زندگی دیکته ای نیست که آن را به ما گفته بودند و گفته باشند و خواهند گفت !!!
زندگی انشایی است که تنها باید خود بنگاریم ؛

باشد که موضوع انشای زندگیت "خدا" ،
مقدمه اش "عشق او" ،

و انتهایش "نگاه او" باشد ...


آمیــــــــــــــــــــــــــــــــن

یک روز من سکوت خواهم کرد !
تو آن روز ،
برای اولین بار ،
مفهوم "دیر شدن " را خواهی فهمید ...

من در این دلواپسی ها نشسته ام تنها....

می خواهم با تو سخن بگویم....

می خواهم باز چهره ات را با همان لبخند کودکانه ببینم...

می خواهم هر چه انتهایش به اسم تو و یاد تو ختم می شود...

شعر هایم ناتمام ماندند...اسیر دلتنگی شدم من...

و خواب مرا به رویای با تو بودن می رساند...

باد می آید
باران
برگ
بوی خاک
موسیقی زیر قدمها
در تنهایی خیابان
چشیدن دوباره
مخلوطی از شیرینی و تلخی
پاییز می آید
فصل من
دوباره همه روزها را
عاشق خواهم بود
سرمای تنهاییم را می سپارم
به خورشید کم سویش
گرمای بی قراریم را می سپارم
به باران بی انتهایش
آرام خواهم گرفت ؟
رنگهایش دلبری میکنند
و من بی مهابا دلم را میدهم
باز ببرند و هر چه می خواهند
رویش نقش زنند
حسی در سرد و گرم این هوا
مرا با خود می برد
و تو اگر میایی
در فصل زندگیم
شبیه پاییز باش
دوست داشتنی
دیوانه
و بی قرار.......


فصل پرستوی آزاد-لیلا هژیر