خواب دیـدم قبرتــان آخر طـلـایی می شود
بُغض مانده در گلو عُقده گشایی می شود
دور قـبـر پـاكـتـان بـا دسـت عُشّاق حسـن
خشت ها بر روی هم،بر پا بنایی می شود
گـنـبـد و گـلـدسـتـه و ایــوان زیـبـای بــقـیـع
عـاقـبـت یــك صـبـح زیـبا رونمایی می شود

بـﺒـﯿـﻦ ﺩﺧـﺘـﺮ ﺧـﺎﻧـﻮﻡ؛
ﺗـﻮ ﻫـﺮﭼـﻘـﺪﺭ ﻫـﻢ ﺗـﻮ ﺯﻧـﺪﮔـﯿـﺖ ﻣـﻐـﺮﻭﺭ ﺑـﺎﺷـﯽ، ﺑـﻪ ﯾـﻪ نـﻔـﺮ ﺍﺣـﺘـﯿـﺎﺝ ﺩﺍﺭﯼ...
ﯾـﮑـﯽ ﮐـﻪ ﻣـﺘـﻮﺟـﻪ ﺑـﺸـﻪ ﺩﺳـﺘـﺖ ﺭﻭ ﻣـﻮﻗـﻊ ﺁﺷـﭙـﺰﯼ ﺑـﺮﯾـﺪﯼ ﻭ ﻧـﮕـﺮﺍﻥ ﻧـﮕـﺎﺕ ﮐـﻨـﻪ!
یـﮑﯽ ﮐـﻪ ﺍﺟـﺎﺯﻩ ﯼ ﭘـﻮﺷـﯿـﺪﻥ ﯾـﻪ ﺳـﺮﯼ ﻟـﺒـﺎﺳــﺎﺭﻭ ﺑـﻬـﺖ ﻧـﺪﻩ!
ﯾـﮑـﯽ ﮐـﻪ ﺭﻓـﺘـﻦ ﺑـﻪ ﯾـﻪ ﺳـﺮﯼ ﺟـﺎﻫـﺎﺭﻭ ﺑـﺮﺍﺕ ﻗـﺪﻏـﻦ ﮐـﻨـه! ﯾـﻪ ﻣـــــﺮﺩ...
بـﺒـﯿـﻦ ﺁﻗـﺎ ﭘـﺴـﺮ؛
ﯾـﻪ ﻗـﺎﻧـﻮﻧـﯽ ﻫـﺴـﺖ ﮐـﻪ ﻣـﯿـﮕـﻪ: ﺗـﻮ ﻫـﺮﭼـﻘـﺪﺭ ﻫـﻢ ﮐـﻪ ﻗـﻮﯼ ﺑـﺎﺷـﯽ، ﺑـﻪ ﯾـﻪ ﻧـﻔـﺮ ﺍﺣـﺘـﯿـﺎﺝ ﺩﺍﺭﯼ...
یـﮑـﯽ ﮐـﻪ ﻭﻗـﺘـﯽ ﺍﺯ ﺧـﺴـﺘـﮕـﯽ ﺑـﺎ ﺟـﻮﺭﺍﺏ ﺧـﻮﺍﺑـﺖ ﻣـﯿـﺒـﺮﻩ، ﺍﻭﻧـﺎﺭﻭ ﺍﺯ ﭘـﺎﺕ ﺩﺭ ﺑـﯿـﺎﺭﻩ!
ﯾـﮑـﯽ ﮐـﻪ ﺗـﻮو ﻣـﻬـﻤـﻮﻧـﯽ ﺑـﺮﺍﺕ ﻣـﯿـﻮﻩ ﭘـﻮﺳـﺖ ﺑـﮕـﯿـﺮﻩ!
ﯾـﮑـﯽ ﮐـﻪ ﺑـﻬـﺎﻧـﻪ ﯼ ﺍﺯ ﺧـﻮﺍﺏ ﺑـﯿـﺪﺍﺭ ﺷـﺪﻧـﺖ ﺑـﺎﺷـﻪ! ﯾـــــــﻪ ﺯﻥ...
پـــﺲ ﺧﻮﺍﻫـــشأ ﺍﻧﻘــﺪﺭ ﺑﻬـــﻢ ﺗﻮﻫﯿــــﻦ ﻧﮑﻨﯿـــﺪ ﻭ ﺑﻬــﻢ ﺍﺣﺘــﺮﺍﻡ ﺑذﺍﺭﯾــﺪ.
مــﺎ ﻣــﮑﻤﻞ همــﯿﻢ، مـــﺎ ﺑـــﺎﻫــﻢ کاﻣــﻞ ﻣﯿﺸــﯿﻢ!
ﺑﻪ ﻗــﻮﻝ ﺷـــﺎﺯﺩﻩ ﮐﻮﭼـــﻮﻟﻮ؛ ﺷــﺎﯾﺪ ﺭﻭﺯﯼ ﺩﻟـــﺖ ﺍﻫﻠیه ﯾﻪ ﻧﻔﺮ ﺷﺪ...
"پس بسلامتی هر چی پسر و دختر عاشق و با معرفته"

