ای بابا، یکی زنگ زده منم اصلا حوصلشو نداشتم. شروع کردم نصفه نصفه حرف زدن یعنی مثلا انتن ندارمو قطع میشه و از این حرفا... میگه صدات قطع و وصل میشه ولی صدای ضبط ماشینت واضح میاد!!

بوسه هایت
مرگ را به تاخیر می اندازد
مرا
ببوس




گاهی تو،
گاهی یاد تو،
گاهی هم غم تو،
آخر این "تو"
کار مرا تمام میکند !

تاحالا دقت كردى،وقتى بچه اى ميگن بچه است نميفهمه،وقتى نوجوونى ميگن عقلش نميرسه نميفهمه،وقتى جوونى ميگن خام نميفهمه،وقتى ميانسالى ميگن داره پير ميشه نميفهمه ،وقتى هم كه پيرى ميگن پير شده نميفهمه .اما وقتى ميميرى ميان سر قبرت ميگن عجب ادم فهميده اى بود

راننده: آقا لطفاً پول خورد بدین! ربع سکه! نیم سکه! ندارین؟… مسافر: شرمنده، من فقط طرح قدیم دارم! راننده: این تراول مال کی بود؟ آقا گوشه نداره! لطف کن عوضش کن!… این میلیونی رو کی داد؟! من که گفتم خورد ندارم!… مسافر: آقا من هر روز دارم این مسیرو می‌آم! روزی صدهزارتومن گرون می‌شه! شما دویست تومن گرونش کردین؟! راننده: خانوم کرایه‌ش همینه! قبل از پل هشتصد تومن، بعد از پل یه میلیون. اینجا تعرفه‌ش تو موبایلم هست، بذار آپدیتش کنم. <br>یه مسافر دیگه: آقا واسه صدتومن ارزش نداره، فشارتو می‌بری بالا! بده بهش بره. <br>من حساب می‌کنم! <br>راننده: برو خانوم! برو بقیه شو بنداز صندوق صدقات! <br>مسافر درو محکم می‌بنده، می‌گه: برو گم شو! داهاتی! راننده یه آهی می‌کشه می‌گه: ببین چجوری جلو این همه مسافر من‌و سکه‌ی بهار آزادی یه پولم کرد!<br><br><br><br><br><br><strong> سال 1391 تو تاکسی</strong>

آرام باش، حوصله کن، آبهای زود گذر هیچ فصلی را نخواهند دید از ریگ های ته جویبار شنیده ام مهم نیست که مرا از ملاقات ماه و گــفــتــگوی باران بازداشته اند، من برای رسیدن به آرامش تنها به تکرار اسم تو بسنده خواهم کرد <br><br>ای یزدان پاک

زندگی ادامه داره حتی وقتی ما نباشیم اگه آشنا بمونیم یا مث غریبه ها شیم زندگی همینه جونم گاهی همرنگ خزونه با حقیقت جون می گیره گاهی هم رنگین کمونه گاهی هم مثل یه ماهی توی یک تنگ طلایی آره رسم دنیا اینه چه بخواهی چه نخواهی

می خواهم برگردم به روزهای کودکی

آن زمان ها که :

پدر تنها قهرمان بود
عشــق ، تنـــها در آغوش مادر خلاصه میشد
بالاترین نــقطه ى زمین ، شــانه های پـدر بــود

… … … بدتـرین دشمنانم ، خواهر و برادر های خودم بودند
تنــها دردم ، زانو های زخمـی ام بودند .
تنـها چیزی که میشکست ، اسباب بـازی هایم بـود

و معنای خداحافـظ ، تا فردا بود !!!

قرآن ! من شرمنده توام اگر از تو آواز مرگی ساخته ام که هر وقت در کوچه مان آوازت بلند میشود همه از هم میپرسند " چه کس مرده است؟ " چه غفلت بزرگی که می پنداریم خدا ترا برای مردگان ما نازل کرده است . قرآن ! من شرمنده توام اگر ترا از یک نسخه عملی به یک افسانه موزه نشین مبدل کرده ام . یکی ذوق میکند که ترا بر روی برنج نوشته،‌یکی ذوق میکند که ترا فرش کرده ،‌یکی ذوق میکند که ترابا طلا نوشته ،‌یکی به خود میبالد که ترا در کوچک ترین قطع ممکن منتشر کرده و ... ! آیا واقعا خدا ترا فرستاده تا موزه سازی کنیم ؟ قرآن ! من شرمنده توام اگر حتی آنان که ترا می خوانند و ترا می شنوند ،‌آنچنان به پایت می نشینند که خلایق به پای موسیقی های روزمره می نشینند . اگر چند آیه از ترا به یک نفس بخوانند مستمعین فریاد میزنند " احسنت ...! " گویی مسابقه نفس است ...قرآن !‌ من شرمنده توام اگر به یک فستیوال مبدل شده ای حفظ کردن تو با شماره صفحه ،‌خواندن تو آز آخر به اول ،‌یک معرفت است یا یک رکورد گیری؟ ای کاش آنان که ترا حفظ کرده اند ،‌حفظ کنی ، تا این چنین ترا اسباب مسابقات هوش نکنند .الباقی تو دیدگاه همین پست نوشتم