من و زن و بچه من ، من شرمنده نشم مادر جان ....
مادر اگر زحمتی نبود یه شب یه تک پا هم بیا به خواب بابا یه صحبتی باهاش بکنین عشق تو دیوانش کرده ...
مادر جان من پیش پیش عید تو هم تبریک میگم ، من معذرت میخوام من دیر به دیر میام مادر جان ..

بروسلی رو کشتن ,,تختی روکشتن,,داداشی رو کشتن,,
ولی تا حالا دیدی یه معتادرو بکشن؟
نتیجه اخلاقی:ورزش بیشتر از اعتیاد برای سلامتی ضرر داره

تو با تمام قلب من نیومده یکی شدی
به قصد کشتن اومدی تموم زندگی شدی
بیا به قلب عاشقم بهونه جنون بده
اگه مثل من عاشقی توهم به من نشون بده
من که بریدم ازهمه به اعتماد بودنت
دیگه باید چی کار کنم واسه به دست آوردنت
ازلحظه ای که دیدمت بیرون نمیرم از خودم
دیگه قراره چی بشه بفهمی عاشقت شدم
درد منو کی میفهمی؟عاشقتم چون بی رحمی
دوری ازم تا رویا شی،عاشقتم هرچی باشی
اگه به هم نمیرسیم تو با تمام من برو
همین برای من بسه که آرزو کنم تورو
به من که فکر میکنی پرمیشم از یکی شدن
همین برای من بسه که فکرمیکنی به من

چه دانستم که این سودا مرا زين سان کند مجنون


دلم را دوزخي ســــازد دو چشـــــمم را کنــــد جيحــــون






چــــــه دانستم که سيلابي مــــــرا ناگـاه بربايــــد



چـــو کشتــــــي ام در انـدازد ميـــان قلــــــزم پر خــون






زند موجـي بر آن کشتي که تختــه تختــه بشکافد



که هــر تختــــــه فرو ريزد ز گــــردش هاي گوناگـــون






نهنگي هم برآرد ســـر خورَد آن آب دريــــــا را



چنـــــان درياي بي پايان شود بي آب چـــون هامـــــــــون






چون اين تبديل ها آمد نه هامون مانـــد و نه دريا



چه دانم من دگرچون شد که چون غـرق است دربي چون

سایه جان رفتنی استیم بمانیم که چه
ز نده باشیم و همه روضه بخوانیم که چه
درس این زندگی از بهر ندانستن ماست
این همه درس بخوانیم و ندانیم که چه
خود رسیدیم به جان نعش عزیزی هر روز
دوش گیریم و به خاکش برسانیم که چه
آری این زهر هلاهل به تشخص هر روز
بچشیم و به عزیزان بچشانیم که چه
دور سر هلهله و هاله شاهین اجل
ما به سرگیجه کبوتر بپرانیم که چه
کشتی ای را که پی غرق شدن ساخته اند
هی به جان کندن از این ورطه برانیم که چه
بدتر از خواستن این لطمه نتوانستن
هی بخواهیم و رسیدن نتوانیم که چه
ما طلسمی که قضا بسته ندانیم شکست
کاسه و کوزه سر هم بشکانیم که چه
گر رهایی است برای همه خواهید از غرق
ورنه تنها خودی از لجه رهانیم که چه
ما که در خانه ایمان خدا ننشستیم
کفر ابلیس به کرسی بنشانیم که چه
مرگ یک بار مثل دیدم و شیون یک بار
این قدر پای تعلل بکشانیم که چه
شهریارا دگران فاتحه از ما خوانند
ما همه از دگران فاتحه خوانیم که چه؟!