ﮔــــﺮﻭﻥ ﺑـﺎﺵ ! ﺑـﺬﺍﺭ ﺑـﻬـﺎﺕ ﻭ ﭘـﺮﺩﺍﺧـﺖ ﮐـﻨـﻦ. . .
.
.
.
.
.
.
.
ﺍﺩﻣـﺎ ﭼـﯿـﺰﺍﯼ ﻣـﻔـﺖ ﺭﻭ ﻣـﻔـﺖ ﺍﺯ ﺩﺳـﺖ ﻣـﯿـﺪﻥ ....!!!!!

یـه وقـتهـایـی دلــت مـیـخـواد یــه پـــرانــتـز بــاز کـنـی،
کـسـى کــه دوسـش داری رو بـــذاری تــوش !
بــعـد پــرانـتــز رو بـبــنـدی ،
کـه مـبـادا دسـت احـــد الـنـــاسـی بـهـش بـرسـه ..

در پیش چشــم همـه …
برای مـن دسـت نیـافتنـی بـودی …
حـرفـی نیسـت …
امـا بی انصـاف …
لااقـل در پیـش چشـم مـن …
بـرای همـه دم دستـی نبـاش …

یـه وقـتهـایـی دلــت مـیـخـواد یــه پـــرانــتـز بــاز کـنـی،
کـسـى کــه دوسـش داری رو بـــذاری تــوش !
بــعـد پــرانـتــز رو بـبــنـدی ،
کـه مـبـادا دسـت احـــد الـنـــاسـی بـهـش بـرسـه ..!

در دنیای تنهایی های خود

نقاش خوبی شدم..

درد کشیدم..

آه کشیدم...

سختــی کشیدم..

امــا نتوانستم از تو دسـت بکـشـم...

مــیــدانــی . . . یــکـــ وقـتـــ هــایــی بـایـد
روی یــکـــ تـکـهـ کــاغــذ بــنــویـسـی تـــعــطــیـــل اسـتــــ
و بـچـسـبـانـی پـشـتـــ شـیـشـهـ ی افـکارتـــ
بــایــد بـهـ خــودتـــ اسـتــراحـتـــ بـدهـی
دراز بـکـشــی دسـتـــ هـایـتـــ را زیــر سـرتـــ بــگــذاری
بـهـ آسـمــان خـیـره شــوی
و بـی خــیــال ســوتـــ بـزنـی
در دلـتـــ بــخــنــدی بـهـ تـمــام افـکــاری
کـهـ پــشــتـــ شـیـشــهـ ی ذهــنــتـــ صـفـــ کـشـیــده انــد
آن وقــتــــ بـا خـودتـــ بـگــویـی بــگــذار مــنــتــظـر بـمــانــنــد . . .

کـاش مـی فـهـمیـدی .... قـــــ ــــهـر میـکنم تـا دسـتـم را
مـحـــــــ ـکمتر بگیـری و بـلـنـدتـر بـگـویی
بـمــــ ـــــان...

نـه ایـنـکـه شـانـه بـالا بـیـنـدازی ؛
و آرام بـگویـى: هـر طور راحــــــ ـتـى ... !

گـاهـی اوقـات . . .

هـمـه چـیـز دسـت بـه دسـت ِ هـم مـیـدن

تـا تـو را غـرق در رویـاهـا و خـاطـراتـت کـنـن. . .

یـه آهـنـگ پـیـشـواز! . . .

۲ خـط شـعـر! . . .

کـمـی هـوای بـهـاری . . .

یـک وجـب پـیـاده رو! . . .

آهـنـگـی کـه خـونـه بـغـلـی گـوش مـیـدن . . .
دو کـلـمـه حـرف! . .

بـوی ِ یـه عَـطـر خـاص! . . .

طـعـم ِ شـیـریـن ِ یـه خـوراکـی . . .

هـمـه و هـمـه کـافـیـه بـرای ایـنـکـه . . .

تــو چـنـد سـاعـت وسـط اتـاقـت دراز بـکـشـی و خـیـره بـشـی بـه سـقـف...

یک لحظـه گـوش کـن خـــدا ؛

جـدی میگــم

نه شکوه است نه گلایه

در این دنــیا . . .

حــالِ خــیلی هـا اصـلا خـوب نیـست!

یـک دسـتی بـه زندگیـشان بکـش

لــــــــــــــ ــــــــــــــط ــفا!

کـاش مـی فـهـمیـدی ....

قـهـر میـکنم تـا دسـتـم را مـحـکمتر بگیـری و بـلـنـدتـر بـگـویی:

بـمان...

نـه ایـنـکـه شـانـه بـالا بـیـنـدازی و آرام بـگویـى:

هـر طور راحـتـى ...