خاطرات خیلى عجیبند !


گاهى میخندیم به خاطراتى که تلخ بودند


گاهى گریه میکنیم به خاطراتى که شیرین بودند...

تقدیر من این است که با درد بسازم
از این دل نامرد دلی مرد بسازم
انگار قرار است که من داغ دلم را
با گریه ی چشمان خودم سرد بسازم

وقتی گریه میکنی زیباتر میشوی …
اما بخند ، من به همان زیبا که “تر” نیست قانعم !

ماه که همیشه پشت ابر نمی ماند
گاهی پشت دستان تو می ماند وقتی گریه می کنی …

Noosha
آدمهایی که ما را ترک میکنند سه دسته اند:
یک گروه آنهایی که بر میگردند
گرچه نه آنها دیگر همان آدمهای سابق هستند و نه ما!
گروه دوم کسانی هستند که هرگز بر نمیگردند
چه آنهایی که نمیخواهند ، چه آنهایی که نمیتوانند!
گروه آخر آنهایی هستند که باید دعا کنیم
آنچنان پلهای پشت سرشان را خراب کنند
که اگر هم بخواهند ، نتوانند برگردند!
خطر ناکترین گروه سومیها هستند .
چون موقع رفتن طوری ما را میشکنند ،
که ما تا مدتها در کما میمانیم
و خیلی دیر میفهمیم
که برای چه آدمهای بی ارزشی اشک ریختیم ،
احساس گناه کردیم،
از خود گذشتگی کردیم ،
و تا مرز نابودی ، زندگی را فدا کردیم ...
خیلی دیر میفهمیم ... خیلی دیر ...
ولی یک روز میفهمیم ...
چیزی که هرگز نمیفهمیم این است
که اصلا چه چیز این آدمها را آنقدر دوست داشتیم؟؟؟؟