به دريايي در اوفتادم که پايانش نمي‌بينم به دردي مبتلا گشتم که درمانش نمي‌بينم در اين دريا يکي در است و ما مشتاق در او ولي کس کو که در جويد که جويانش نمي‌بينم چه جويم بيش ازين گنجي که سر آن نمي‌دانم چه پويم بيش ازين راهي که پايانش نمي‌بينم درين ره کوي مه رويي است خلقي در طلب پويان وليک اين کوي چون يابم که پيشانش نمي‌بينم به خون جان من جانان ندانم دست آلايد که او بس فارغ است از ما سر آنش نمي‌بينم دلا بيزار شو از جان اگر جانان همي خواهي که هر کو شمع جان جويد غم جانش نمي‌بينم برو عطار بيرون آي با جانان به جان بازي که هر کو جان درو بازد پشيمانش نمي‌بينم عطار نیشابوری

چشمانـــــم را دیگـــر باز نمی کنم<br> دیدن این همه جایِ خالی ِ" تـــ ـ ـ ــو"<br> عاقبتـــــــ مــــرا ... <br>یا می کشد <br>یا کـــــور می کنـــد...

دو دستم ساقه سبز دعايت گـل اشـکم نثـار خاک پايـت دلم در شاخه ياد تو پيچيـد چو نيلوفر شکفتـم در هوايت به يادت داغ بـر دل مـی نشانـم زديده خون به دامن می فشانم چو نــی گر نالم از سوز جـدايـي نيستان را به آتش می کشانم به يادت ای چـراغ روشـن مـن ز داغ دل بسوزد دامـن مـن ز بس در دل گل يادت شکوفاست گرفتـه بـوی گـل پيــراهن مـن همه شب خواب بينم خواب ديدار دلـی دارم دلـی بـی تـاب ديدار تو خورشيدی و من شبنم چه سازم نه تـاب دوری و نه تاب ديــدار سـری داريـم و سـودای غـم تـو پـری داريـم و پــروای غم تـو غمت از هر چه شادی دلگشاتـر دلـی داريـم و دريــای غم تـو قیصر

با من صنما دل یك دله كن * گر سر ننهم آنگه گله كن<br> مجنون شده ام از بهر خدا * زان زلف خوشت یك سلسله كن <br>سی پاره بكف در چله شدی * سی پاره منم ترك چله كن <br>مجهول مرو با غول مرو * زنهار سفر با قافله كن <br>ای مطرب دل زان نغمه خوش * این مغز مرا پر مشغله كن<br> ای زهره و مه زان شعله رو * دو چشم مرا دو مشعله كن<br> ای موسی جان شبان شده ای * بر طور برو ترك گله كن <br>نعلین زد و پا بیرون كن و رو * در دست طوی پا آبله كن <br>تكیه گه تو حق شد نه عصا * انداز عصا وان را یله كن <br>فرعون هوا چون شد حیوان * در گردن او رو زنگله كن

چی شد که سیگاری شدی؟ + یه شب بارون میومد… خیلی تنها بودم. – چی شد که ترک کردی؟ + یه شب بارون میومد… دیگه تنها نبودم. - چی شد الکلی شدی و سیگار رو دوباره شروع کردی؟ ... + یه شب بارون میومد… دوباره تنها شدم. – چی شد آوردنت اینجا، بستریت کردن؟ + یه شب بارون میومد… خیلی تنها بودم… تو خیابون دیدمش… اون تنها نبود

من از خدا خواستم که پليدي هاي مرا بزدايد <br>خدا گفت : نه آنها براي اين در تو نيستند که من آنها را بزدايم .بلکه آنها براي اين در تو هستند که تو در برابرشان پايداري کني<br> من از خدا خواستم که بدنم را کامل سازد <br>خدا گفت : نه روح تو کامل است . بدن تو موقتي است<br> من از خدا خواستم به من شکيبائي دهد <br>خدا گفت : نه شکيبائي بر اثر سختي ها به دست مي آيد. شکيبائي دادني نيست بلکه به دست آوردني است<br> من از خدا خواستم تا به من خوشبختي دهد <br>خدا گفت : نه من به تو برکت مي دهم خوشبختي به خودت بستگي دارد <br>من از خدا خواستم تا از درد ها آزادم سازد <br>خدا گفت : نه درد و رنج تو را از اين جهان دور کرده و به من نزديک تر مي سازد <br>من از خدا خواستم تا روحم را رشد دهد<br> خدا گفت : نه تو خودت بايد رشد کني ولي من تو را مي پيرايم تا ميوه دهي من از خدا خواستم به من چيزهائي دهد تا از زندگي خوشم بيايد خدا گفت : نه من به تو زندگي مي بخشم تا تو از همۀ آن چيزها لذت ببري من از خدا خواستم تا به من کمک کند تا ديگران را همان طور که او دوست دارد ، دوست داشته باشم خدا گفت : ... سرانجام مطلب را گرفتي.منبع:

اگر گاهی ندانسته به احساس تو خندیدم<br> و یا از روی خودخواهی فقط خود را پسندیدم<br> اگر از دست من در خلوت خود گریه ای کردی<br> اگر بد کردم و هرگز به روی خود نیاوردی<br> اگر زخمی چشیدی گاه از زبان من<br> اگر رنجیده خاطر گشتی از لحن بیان من <br><strong>حلالم کن!!!</strong>

حماقت که شاخ و دم ندارد...!<br><br>حماقت یعنی من؛<br>اینقدر میروم تا که تو دلتنگ شوی...<br>خبری از دلتنگی تو نمی شود،<br><br>برمیگردم چون،<br>دلتنگت می شوم...!<br><br>.

فریادها مرده اند، سکوت جاریست<br>سکوت حاکم سرزمین بی کسی است.<br>میگویند خدا تنهاست، ما که خدا نیستیم...<br>پس چرا تنهاییم...؟!<br><br>(دکتر شریعتی)

دلم که تنگ ميشود<br> دست به دامان پنجره ها مي شوم <br>دلم که تنگ مي شود <br>بوي خاک باران خورده به دادم مي رسد<br> خاک باران خورده <br>برگهاي خيس <br>خداي مهربان <br>تنهايي که فشار مي آورد <br>همه نيست مي شوند !

شاید از مد افتاده باشد<br><br> شاید دیگر اندازه ام نباشد<br><br> اما همچنان عطر خاطره میدهد<br><br> پیراهنی که تو روی شانه هایش اشک ریخته ای...