متاسفانه با خبر شدیم خواهر کوچولوی ولید یکی از هواداران عزیزمون در اثر یک اتفاق تلخ دار فانی را وداع گفت به وی و خانواده محترمشان تسلیت عرض مینماییم

خسرو فرخزادی بازیگر نمایش های رادیویی درگذشت

خسرو فرخزادی بازیگر نمایش های رادیویی که در برخی از سریال های تلویزیونی چون «روزهای زندگی» و «دردسرهای والدین» ایفای نقش کرده بود، عصر ۱۷ فروردین‌ماه بعد از یک روز در کما بودن، چشم از جهان فروبست.
به گزارش خبرنگار مهر، خسرو فرخزادی بازیگر نمایش های رادیویی که در برخی از سریال های تلویزیونی چون «روزهای زندگی» و «دردسرهای والدین» ایفای نقش کرده بود، روز یکشنبه ۱۶ فروردین‌ماه بر اثر یک سانحه به کما رفت و در نهایت عصر امروز ۱۷ فروردین ماه بر اثر ایست قلبی رخ در نقاب خاک کشید.

خسرو فرخزادی در سال ۱۳۴۵ در دانشكده هنرهای زیبا تحصیلات خود را آغاز کرد و تحصیات تکمیلی خود را در فرانسه ادامه داد. فرخزادی به واسطه عبدالحسین فهیم به رادیو آمد و توسط صادق بهرامی، مهین دیهیم و اكبر مشكین در آزمون ورودی و سپس در امتحان شفاهی رادیو قبول شد و سپس در برنامه جوانان مشغول به كار شد. پس از چند سال كار به داستان شب دعوت شد و پس از ۱۰ سال بازیگری در نقش‌های متفاوت و كسب تجربه، وارد عرصه كارگردانی تئاتر رادیویی شد و ۴۰۰ نمایش رادیویی را برای برنامه «رادیو دو» ضبط كرد و فعالیت های خود را در این عرصه ادامه داد.

خسرو فرخزادی در سن ۷۵ سالگی دارفانی را وداع گفت.

#وداع مردم و #پدر #مرتضی_پاشایی با پیکر او ...

مربي تيم ملي واليبال ايران درگذشت:

حسين معدني، سرمربي سابق تيم ملي واليبال ايران که به دليل گرفتگي مجراي صفرا چند روزي در بيمارستان بستري بود، دار فاني را وداع گفت. کاپيتان سابق و خوش اخلاق تيم ملي واليبال ايران چندي پيش به دليل گرفتگي مجراي صفرا دچار دل‌درد شد که بعد از مراجعه به بيمارستان، پزشکان متوجه شدند که توده‌اي راه مجرا را بسته و با قرار دادن يک لوله مجرا را باز کردند. از عوارض اين عمل، التهاب پانکراس بود که حسين معدني با اين مشکل مواجه شد. اين التهاب به ريه هم سرايت کرد و باعث اختلال کار ريه شد؛ به طوري که سرمربي سابق تيم ملي واليبال ايران فقط با دستگاه تنفسي قادر به تنفس بود، اما سرانجام و درحالي که پزشکان و نزديکان وي از بهبود حال او خبر مي دادند، در سن 41 سالگي درگذشت و در تاريخ جاودانه شد.

حسين معدني متولد ارديبهشت 1352 و سرمربي سابق تيم ملي واليبال مردان ايران بود. او در سال‌هاي 1366 تا 1373 عضو تيم ملي واليبال ايران بود. حسين معدني مدرک مهندسي شيمي داشت؛ او در رده ملي سرمربيگري تيم‌هاي ملي بزرگسالان، تيم ملي ب و نوجوانان را بر عهده داشت. معدني ايران را به جمع تيم‌هاي حاضر در مسابقه‌هاي قهرماني جهان ايتاليا رساند و پس از آن دستيار خوليو ولاسکو و اسلوبودان کواچ شد. وي مدتي هم سرمربي تيم واليبال دانشجويان ايران بود. معدني سرمربيگري تيم‌هاي باشگاهي مانند داماش گيلان، پيکان، شهرداري تبريز و باريج اسانس کاشان را هم برعهده داشت.

درخشش در ليگ جهاني واليبال 2014 همراه با تيم ملي آخرين افتخار ورزشي وي در دوران حياتش بود، هرچند که درگيري با اين بيماري ناگهاني مجال همراهي تيم ايران در مرحله نهايي اين رقابت ها را از وي سلب کرد.

