#قصر #میسور #هندوستان
قصر میسور در شهری به همین نام در جنوب هندوستان قرار دارد. این قصر اقامت گاه رسمی خانواده سلطنتی میسور و محل برگزاری میهمانی های دربار است. میسور را معمولاً به عنوان شهر قصرها می شناسند اگر چه اصطلاح قصر میسور به یکی از ساختمان های داخلی قصر مربوط می شود.

شاهان ودیار که حکمرانان محلی میسور هستند ابتدا در قرن چهاردم شروع به ساخت قصر کردند. ساخت قصر کنونی از سال 1897 آغاز ، در سال 1912 کامل و در سال 1940 گسترده تر شد. هم اکنون قصر میسور بعد از تاج محل یکی از معروف ترین جاذبه های گردشگری هند است به طوری که سالانه 2.7 میلیون بازدید کننده دارد.

#شهر_ممنوعه #چین
شهر ممنوعه شهری قدیمی در منطقه پکن، پایتخت کشور چین است و یکی از مهمترین دیدنی ‌های تاریخی این کشور به شمار می ‌آید. این شهر به روایتی وسیع ‌ترین و کامل ‌ترین مجموعه معماری چوبی در جهان به شمار می ‌رود. احداث شهر ممنوعه در سال ۱۴۰۶ میلادی با دستور جو دی دومین امپراتور سلسله مینگ آغاز گردید و ظرف ۱۴ سال ساخته شد.

تا سال ۱۹۱۱ میلادی و نابودی سلسله چینگ (قریب ۵۰۰ سال) جمعا ۲۴ امپراتور در این شهر ممنوعه اقامت کرده و بر چین فرمان رانده اند. از سال ۱۹۲۴ بازدید از این مجموعه به عنوان کاخ موزه برای عموم آزاد گردید و ممنوعه بودن آن پایان پذیرفت. شهر ممنوعه کاملا طبق نظام تشریفاتی سلسله‌های فئودالی و اصول طبقاتی ساخته شده است. طرح کلی، وسعت ، شیوه معماری، رنگ و تزیینات همه نمایانگر امتیاز خاندان سلطنتی و سلسله مراتب اشرافی است.

سه قصر این مجموعه یعنی قصر تای حه، قصر جون حه و قصر بایو حه که توجه را بیشتر جلب می ‌کنند، محل اعمال قدرت امپراتوری امپراتوران و برپایی مراسم پرشکوه بوده است. قصر تای حه، مرکز تمام شهر ممنوعه و تخت سلطنتی طلایی رنگ امپراتور در این قصر دیده می ‌شود. این قصر دارای مجلل ‌ترین معماری در شهر ممنوعه است. این قصر در شمال میدان بر سکوی مرمری سفید رنگی به مساحت ۳۰ هزار متر مربع و بلندای ۸ متر ساخته شده است.

نه ساعت ،آغازم می کند



نه تقویم ،پایانم می دهد

لحظه شمار اتفاقی هستم که نمی افتد.......

صوفياجون در شب زیبای میلادت تمام وجودم را که قلبی ست کوچک
در قالب قابی از نگاه تقدیم چشمان زیبایت میکنم
و با بوسه ای عاشقانه تولدت را تبریک می گویم
آغاز بودنت مبارک

صوفياجون

چه لطیف است حس آغازی دوباره...
وچه زیباست رسیدن دوباره روز...
وچه اندازه عجیب ست روز ابتدایی بودن...
وچه اندازه شیرین ست امروز...
روز بودن
روز تو
روزی که تو آغاز شدی
و ساده میگویم حس بودن دوباره ات مبارک
"تولدت مبارک"
تقدیم به تو صوفیای عزیزم

#نمیدانم #چه #بنویسم...
نمیدانم چه بنویسم
نمیدانی چه دشوار است
نمیدانی که در خلوت
غم و اندوه بسیار است

نمیدانی که بعد از تو
دلم تنهای تنها شد
نمیدانم که این قصه
کجا آغاز و پیدا شد ؟!

نمیدانم که تنهایی
چرا غمخوار من گشته ؟
غم تنها شدن حالا
نمیدانی که برگشته

نمیدانی که شبها من
به کارم سخت مشغولم
سحرگاهان که بیدارم
به فکر تو مجبورم

نمیدانم چه بنویسم
که کم گردد ز غم هایم
که بغضم نشکند وقتی
خیالم هست تنهایم

نمیدانی که میدانم
تو دلخور از منی اما
دو خط شعری که من گفتم
چه دامنگیر شد بر ما !!

من آن را گفته بودم که
دلم آسوده تر گردد
که شاید بعد از آن نامه
نگارم باز برگردد

من حالا حس دلتنگی
شده یار و هم آغوشم
به اجبارم شده من بعد
لباس مشکی می پوشم

برای آخرین جمله
بگویم از ته قلبم
که هر شب در وجود خود
به دنبال تو می گردم

نمیدانم چه بنویسم
به غیر از "دوستت دارم"
نمیدانی که اما من
یه دنیا دوستت دارم

شاعر: بامداد
#همشهری #من

وقتی صبرت تمام می شود ،

کمی تأمل کن... !

تازه معرفت اینجا آغاز شده است .

به تو سوگند ، به راز گل سرخ و به پروانه که در عشق فنا می گردد

زندگی زیبا نیست ، آنچه زیباست تویی تو که آغاز منو لحظه ی پایان منی .

در شگفتم که سلام آغاز هر دیداریست ، ولی در نماز پایان است . شاید این

بدین معناست که پایان نماز ، آغاز دیدار است