کم کم یاد میگیری ،

نگران نباشی !

یاد میگیری

لبخند بزنی

و بگی خوبم ...

کم کم یاد میگیری

تو کافه قهوه ی تلخ ک ِ میخوری

بگی فرانسه ب دلت نمیشینه

قهوه فقط اسپرسو

کم کم یاد میگیری

فراموش کنی "یک عاشقانه ی آرآم"

کتاب مورد علاقه ی من بود.

و منم کم کم یاد می گیرم

بخاطر تو زندگی نکنم...

گــــــاهے مثــــــــــــــــل مَن ..

با هَمیـن آهَنگــــ ..

لِهَش کُنــــے پیشِ خودَتـــــ ..

بُزُرگَش کُنے ..

کوچَکَش کُنے ..

تـــــــــا جوآبـــِ بهــــانهـ گیرے هاے دِلَتـ را بدهے ..!

بُغـــــــض دارم ...!

بُزُرگـــــــــــــــــــ ...

هنـوز آنـقــدر ضعیـف نـشـده ام ..

که خـطـرِ ریـزشِ ایـن کـوه را جــار بـزنـم ..

امـا تــــو ..

حـوالـیِ مـن کـه می رسـی احـتـیــاط کــن ...

تا کجا میخواهی بروی ؟!


اینهمه رفتنت چه فایده ای دارد ؟

اصلآ ...

به پشت سرت نگاه کن !

این سایه ی تو نیست !

منم که به دنبال تو راه افتاده ام !

مثل بادکنکی به دست کودکی !

هرجا میروی با یک نخ به تو وصلم !

نخ را که قطع کنی ، ...

میــــروم پیش خــــدا !!

تو که میدانستی با چه اشتیاقی…

خودم را قسمت میکنم

پس چرا …

زودتر از تکه تکه شدنم…

جوابم نکردی…

برای خداحافظی…

خیلی دیر بود… خیلی دیر !

ای مسافر غریبه چرا قلبمو شکستی ؟


رفتی و تنهام گذاشتی دل به ناباوری بستی


حالا من تنها نشستم با نوای بی نوایی


چه غریبم بی تو اینجا ای غریبه بی وفایی

به تو که فکر می کنم

بی اختیار

به حماقت خود لبخند می زنم

سیاه لشکری بودم

در عشق تو

و فکر می کردم بازیگر نقش اولم …

افسوس…