#هــوای #حرفـــ #تـو آدم را
عـبـور می دهد از کوچه بـاغ هـای حکایات...

لعنت به بعضی آهنگــــا
به بعضی خیابونــــا
به بعضی حرفـــا
لعنتیا آدمو میبرن به روزایی که واسه از بین بردنـش تو ذهنت ویرون شدی …
مثل این اهنگ......

هرچقدر هم بگویی :

مردها فلان ...!
زن ها فلان ...!
تنهایی خوب است ؛ دنیا زشت است و ازین حرفـــــــــــــــــها !!!

آخرش روزی قلبت برای کسی تندتند میزند

امشبــــ جور دیگری استــــ

می خواهمــــ حرفـــ هایمــ را بر کاغذ بیاورمــ

آنقدر به خودمــ گفته امــ که دیگر گوشــ هایمــ پرشده استـــ از جملاتـــ تکراری

باد که برایمــ کاری نکرد......

کاشــ کاغذ گلایه ها را به گوشتـــ برساند

آن قدر درد و غم دارد حرفــ هایم،

که تن کاغذ همــ از لمســ کردنشــ خیســ می شود!!

اینروزها زیــــــــادیساکت شــــــــــده ام ،نمی دانــــــم چـــــــرا حرفــــــــهایم،به جـــــــــــــای گلواز چشمهایم بیرون می آیند…

اگه به یــــــه نفر قول دادے باهــــــاش بمونے ...


دیگه حق ندارے چراغ امیــــــد دلشو خــــــاموش کنے ...

رو حرفــــــت باش و عاشقش بــــــاش...

مطمــــــئن باش دنیــــــاشو به پات میــــــریزه...

حالـــــــا حرفـــــــهایمان بمـــــــاند برای بعد؛
.
دلخوری هـــــــامـــــــان،
.
دلـــــــتنگی هـــــــامـــــــان،
.
و تمـــــــام اشکـــــــهای مـن

فقط بگو
. .
.
.
.
.
.
.
با او چـــــــگونـــــــه میگـــــــذرد؟
کــــــه با مـن نمی گذشت

گــــاهی وقتا توی رابطــــه ها نیــــازی نیست طرفت بــــهت بگــــه : بـــــــرو !

همینـــکه دیگه لا بــــه لای حرفــــاش دوستــــت دارم نباشــــه !

همینــــکه بــــود و نبود رابطــــتون دیگــــه واسش فرقی نکنـــه !

همینــــکه حضــــور دیگــــران توی زندگیش پر رنگ تــــر از بودن تــــو باشــــه

هــزار بار سنگین تر از کلمــــه ی” بـــــرو ” واست معنــــا پیــــدا میکنــــه

پس بـــرو

قبل از اینکــــه ویرون تــــر از اینی که هستی بشــــی !!

میـــــــان مانـــــدن و نمانـــــدن
فاصـــــــــله تنها یك حرفــــــ ساده بود

از قــــــول من

به بــــــاران بے امان بگو :

دل اگــــــر دل باشد ،

آبـــــــ از آسیابــــــ علاقــــــــه اش نــــمے افتــــــد...

اگه به یــــــه نفر قول دادی باهــــــاش بمونی …

دیگه حق نداری چراغ امیــــــد دلشو خــــــاموش کنی …

رو حرفــــــت باش و عاشقش بــــــاش…

مطمــــــئن باش دنیــــــاشو به پات میــــــریزه…

خانوووووووم....شــماره بدم؟؟؟؟؟؟
خانوم خوشــــــگله برسونمت؟؟؟؟؟؟؟
خوشــــگله چن لحظه از وقتتو به مــــا میدی؟؟؟؟؟؟
اینها جملاتی بود که دخترک در طول مســیر خوابگاه تا دانشگاه می شنید!
بیچــاره اصـلا" اهل این حرفـــــها نبود...این قضیه به شدت آزارش می داد
تا جایی که چند بار تصـــمیم گرفت بی خیــال درس و مــدرک شود وبه محـــل زندگیش بازگردد.
روزی به امامزاده ی نزدیک دانشگاه رفت...
شـاید می خواست گله کند از وضعیت آن شهر لعنتی....!
دخترک وارد حیاط امامزاده شد...خسته... انگار فقط آمده بود گریه کند... دردش گفتنی نبود....!!!!
رفت و از روی آویز چادری برداشت و سر کرد...وارد حرم شدو کنار ضریح نشست.زیر لب چیزی می گفت انگار!!! خدایا کمکم کن...
چند ساعت بعد،دختر که کنار ضریح خوابیده بود با صدای زنی بیدار شد...
خانوم!خانوم! پاشو سر راه نشستی! مردم می خوان زیارت کنن!!!
دخترک سراسیمه بلند شد و یادش افتاد که باید قبل از ساعت ۸ خود را به خوابگاه برساند...به سرعت از آنجا خارج شد...وارد شــــهر شد...
امــــا...اما انگار چیزی شده بود...دیگر کسی او را بد نگاه نمی کرد..!
انگار محترم شده بود...