نمیدانم چشمانت با من چه میکنند...

فقط وفتی که نگاهم میکنی چنان دلم از شیطنت نگاهت می لرزد

که حس میکنم چقدر زیباست

فدا شدن...

برای چشم هایی که تمام دنیای من است.

@دوستان مجازی من...
چند وقت است برایت مینویسم و تو میخوانی، وگاهی تو مینویسی و من میخوانم ؛
دوست مــــــــــجازی من ؛ این روزها درد دلهایمان رابه زبان نمی آوریم تایپ میکنیم؛
مانده ایم اگر این دنیای مجازی نبود روی دیوار احساس چه کسی مینوشتیم؛
نامت زیباست اما افســــــوس مجازی هستی...
پشت هر یک از این نوشته ها یک نفر نشسته است
میخواند ،فکر می کند ، گاهی هم گریه میکند یا می خندد...
گاهی هم شب و روز میچرخی در این دنیای رمزدار
ولی میدانم...
قدر تمام لبخندهلیت تنها هستی،اگر همـــــدمی بود که مجازی نمیشدی!
دوست مجازی من ؛ گاهی انقدر بیخود میشویم بین یک دنیا دروغ و اعتقاد
فراموش میکنیم خودمان را ، دور میزنیم منطق و باورهایمان را؛
میخندیم / گاهی هم دروغ میگوییم
نمیدانم....
شاید این معجزه مجازی بودنت باشد
دوســــــــت مجــــــــازی من ؛ بودنت را قـــــــــــدر میـــــــــدانم
…….♥#########♥
…..♥#############♥
…♥###############♥
..♥#################♥………………♥###♥
..♥##################♥……….♥#########♥
….♥#################♥……♥#############♥
…….♥################♥..♥###############♥
………♥################♥################♥
………..♥###############################♥
…………..♥############################♥
…………….♥#########################♥
………………♥######################♥
………………..♥###################♥
………………….♥#################♥
……………………♥##############♥
………………………♥###########♥
………………………..♥#########♥
………………………….♥#######♥
……………………………♥#####♥
……………………………..♥###♥
……………………………….♥#♥
…………………………………♥
…………………………………♥
……………………………….♥
……………………………..♥
……………………………♥
…………………………♥
……………………….♥
…………………….♥
………………….♥
………………♥
………….♥
………♥
……♥
…..♥
……♥………………….♥…♥
……….♥………….♥…………♥
…………..♥…..♥………………♥
……………….♥………………..♥
…………….♥……♥…………..♥
…………..♥………….♥….♥
………….♥
………..♥
……….♥
………♥
………♥
……….♥
…………..♥
……………….♥
……………………..♥
………………………….♥
……………………………♥
……………………………♥
…………………………♥
…………………….♥
………………♥
………….♥
…….♥
…♥
.♥………………………..♥….♥
♥……………………..♥………..♥
.♥………………….♥…………….♥
..♥……………….♥………………♥
…♥………………………………♥
…..♥…………………………..♥
……..♥…………………….♥
………..♥……………….♥
…………..♥…………..♥
………………♥…….♥
…………………♥..♥

تمام لحظه های باتوبودن


همه ازعشق گفتن

دل ربودن


تمام نامه های عاشقانه


تمام حرفهای شاعرانه


تمام بی توهرگزگفتن هایت


نمیدانم چرااین شدنهایت


که من بی توکنون


تنهای تنها


تمام روزهارامیشمارم


شعراز:””نیماراد””

روزها رفتند و من دیگر ؛
خود نمیدانم کدامینم ؛
آن من سرسخت مغرورم ؛
یا من مغلوب دیرینم ؟
بگذرم گر از سر پیمان ؛
میکشد این غم دگر بارم ؛
می نشینم شاید او آید ؛
عاقبت روزی به دیدارم .

( فروغ فرخزاد )

نمیدانم پس ازمرگم
که آیدبرمزارمن
که بنشیندبه سوگ من
سیه چشمی
سیه برتن کندیانه؟
ولی سوگند
توراسوگند!
به جان دلبرت سوگند!
مراهم یادکن آنشب
که من درزیرخاک سرد
تنهای تنهایم..

نمیدانم
نمیدانی
که بی تومن چه غمگینم؟
توحتی ازدوچشمانم نمیخوانی
چه می بینم؟
خدارامن نمیخواهم!
زمذهب هم گریزانم...
تویی مذهب
تویی دینم
نمیدانم
کنون بی من
کجایی؟!
باکه بنشستی؟
نمیدانم
ولی شاید
به کنج خلوتی مستی...
نمیدانم
که هستی
یاکجاهستی!
””فقط حسی درون من
کندفریادنامت را””
شعرازنیما:راد

نمیدانم کجایی



در وجودم نهفته شدی...



در بین دستانم...



در قلبم...



در گوشه چشمانم...



در آسمان ایمانم...



در کجا نشسته ایی



کنار ساحل آرامش من



آنجا که تپش قلبم به شماره میفتد



شاید آنجا که شاپرکی بر گل آرام مینیشیند



کجا تو هستی که اینگونه به وجودم ملحق میشوی



در بی خوابی هایم



در شبهایه بی قراریم...



در متن تمام تنهاییم



چگونه تو آرام گرفتی در این آشوب



تو کجا آشکار اینگونه پنهان شده ایی



در زیر پوست من



چه لطیف میجهی...



تو در فراسوی هر زمان



در هر جای این مکان



با منی...



طوری روحم با عشق تو آمیخته شد که انگار



تو خود منی...

مطمئن باش وبرو...
ضربه ات کاری بود...
دل من سخت شکست...
وچه زشت
به من وسادگیم خندیدی...
وبه این قلب یتیم
که خیالم میگفت:
تاابدمال توبود
توبرو
تاراحت تر
تکه های دل خودراآرام
سرهم بندزنم...

حال که التماسم درتوتأثیری ندارد
حال که اشکهایم
همان که میگفتی: بهای عشقمان است٫
سودی ندارد..
حال که حال زارم فرقی بحالت ندارد..
برو...
برو...
آری!
برو..
ولی اینرابدان که من هم میروم
آری!
بی تو
باپروبالی به وسعت عشق...
مگرآرزویت پروازبامن نبود
حال که بادیگری می پری
من نیزبال وپرمیگشایم
وپروازرا نشانه رفتن میکنم...
نه!
نه!
من چون توبیوفانیستم..
من میروم
چون تورفتی..
من میروم
چون تو نیستی...
من میروم...
چون رفتنت راتاب ندارم...
چه میگویم...
نمیدانم..
چه میگویم..
نمیدانم...
هذیان!!
نمیدانم...
دنیاانگاردورسرم میگردد...
دنیای من ...
وقت پروازاست گویی...
قرصهااینباردیگر نبودنت رامسکن نیستند... قرصها..
قرصها..
آری!
قرصها...
تنهابهانه ای هستند برای پرواز...
برای اوج گرفتن...
برای بی توپریدن...
...............................
................................
شعراز:نیماراد

این جا
آنقدر شاعرانه دروغ می گویند
و آنقدر در دروغ هایشان شاعر می شوند
که نمیدانم
در این سرزمین
با اینهمه فریب
چگونه ست که دلم هنوز
خواب باران را دوست دارد!