l :ﺑﺎراﻟﻬﺎ ﻣﺮدﻣﺎﻧﯽ را دﯾﺪم ﮐﻪ ﺗﺴﺒﯿﺢ ﺑﻪ دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ و داﻧﻪ داﻧﻪ ذﮐﺮ ﺗﻮ را ﻣﯽ ﺷﻤﺮدﻧﺪ ﺑﻪ ،ﻋﺎدت آﻧﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎ ﺷﺘﺎب و ﻣﺘﺼﻞ ﻧﺎم ﺗﻮ را ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﮔﻮﯾﯽ در ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ ای از ﺗﻮ ﭼﯿﺰی .ﺳﺘﺎﻧﺪﻩ اﻧﺪ و اﮐﻨﻮن ﺑﻬﺎی آن را ﻣﯽ ﭘﺮدازﻧﺪ ،و اﻧﺪﯾﺸﯿﺪم ﮐﻪ آﯾﺎ در ﻫﺮ ﺑﺎر ﺧﻮاﻧﺪن ﻧﺎﻣﺖ !ﺑﺰرﮔﯽ و ﻟﻄﻔﺖ را ﻧﯿﺰ در ذﻫﻦ ﺗﺪاﻋﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ؟

هتل پوسدن در فیجی به عنوان بزرگترین و زیباترین هتل زیر آبی بسیار شهرت دارد و علاقمندان بسیاری دارد. این هتل با مساحت 91 هکتار زیر یک دریاچه 2023 هکتاری قرار گرفته است.

ساخت و احداث این هتل در 13 سال گذشته شروع شده و تاکنون پایان نیافته است. این هتل 25 اطاق سرویس، چند رستوران، سالن بدنسازی، کلیسا و سالن ماساژ را شامل می شود. هر چند که هزینه اقامت یک هفتگی در این هتل حدود 14800 دلار است، در حال حاضر150 هزار نفر اطاق در این هتل را رزو کرده اند.

#دانلود #بازی #Moy #3 #اندروید ، #موی #3
 یک بازی جالب و سرگرم کننده برای اندروید می باشد که شباهت زیادی به بازی Pou دارد. در این بازی نیز مانند پو یک حیوان خانگی از بچگی در اختیار شما قرار میگیرد . وظیفه شما نگه داری از او و بزرگ کردنش می باشد. تفاوت این بازی با پو در آیتم های موجود در بازی می باشد که بسیار هیجان انگیز است و می تواند ساعت ها شما را سرگرم سازد. این بازی هم اکنون بیش از ۲۰ میلیون طرفدار دارد و به شما نیز پیشنهاد می کنیم

همسر پادشاه در شهر قدم می زد / به مردی دیوانه رسید که بر زمین نشسته و با تعدادی کودک بازی می کند/
از دیوانه پرسید : چه می کنی!! دیوانه باانگشت بر خاک طرحی کشید و گفت : خانه می سازیم !!
ملکه : این خانه را خریدارم ! چند می فروشی !!! دیوانه نیز مبلغی گفت و ملکه پول را به او داد و رفت ... /
شب هنگام پادشاه درخواب دید همسرش در قصری بهشتی است اما او را راه نمی دهند /
صبح / پادشاه خوابش را برای ملکه تعریف کرد / ملکه نیز داستان دیوانه ی دیروز را برای پادشاه تعریف کرد/
پادشاه بسرعت نزد دیوانه رفت و گفت : هم اکنون خانه ای بر خاک ترسیم کن تا از تو بخریم /
دیوانه انجام داد /
پادشاه : خانه را چند می فروشی !؟/
دیوانه : به قیمت تاج وتختت !! / پادشاه : پس چرا به همسرم ارزان تر فروختی!! /
دیوانه : همسرت نمیدانست چگونه خانه ای را می خرد اما تو اکنون میدانی ...

هرگز برای تبدیل شدن به آنچه دوست داری دیر نشده است.
بهترین زمان برای شروع هم اکنون است.
همین حالامشخص کن که
دوست داری به چه چیزی تبدیل شوی
یا
چه چیزی میخواهی
و
شروع به قدم برداشتن به سوی آن کن،
به زودی کاینات به سراغت می آیند تا تو را هدایت کنند و ابزار لازم در اختیارت قرار دهند

گاهی آرام می خواهم صدایت کنم و بگویم حواسم به تو هست گرچه در کنارت نیستم اما با خودم می گویم حواسش را پرت نکن او اکنون دلش با دل دیگریست پس آرام نگاهت می کنم آرام دعایت می کنم قسمت نبود یا حکمت آرام نگاهت می کنم آرام جانم شاد باش شادی تو شادی من است شاد باش دوست من.

