سیاوش
غروب
چشماي منتظر به پيچ جاده
دلهره هاي دل پاک و ساده
پنجره ي باز و غروب پاييز
نم نم بارون تو خيابون خيس

ياد تو هر تنگ غروب تو قلب من مي کوبه
سهم من از با تو بودن غم تلخ غروبه
غروب هميشه واسه من نشوني از تو بوده
برام يه يادگاريه جز اون چيزي نمونده



تو ذهن کوچه هاي آشنايي
پر شده از پاييز تن طلائي
تو نيستي و وجودم و گرفته
شاخهء خشک پيچک تنهایی

مبعث پیغمبر است بس شادی است

محضر عاشق حرف بس عالی است

جشن پیغمبر رسول خاتم است

عشق بر دلها حصول عالم است

عید مبعث مبارک

آفتاب

آفتابِ عالم آرا آفتابی می‌کند

با اشعه رنگِ دلها را شهابی می‌کند

این چه دریائیست اعجازی حسابی می‌کند

چشم هر بیننده‌اش را نقره آبی می‌کند

خود دل است این، دلبر است این، رهنما و رهبر است

این رسول حق محمّد، حضرتِ پیغمبر است

کوه نور و صخره‌هایش خم شده در سجده‌اش

آشنا غار حرا با نغمه‌‌ی هر سجده‌اش

بوته‌های این بیابان گوئیا در سجده‌اش

می‌کند هم خاک و باد و آب و آذر سجده‌اش

کیست این جبریل دارد می به جامش می‌دهد

هم خدا، هم مکه، هم هستی، سلامش می‌دهد

نقش پیشانی او تک بیتی از دنیا غزل

رنگ چشمانش زند طعنه به شهد و بر عسل

ابروانش فارغ از هر گونه امثال و مثل

بر لبش طراحیِ حی علی خیر العمل

کینه‌های مانده در دل با اخوت ختم شد

تا که با دست محمّد این نبوّت ختم شد

عید مبعث آمد و دیده چراغانی شده

دیو جهل و نا امیدی سخت زندانی شده

عرش بنشسته به فرش و فصل مهمانی شده

روح ما با ذکر احمد روحِ روحانی شده

لحظه‌ی پرواز آمد بال‌ها را باز کن

شادیِ بعثت بدین پرپر زدن آغاز کن

در شهــــرصدای مردمانی است

کهـ همـ زمـان کهـ تورا میبوسنـــد،طنــاب دار تورا میبافند

مردمانـــی کهـ صادقانهـ دروغ میگویند و غاشقانهـ خیانت میکنند

کاش دلها آنقد پاک بود کهـ برای بیان دوستت دارم

نیازی به قسم خوردن نبود

مرد باشی یا زن ، مرگ تمام ات میکند
انسان باش تا جاودانه زندگی کنی . . .

تفاوت بین استعداد و هوش :
راه رفتن روی طناب بر فراز آبشار نیاگارا “استعداد” است
امتحان نکردن چنین کارهایی “ هوش” است . . . !

شجاع باش
حتی اگر نیستی وانمود کن که هستی
هیچکس نمی تواند تفاوت بین این دو را تشخیص دهد . . .
(جکسن براون)

خاصیت دنیاست
که در اوج داشتن و خوشبختی
دلهره ی “از دست دادن” پر رنگ تر است . . .

از امیرمؤمنان علی علیه السلام سؤال شد :
بدترین همنشین کیست؟
فرمودند : آنکه معصیت خدا را در نظرت زیبا جلوه دهد . .

باز دوباره دل تنگم بی قرار شد
باز دوباره دله تنگم بی قراره
واسه حرفای نگفته لحظه ها رو می شماره
نیمه شب و چشمای گریون
داغ دل و یک دل داغون
واسه این دل شکسته بی تو دیگه نمونده درمون
برو مال دیگرون باش شمع بزم این و اون باش
نبودی با دل من با قلبت مهربون باش
یکی بود یه روزگاری وقت عشق و وقت یاری
حالا از اون عشق کهنه مونده عکسی یادگاری

سلامتیه اونی که فکر میکنیم تونستیم فراموشش کنیم اما وقتی شب خوابشو میبینیم کل روز رو پَکریم!

—

سلامتی اونایی که هنوز تو شوک رفتن کسی هستن و نمی خوان باور کنن اونی که رفت باید می رفت …

—

به سلامتی پشه که تو اوج تنهایی، وقتی که میبینی دیگه هیچکس نیس،
میاد زیر گوشت ویز ویز میکنه میگه غمت نباشه من هستم!