حالا که دیگه مجبوریم با هم دیگه وداع کنیم بیا بیاد اون روزا هم دیگه رو دعا کنیم
یه وقت دیدی دعا گرفت خدا نذاشت جدا بشیم ای وای داره فردا میاد باید دست به دعا بشیم
یادش بخیر چه روزو شبی داشتیم

وداع مي کنم
با تو
تويي که چشمانت هميشه با دلم سخن داشت ...

گلم ...
دلم ...
اين روزها از هميشه بي قرارترم
مانند پاييز
که لحظه لحظه
باران را انتظار مي کشد ...

ما نه خط هاي موازي بوديم
نه متقاطع
من و تو
فقط دو خط بي ريا بوديم
دو خط کم رنگ
شايد پر رنگ ...

خط هاي تو
هميشه خط هاي بي رنگ مرا
انتظار مي کشيد ...

و خط هاي ناموزون من
هميشه خط هاي عاشقانه تو را
انکار مي کرد !

گلم ...
دلم ...
به همين اشک هاي گاه و بي گاه
من بد نبودم
ما هزار سال دير آمديم
و هزار سال ديرتر به هم رسيديم ...

روياهاي خاک خورده عاشقانه من
متعلق به هزار سال پيش هست
و صداقت جاودانه تو ايضا ...

گلم ...
دلم ...

وداع مي کنم ...
با تو
نه !
با دنياي عاشقانه خودم ...

وداع مي کنم ...

وداع آخرم با تو، وداعم با نفس هامه




ببين نزديكه ويرون شم، رفيقم قلب تنهامه




يه دريا تو چشام دارم،شبم لبريز بارونه




بدون تو كسي جز من، كنار من نميمونه

چشمان مرا به چشمهایش گره زد

بر زندگیم رنگ غم و خاطره زد



او رفت ولی نه طبق قانون وداع



یکبار فقط به شیشه ی پنجره زد

تو نیستی

اما من به امید آمدنت

آرزوهای گم شده ام را به نسیم می سپارم

و یاد تو را در ذهنم به پرواز در می آورم

تا شاید تو در زیر باران نگاه عاشقم هویدا شوی

و من با پاییز غم انگیز زندگیم وداع کنم ...

اگر دورم ز دیدارت دلیل بی وفایی نیست

وفا آن است که نامت را همیشه زیر لب دارم



خدا وصییته منو گوش بده ناممو بخون
شاید دیگه من نبآشم مواظب عشقم بمون
میسپرمش بهت میرم تمومه تآرو پودمو
یه وقت نیآد برنجونیش کسل کنی وجودمو
خدا یه وقت كسی نیاد بدزده قلب ساده شو بشینه زیر سایشو بهش بگه دوسش داره
خیلی بده زمونه آمون خدا سپردمش بهت
مواظب عشقم بمون فردا قراره منو تواز هم دیگه جدا بشیم
فردا قرار همدمه گریه بی صدا بشیم
تو کوچه های بی کسی نیستی و پرسه میزنم
آی آدما نگاه کنین غریب شهر تون منم



خدا این عشقی که من میگمو تو می شناسی. نزدیكترین کسم اونه خیلی دوسش دارم راستی! یادم نره بهت بگم عزیزترینه من اونه ....خودم مهم نیست اما اون.... نذاری تنها بمونه بمیرم واسه هق هقش... گریه چقدر بهش میاد ....وقتی که حرصش می گیره میگه از من بدش میاد ....اما وقتی آروم میشه میبینه من بغضم گرفت.... همین دیوونه بازیهاش ازاول چشممو گرفت..... حالا که دیگه مجبوریم با هم دیگه وداع کنیم بیا به یاد اون روزا همدیگرو دعا کنیم.... یه وقت دیدی دعا گرفت خدا نذاشت جدا بشیم.... ای وای داره فردا میاد باید دست به دعا بشیم ....با قلب پاکت از خدا بخواه منو صبرم بده هنوز نرفتی از پیشم دوریت داره زجرم میده

مرگ یک بار رخ نمی‌دهد!
زیرا همه‌ی ما هر روز چند بار می‌میریم.
هر بار که با آرزوهاَ، علایق و پیوندهای خود وداع می‌کنــیم،
می‌میریم…!