علي اي هماي رحمت تو چه آيتي خدا را

که به ماسوا فکندي همه سايه‌ي هما را

دل اگر خداشناسي همه در رخ علي بين

به علي شناختم به خدا قسم خدا را

به خدا که در دو عالم اثر از فنا نماند

چو علي گرفته باشد سر چشمه‌ي بقا را

مگر اي سحاب رحمت تو بباري ارنه دوزخ

به شرار قهر سوزد همه جان ماسوا را

برو اي گداي مسکين در خانه‌ي علي زن

که نگين پادشاهي دهد از کرم گدا را

بجز از علي که گويد به پسر که قاتل من

چو اسير تست اکنون به اسير کن مدارا

بجز از علي که آرد پسري ابوالعجائب

که علم کند به عالم شهداي کربلا را

چو به دوست عهد بندد ز ميان پاکبازان

چو علي که ميتواند که بسر برد وفا را

نه خدا توانمش خواند نه بشر توانمش گفت

متحيرم چه نامم شه ملک لافتي را

بدو چشم خون فشانم هله اي نسيم رحمت

که ز کوي او غباري به من آر توتيا را

به اميد آن که شايد برسد به خاک پايت

چه پيامها سپردم همه سوز دل صبا را

چو تويي قضاي گردان به دعاي مستمندان

که ز جان ما بگردان ره آفت قضا را

چه زنم چوناي هردم ز نواي شوق او دم

که لسان غيب خوشتر بنوازد اين نوا را

«همه شب در اين اميدم که نسيم صبحگاهي

به پيام آشنائي بنوازد و آشنا را»

ز نواي مرغ يا حق بشنو که در دل شب

غم دل به دوست گفتن چه خوشست شهريارا


شهريار

از شاملوی عزیز،
بعد از یک فنجان قهوه
به هوایی سرد برمی گردم
در پی رویاهایم …
در پی تو …
احتیاجی به مستی نیست
یک فنجان قهوه هم دیوانه ام می کند
وقتی میزبانم چشمان تو باشد …
یک استکان چای از میان دستانت و یک جرعه غزل از میان چشمانت
دلم آرام ، نگاهت را می خواهد و شهد شیرین کلامت
خسته ام
دوباره باورم میکنی؟
عصرانه ای به طعم همین واژه های تلخ
من تو ، غروب ، و لبخندهای تلخ
تف می کنی تو شعر مرا روی میز و بعد
می ریزد از دهان تو این قطره های تلخ
- —– – —– – —— – —– – —– -

گارسون کمی شکر و تو لبخند می زنی
حالم به هم می خورد از طنزهای تلخ
گفتم هوا چه گرم و سر حرف باز شد
گفتی هزار لعنت بر این هوای تلخ
عادت کرده ام به طعم قهوه
به آد مهای پشت پنجره کافه
دست هایی که می روند
آدم هایی که نمی مانند
به تو
که روبرویم نشسته ای
قهوه ات را به هم می زنی
می نوشی
می روی
یکی به آدم های پشت پنجره ی کافه اضافه می شود…
حالا فهمیده ام که چرا قهوه و کیک را با هم می خورم
قهوه می نوشم برای زندگی تلخم و همراهش کیک برای شیرینی لحظاتی که با تو بودم
اما باز تلخی قهوه بر شیرینی کیک پیروز می شود
لحظات با تو بودن کوتاه بود… خیلی کوتاه…
ولی زندگی تلخم خیلی بلند است … خیلی…
لعنت بر قهوه تلخ سرد شده ام
تو
پاییز
قهوه
اکنون کنارم هست
پاییز
قهوه
اما تو…
روی صندلی همیشگی می نشینم و سفارش میدم : دو فنجون قهوه
هنوز هم با این که نیستی ولی برات سفارش میدم…
خودت نیستی خیالت که هست…
یک فنجان درد دل بدون شکر برای تو آورده ام
بنوش … تا از دهان نیفتاده … بنوش …
آب در هاون کوبیدن است اینکه من شعر بنویسم و تو فال قهوه بگیری
وقتی آخر همه شعرهای من تو می آیی و ته همه فنجان های تو من می روم …
امشب دلم تو را می خواهد
نشسته روبروی صندلی مقابلم
در سکوت سرد این جا
هوا سرد شده …
نه ! نه …
هوای من سرد شده …
حتی گرفتن فنجان قهوه هم ، دردی را دوا نمی کند …
چرا صندلی رو به رو خالی ست ؟
در ته فنجان قهوه ام کفش های توست
فقط نمی دانم می آیی یا می روی …