خدایی دمش گرم

ایشالا

ابلیس عابد را بیفکند چون گنجشکی در دست!

عابد گفت: « دست بدار تا برگردم. اما بگو چرا بار اول بر تو پیروز آمدم و اینک، در چنگ تو حقیر شدم؟»

ابلیس گفت:« آن وقت تو برای خدا خشمگین بودی و خدا مرا مسخر تو کرد، که هرکس کار برای خدا کند، مرا بر او غلبه نباشد؛ ولی این بار برای دنیا و دینار خشمگین شدی، پس مغلوب من گشتی ...

هرکسی یه جوریه دیگه...

یکتاجان:متن زیبایی بود..
مرسی..

میروم ازشهرتوباخاطراتی سوخته\بعد توآخرچه کس چشمی براهت دوخته\
من زعشق توننالم که چنین کردوچنان\

رضا اره بابا اصن یه لحظه احساسی شدم روشنا رفت اومدم این پست رو ول دادم و همانا پشیمون شدم ک چرا اعصاب خودمو ب خاطر چیز الکی خورد کردم

آخرین کاری که ازشاهکاردیدم
tv prshiaمیدادبایه ارکستربزرگ
بایه دخترspanishمیخوند..دختره ایرونی میخوندشاهکارspanish

من مست و تو دیوانه ما را که برد خانه
صد بار تو را گفتم کم خور دو سه پیمانه

در شهر یکی کس را هشیار نمی‌بینم
هر یک بتر از دیگر شوریده و دیوانه

جانا به خرابات آ تا لذت جان بینی
جان را چه خوشی باشد بی‌صحبت جانانه

هر گوشه یکی مستی دستی ز بر دستی
و آن ساقی هر هستی با ساغر شاهانه

تو وقف خراباتی دخلت می و خرجت می
زین وقف به هشیاران مسپار یکی دانه

ای لولی بربط زن تو مستتری یا من
ای پیش چو تو مستی افسون من افسانه

از خانه برون رفتم مستیم به پیش آمد
در هر نظرش مضمر صد گلشن و کاشانه

چون کشتی بی‌لنگر کژ می‌شد و مژ می‌شد
وز حسرت او مرده صد عاقل و فرزانه

گفتم ز کجایی تو تسخر زد و گفت ای جان
نیمیم ز ترکستان نیمیم ز فرغانه

نیمیم ز آب و گل نیمیم ز جان و دل
نیمیم لب دریا نیمی همه دردانه

گفتم که رفیقی کن با من که منم خویشت
گفتا که بنشناسم من خویش ز بیگانه

من بی‌دل و دستارم در خانه خمارم
یک سینه سخن دارم هین شرح دهم یا نه

در حلقه لنگانی می‌باید لنگیدن
این پند ننوشیدی از خواجه علیانه

سرمست چنان خوبی کی کم بود از چوبی
برخاست فغان آخر از استن حنانه

شمس الحق تبریزی از خلق چه پرهیزی
اکنون که درافکندی صد فتنه فتانه


#مولانا

اره چون هرکسی برداشت خودشو از اون شعر داره و ماجرای خودشو توو شعر به تصویر میکشه..

وکودک..خداخدامیکردکه ایکاش خورشید..آفتابی شود..
وسهم اوازآدمک برفی تنهاهویجی بود که چشم به اودوخته بود..
به چه قیمتی؟

سلامتیشون