شب است . . .
کلنجار میروم با خودم
با دلتنگی هایم
با قلب له شده ام
با غرور شکسته ام
سراغش را بگیرم ...نگیرم...بگیرم...نگیرم
نزدیک صبح است ...دل را به دریا زدم
مشترک مورد نظر در حال مکالمه می باشد

به زمين ميزني و ميشكني
عاقبت شيشه اميدي را
سخت مغروري و ميسازي سرد
در دلي آتش جاويدي را
ديدمت واي چه ديداري واي
اين چه ديدار دلازاري بود
بي گمان برده اي از ياد آن عهد
كه مرا با تو سر و كاري بود
ديدمت واي چه ديداري واي....................."فروغ فرخ زاد"

بدهــــــکاریم به یکدیگر ...

بخاطر تمــــــام دوستت دارم های ناگفــــته ای ...

که پشت دیوار غرورمان بلعیـــــــدیم ...

تا نشان دهیـــــــــم منطقــــی هستیم...!

آنگاه که غرور کسی را له می کنی،
آنگاه که کاخ آرزوهای کسی را ویران می کنی،
آنگاه که شمع امید کسی را خاموش می کنی،
آنگاه که بنده ای را نادیده می انگاری ،
آنگاه که حتی گوشت را می بندی تا صدای خرد شدن غرورش را نشنوی،
آنگاه که خدا را می بینی و بنده خدا را نادیده می گیری ،
می خواهم بدانم،
دستانت رابسوی کدام آسمان دراز می کنی تابرای
خوشبختی خودت دعا کنی؟
سهراب سپهري

امان از غرور، آن لحظه که اشک در چشمانت سنگینی می کند آن را پنهان می کند
امان از تنهایی، آن لحظه که دردی به سینه داری آن را در وجودت فرو می ریزد
امان از لبخند، آن لحظه که بغض به گلو داری آن را نمایان نمی کند
امان از صبر، آن لحظه که تمام می شود هر چقدر غرور داشته باشی، هر چقدر دردهایت را در پس لبخندت پنهان کرده باشی تو را از پای در می آورد.

آنگاه که غرور کسے را لہِ می کنے ،
آنگاه ڪہِ ڪاخ آرزوہِاے ڪسے را ویـــــــران میڪنے ،
آنگاه ڪہِ شمع امید ڪسے را خاموش میکنے ،
آنگاه ڪہِ بنده اے را نادیده می انگارے ،
آنگاه ڪہِ حتے گوشت را مے بندے تا صداے خُرد شدن غرورش را نشنوے ،
آنگاه ڪہِ خدا را میبینے و بنده خدا را نادیده مے انگارے !
مے خواهم بدانم ،
دستانت را به سوے ڪدام آسمان دراز مے کنے تا
براے خوشبختے خودت دعا ڪنے ؟

آدمش کردم
باتعریفهای من شخصیت پیداکرد
غرورش رامدیون من است
زیادمغرورشد
زیادازخوبیهای نداشته اش برایش گفتم
باورکردومراکوچک دید
ورفت

مامانم بابامو صدا زد که دره شیشه سس رو باز کنه
پدرم بعد از کلی کلنجار نتونست
منم خیلی راحت درش رو باز کردم و گفتم :اینم کاری داشت؟؟
پدرم لبخندی زد و گفت:
یادته وقتی بچه بودی من در شیشه رو شل میکردم تا بازش کنی و غرورت نشکنه؟
بدجوری بغض گلمو گرفت..

- مهربونی


دیگه از مهربونی هات از این حس تو دلسردم


اگر چه پیشمی اما تو رو یه عمره گم کردم


اگر رفتی نیار یادت چه قولایی به من دادی


به فکر من نباش اصلا برو عشقم تو ازادی


همیشه بدرقه ات بودن همین چشمای مطرودم


برو هر جا بدون من تو خوش باشی منم خوبم


فقط می ری یه کاری کن که انگار از خدام بوده


یه کاری کن بگن مردم که تقصیره دو تامونه


اگر گفتم فلانی کو جواب مردم و داری


بگو رفتم سفر اصلا ازم کن آبروداری


ولی ای کاش می فهمیدی چقدر حال بدی دارم


دوباره من نمی دونم باهات چه نسبتی دارم


نمی تونم بگم حبسی نمی زارم رها باشی


نه با من فکرت آرومه نه می تونی جدا باشی


بهم خوبی نکن شاید بیفتی از سرم ساده


داره می گیرتت از من همونی که تو رو داده


چقدر باید بمونم تا بشه عشقت فراموشم


لباسم بوی تو می ده دیگه حیفه نمی پوشم


واسم عادت شده حتما که عطرت رو تنم باشه


یا حتی بعد هر دعوا گناهت گردنم باشه


دلم لک می زنه واست زمانی که ازم دوری


ولی در خاطرم هستی دیگه اینجاشو مجبوری


اگر حرف حرف من باشه هنوزم مرد و مغرورم


ولی می رم تو خوش باشی منم اینجاشو مجبورم

2- بی انصاف


اگر غمهاتو از یادت نبردم ولیکن پا به پاهات غصه خوردم


اگر به قول تو هیچی نداشتم واست از مهربونی کم نذاشتم


اگر واسه تو دلگرمی نبودم ولی به حد سرگرمی که بودم


بی انصافی نکن تغییر کردی منو از زنده بودن سیر کردی


ولی باز به تو حسی خاص دارم عزیزم خوب منم احساس دارم


از عشقت بی رمق شد تار و پودم منو برگردون اون جایی که بودم


پیشم بودی ولی مغرور بودی بهت نزدیک بودم دور بودی


ستاره بودی اما توی شبهام همیشه سرد و سوت و کور بودی


بلاهایی سرم آرودی اما بگو من کی شکایت کرده بودم


بیا برگرد همونجوری که رفتی به بی مهریتم عادت کرده بودم


کی مثل من کنارت پابه پا بود کی با خوب و بد تو زندگی کرد


چقدر آسون تو رفتی و ندیدی یکی پشت سرت خون گریه می کرد