—

به سلامتی دلی که اسمش دله؛ نصفش آهه و نصفش گله …

—

به سلامتیِ اونی که نه میتونیم ببینیمش و نه صداش رو بشنویم ولی بدجوری دلتنگشیم …

—

به سلامتی اون نبودن هایی که هیچ بودنی جبرانشون نمی کنه …

—

سلامتیه کسایی که آرامش دیگران براشون مهم تر از برطرف کردن تنهایی خودشونه
و دلی رو برای خوش گذرانیشون به بازی نمی گیرن

—

سلامتیه اونایی که دهنشون پر حرفه ولی اونقد مؤدبن که با دهن پر حرف نمیزنن و فقط سکوت می کنن …

—

به سلامتی آدمایی که وقتی میفهمن چقدر دوسشون داری، بازم آدم میمونن …

—

به سلامتی حرفایی که بک اسپیس پاکشون میکنه …

—

سلامتی آدمای بی کینه که وقتی یکی رو دوست دارن
هرچقدرم اذیتشون کنه
هرچقدرم ناراحتشون کنه
باز یادشون میره و دلشون براش تنگ میشه

من یک زن هستم!

آفریده شدم

تا در معادله آفرینش،

فرمولی باشم

که ابهام بودن تو را برطرف کند..!

من یک زن هستم

و در تمامیت زن بودن خودم شک ندارم...

تو چگونه مرد بودن خود را ثابت میکنی؟!

کاش …

کاش دلها آنقدر پاک و خالص بودند که دعا ها قبل از پایین آمدن دست ها مستجاب می شد …

کاش آسمان حرف کویر را می فهمید و اشک خود را نثار گونه های خشک کویر می کرد …

کاش واژه حقیقت آنقدر با لبها صمیمی بود که برای بیان کردن آن نیازی به شهامت نبود …

کاش مهتاب با کوچه های تاریک آشنا بود …

کاش بهار آنقدر مهربان بود که باغ را به دست خزان نمی سپرد …

و ای کاش دوستی به قدری حرمت داشت که شکستنش به این زودی ها رخ نمیداد … .

ﺩﻗﺖ ﮐﺮﺩﯾﻦ ﺍﯾﻦ ﺁﻫﻨﮕﻪ ﻟﯿﻼ ﻓﺮﻭﻫﺮ ﭼﻘﻘﻘﻘﺪﺭ ﻏﻤﮕﯿﻨﻪ ﺍﻣﺎ
ﻫﻤﻪ ﺑﺎﻫﺎﺵ ﻣﯿﺮﻗﺼﻦ ﺣﺘﯽ ﺧﻮﺩ ﻟﯿﻼ ﻫﻢ ﺗﻮ ﺷﻌﺮﺵ ﻗﺮ ﻣﯿﺪﻩ
ﺑﺎﻫﺎﺵ:
.
.
ﺍﯼ ﺩﻝ ﺗﻮ ﺧﺮﯾﺪﺍﺭﯼ ﻧﺪﺍﺭﯼ!
ﺍﻓﺴﻮﻥ ﺷﺪﯾﻮ ﯾﺎﺭﯼ ﻧﺪﺍﺭﯼ!
ﻧﻔﺮﯾﻦ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺍﯼ ﺩﻝ، ﺩﻟﻪ ﻋﺎﺍﺷﺸﺸﻘﻖ ...
ﺗﻮ ﮐﻪ ﮔﺮﻣﯿﻪ ﺑﺎﺯﺍﺭﯼ ﻧﺪﺍﺭﯼ

رفتن و گم شدن از ماست نه از فاصله ها

دل از اينهاست که تنهاست نه از فاصله ها

گر چه ديگر همه جا پر ز جدائي شده است

مشکل از طاقت دلهاست نه از فاصله ها

اگه بی هوا کسی وارد زندگیت شد بدون کار خدا بوده. اگه بی محابا دلها قبل از دست ها بهم گره خورد بدون کار خدا بوده . اگه گریه هات تو خنده غفلت دیگران شنیده نشد تا خرد نشی بدون تنها محرمت خدا بوده. حالا هم اگه دلت شکسته و بغض تنهایی خفه ات کرده شک نکن مرحمت خداست که از سر تواضع یه بهونه واسه نوازشت گیر آورده...