ﺍﻣﺸﺐ ﺑﺎﺯﻫﻢ ﭘﺴﺘﭽﯽ ﭘﯿﺮ ﻣﺤﻠﻪ ﯼ ﻣﺎ ﻧﯿﻮﻣﺪ
ﯾﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﻋﻮﺽ ﮐﻨﻢ
ﯾﺎ ﭘﺴﺘﭽﯽ ﺭﺍ!
ﺗﻮ ﮐﻪ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺑﺮﺍﯾﻢ ﻧﺎﻣﻪ ﻣﯽ ﻧﻮﯾﺴﯽ،ﻣﮕﻪ
ﻧﻪ؟ . . .

ﻣﻦ ﺣﺴﺮﺕ ﺩﯾﺪﺍﺭ ﺗﻮ ﺩﺍﺭﻡ ﺑﻪ ﮐﻪ ﮔﻮﯾﻢ/ﺍﺯ
ﺑﻬﺮ ﺗﻮ ﻣﻦ ﺍﺑﺮ ﺑﻬﺎﺭﻡ ﺑﻪ ﮐﻪ ﮔﻮﯾﻢ
ﻏﯿﺮ ﺍﺯ ﺗﻮ ﮐﺴﯽ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﻧﺪﺍﺭﻡ/ﺍﺯ
ﻧﺮﮔﺲ ﭼﺸﻢ ﺗﻮ ﺧﻤﺎﺭﻡ ﺑﻪ ﮐﻪ ﮔﻮﯾﻢ

ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻓﮑﺮ ﺗﻮ ﻣﻌﻨﺎ ﮐﻨﻢ ﻣﻦ/ﺑﺎ
ﺣﻀﻮﺭﺕ ﻗﻠﺐ ﺧﻮﺩ ﺯﯾﺒﺎ ﮐﻨﻢ ﻣﻦ
ﮔﺮﭼﻪ ﺁﺑﯽ ﺩﺭ ﺩﻟﻢ ﺟﺎﺭﯼ ﻧﺒﻮﺩﻩ/ﺩﺷﺖ ﺩﻝ ﺑﺎ
ﺑﺎﺭﺵ ﻣﻬﺮ ﺗﻮ ﺩﺭﯾﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻣﻦ. . .

ﺯ ﺗﻠﺨﯽ ﺳﮑﻮﺗﺖ ﻣﻦ ﭼﻪ ﺑﮕﻮﯾﻢ

ﻫﻤﺎﻥ ﺑﻬﺘﺮ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻏﻢ ﻫﺎﻧﮕﻮﯾﻢ

ﺗﻮ ﮐﺎﺭﯼ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﯼ ﺑﺎ ﺑﯽ ﻭﻓﺎﯾﯽ

ﺩﮔﺮ ﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﺧﻮﺩ ﺑﺎ ﮐَﺲ ﻧﮕﻮﯾﻢ

چه جالــــــــــب:




تو لحظه های داغونی فقط




یک نفر می تونه آرومت کنه




اونم کسیه که داغونت کرده…

دیدن عکست تمام سهم من است

از “تو “

آن را هم جیره بندی کرده ام

تا مبادا

توقعش زیاد شود!!

دل است دیگر . . .

ممکن است فردا خودت را از من بخواهد!

دیگه از مهربونی هات ازین حس تو دلسردم

اگر چه پیشمی اما تورو یک عمره گم کردم

اگر رفتی نیاد یادت چه قولایی به من دادی

به فکر من نباش اصلا برو عشقم تو آزادی

منو ببخش بخاطرت دوباره چشمام شده خیس

یا مثل من اگه کسی به فکر دردای تو نیست

خودت میدونی که برام از خودمم مهم تری

ببخش که هر شب از توی فکر و خیالم میگذری

|”"”"”"”"”"|_:!
“@@”"”"”"”"@”
این نیسان با یک بشکه محبت قاچاق تقدیم به تو. فقط دمت گرم، مسیج رو پاک کن، نیسان دزدیه!

دوستت دارم”
جمله کوتاهیست، اما هر کسی لیاقت شنیدنش را ندارد.
هدیه ایست که هر قلبی فهم گرفتنش را ندارد.
قیمتی دارد که هر کسی توان پرداختش را ندارد.
دوستت دارم.

به او بگویید دست بردارد
سوراخِ این سد،
با انگشت‌های نحیف‌اش بسته نمی‌شود.
بگویید دست بردارد
اما پیش از آن
پیش از آنکه دست‌اش را
از سوراخِ این سدِ ترَک‌خورده بردارد،
پیش از آنکه ترک‌ام کند،
به او بگویید دوست‌اش دارم
به او بگویید بسیار دوست‌اش دارم

از روزی کـــه یکی دلــم را بــرده

تب دارم مثل طفل سر مـا خورده

گفتارم شعر، شعر هایم هذیــان

دکتر جا ن بنده زنده ام یــا مرده؟

در فصلی که هـوا لطیف و عـــالی ست

فصلی که فصل عشق و فارغبالی ست

وقتی بــــاران به شیشه هــا می کوبد

در آغـــوشم چقدر جــــایت خـالی ست . .

خورشیدی و گــرمای محبت در دست

با آمدن تــــو مــــاه چشمش را بست

بــــــا سرعت نـــــور سمت تو می آیم

وقتی که چراغ چشمهایت سبز است

چون کودک بی اراده راه افتــــادم

با پــــای نگـــــاه در گنـــاه افتادم

از گونه به سمت چانه ات لغزیدم

از چـــــاله در آمدم به چاه افتادم . . .

بـــا زیر مخالفی بگـــو بـم بشو م

لبخند بزن مقـــــابلت خم بشـو م

تو یک کلمه بگـــو که حـوّای منی

من امضا می دهم که آدم بشو م . . .

امواج نگـــــاهت اعتیاد آور بود

زیبـــــایی تو فــــراتر از بـــاور بود

در قاب- نگاه چشم من لبخندت

لبخند ژوکـوند ، بلکه زیبــاتر بود

هر چند کسی میان ما حــایل نیست

اما نگهت به سوی من مـــایل نیست

گفتم قسمت دهم ، ولی می گـو یند

چشم تو به هیچ مذهبی قایل نیست

تـــا خرمن مــو به دوش می اندازد

بین همه جنب و جوش می اندازد

گفتیم نصیحتش کنید ای مـــردم

گفتند به پشت گــوش می اندازد