این روزها ”دلم”

اصرار دارد فریاد بزند:

اما من جلوی دهانش را میگیرم!!!

وقتی می دانم کسی

تمایل شنیدن صدایش را ندارد….

این روزها ”من”

خدای ”سکوت” شده ام…

کاش میشد...

تاثیر گذار ترین قانون زندگی من ؛

قانون " که نباید " بود!

عاشق دستی شدم ؛ "که نباید " !!!

دستان یخ زده ام دستان تبدار اویی را طلب

کرد ؛ " که نباید" !!!

دلم بودن آنی را خواست ؛ " که نباید " !!!

اشک هایم به یاد کسی سرازیر شدند ؛

" که نباید " !!!

میدانم ..... ایراد از من بود !

کاش میشد این روزها کمی " مرد ".......

اشک ها را ریخته ام،غصه ها را خورده ام



نبودن ها را شمرده ام این روزها که میگذرد خالی ام...!



خالی از خشم ، نفرت ، دلتنگی...وحتی ازعشق!!!



خالی ام از احساس...

چشمانت را ببند ای شهید!


مبادا این روزها را در مقابل مادرم زهرا شهادت دهی...


مادرم! ببخش که با هر تیری که به قلب فرزندت می زنیم


یاد سیلی را روی گونه ات زنده می کنیم...

مرز عشق این روزها شباهت عجیبی به آدامس دارد


اول شیرین


بعد دوست داشتنی


سپس تکراری و خسته کننده


و در آخرتلخ و دور انداختنی!!!

مانده ام در خلوت تاریک دیواری بلند
بردلم پر می زند یاد سپیداری بلند

می شود یک بار دیگر بشنوی حرف مرا ؟

بنگری آیینه حیران افکاری بلند ؟

روزها پیوسته تکرار سکوت کوچه ام

شب اسیر لحظه های خواب و بیداری بلند

بیکران تا ساحل سبز نگاهت میدوم

تا بخوانم قصه های تلخ تکراری بلند

نبض درد آلود چشمانم گواهی خسته اند

بر نبود لحظه های خوب دیداری بلند

خاطراتم حرمت خورشید در خاکسترند

مانده در د امان سرد باغ اسراری بلند

باز هم گم می شوم در ماجرای سایه ها

تا ببینم سایه ی سبز سپیداری بلند