خدایا درخواست زیادی است میدانم اما...!!خواهش میکنم هر روز یادم بیاور که در مسند قضاوت نیستم حتی در مورد دخترک بد حجاب کنار خیابان...!!!

آن جا را نمیدانم اما
اینجا تا پیراهنت را سیاه نبینند
باور نمیکنند چیزی از دست داده باشی....

زیر باران باریدن و روی این گونه ی خیس...
نمیدانم اشک چشم است یا قطره باران...
اما هرچه هست...من و آسمان سالهاست در غم فراق تو زار میگرییم..

میدانم که چقد دلتنگم شده ای
و چه سخت به خود می قبولانم
که این میدانم هایم
چیزی جز خرافات عاشقی هایم نیست...

دلت برای هیچکس به اندازه من تنگ نخواهد شد٫

برای نگاه کردنم....خندیدنم....اذیت کردنم.....

برای تمام لحظه هایی که در کنارم داشتی

روزی خواهد رسید که در حسرت تکرار دوباره من

خواهی بود....

میدانم روزی که من نباشم هیچکس تکرار من نخواهد شد....

هیچکس

در وجودم کسی هست !

به وسعت تو ....

که
هر شب موهایش را شانه میزند

و هر شب یاد آخرین نگاه تو...


آوار میشود...


بر تنهاییم!


بر بی کسی این اتاقم...

و من با خودم فکر میکنم

حریمِ کدامین خیال را شکسته ام
که اینگونه حقیقت میشوی در باورم؟
باور کنی یا نه
باشی یا نباشی
دوستت دارم
فرقی نمیکند خیال باشی
آرزو باشی
یا عکسی در قابِ این مانیتور
در این دنیای مجازیِ پر از مجازات
فرقی نمی کند که شعرِ کدام شاعر را میخوانی
فرقی نمیکند که میشناسیم
یا اینکه من تو را میشناسم
فرقی نمیکند که روی نیمکتی دو نفره نشسته باشیم
فرقی نمیکند که لبخندت سهم من بود یا دیگری
فرقی نمیکند که خوشحال بودیم یا ناراحت
همین را میدانم که دوستت دارم
و تو میشوی شروعِ حرف زدن
خودخواهیم را ببخش
ببخش که تو را به خواب میبینم
ببخش که واژه به واژه ی شعرم از تو داد میزند
ببخش که من
"عاشقت" هستم...

هر وقت که نگاهت می کنم، میدانم که گناه میکنم!

چه کنم؟

با همین گناه زنده ام.

"دلتنگ" شده ام...

نمیدانم برای تو...

یابرای "دیروزهایی" که باتوسرکردم...

کنار ساحل نتهایت ارام نشسته ای قایق احساست به گل نشسته
نمیدانم
شایدم ناخدای غمهایت در عمق بغضاهیت لنگر انداخته
نمیدانم
گوش کن صدای زیبای موج های خاطرتت را شاید ارم شوی شاید
خط خطیهای من

دوستت دارم
گرچه میدانم؛
<<نصیب دیگرانی>>!

نمیدانم دردم چیست!
یاازتنهاییست
یابودن کسی که دوستش دارم ونیست.

دستم را نمیدانم ولی دلم فقط برای تو می نوازد...

نمیدانم چه میخواهم خدایا /

به دنبال چه میگردم شب و روز


چه میجوید نگاه خسته من/
چرا افسرده است این قلب پر سوز

غم عشقت مراشاعرکرد
وتوراراهی
ومن اکنون
شعرمیگویم:
برای مسافری که میدانم
هیچگاه بازنمیگردد...
نیما