خود را نرنجان آنکه بودنت را قدر ندانست



لایق حضور در فکرت هم نیست....!!!

چہ تفاوت بزرگے است

بین تنہایے قبل از نبودنت

و تنہایے بعد از نبودنت ...

من "بودنت" را تمرین کرده بودم ...!
قرار نبود " نبودت" را از من امتحان بگیری ...

از “نبودنت” دلگیر نیستم…
از اینکه روزگاری “بودی”، دلگیرم

گاهی باید نباشی...تا بدانی نبودنت واسه کی مهمه..؟!اونوقته که میفهمی باید همیشه با کی باشی....

در باغ احساست را بستی نمیدانم
شایدم احساست را به مسافرتی در نا کجا اباد قلب دیگری فرستاده باشی شاید
باز کردن فقل احساسات دیگر مهم نیس برایم
کلید قفل احساست را در جوی نبودنت انداختم تا در اب یادها دور شود دور دور وبه دریای خاطره بریزد برای همیشه دست نوشته ای من

احساساتم قفل شده است.....



کلیدش.....



گریستن است.....

نبودنت را عادت کرده ام
اما ....
مشکل اینجاست که به بودنت کنار کسی جز خودم عادت نمیکنم .... !

من بودنت را تمرین کرده بودم
قرار نبود نبودنت را امتحان بگیری

دوست داشتنت اگر گناه هم باشد
اتش جهنم را ترجیح میدهم به روزهای سرد نبودنت