تمام برگهای دفترم تمام شد...قلم به پایان رسید...
دستم سست شد...چه سرمشقی دادی به من؟
هنوزهم می نویسم دادن دل خطاست...

✔♥Дℓɨ♥✔
خطاست اگر بیندیشیم
که عشق
نتیجه ی همنشینی درازمدت و باهم بودنی مجدانه است
عشق ،
ثمره ی خویشاوندی دو روح آشناست
و اگر
این خویشاوندی در لحظه ای تحقق نیابد
در طول سالیان هم تحقق نخواهد یافت...

قلمم به پایان رسید



دستم سست شد



چه سرمشقی داده ای به من؟



هنوز هم می نویسم : " دل دادن خطاست "

اگردل سپردن
بیادت خطاست
به تکرارباران
خطامیکنم...

در #خود می نگرم تا ببینم که #خطا کجاست
بعد از کمی #تامل و قدری #سکوت پی میبرم
آنجا که خالی از #خداست ، #خطاست
به یاد می آورم،
آنجا که از #یاد #او #غافل شده ایم،
به #بیراهه رفته ایم ...

ایــن چه جهانیست؟ ایــن چه بهشتیست؟


این چه جهــانیست که نوشیـــدن مـی نارواست؟ این چه بهشتیست در آن خوردن گندم خطاست؟


آی رفیق این ره انصـاف نیست آی رفیق این ره انصـاف نیست


این جفــــــــــــــــــاست


راست بگو، راست بگو، راست فــــــردوس بــــرینت کجــاست؟



راستی آنجا هم هر کس و ناکس خداست


راست بگو، راست بگو، راست فــــــردوس بــــرینت کجــاست؟



بر همه گویند که هوشیار باش


بر در فـــردوس نشینــــد کسی تا کـه به درگــاه قیـــامت رسی


از تـو بپرسنــد که در راه عشق پیـــرو زرتشت بدی یـا مسیـح؟


دوزخ ما چشم به راه شماست



راست بگو، راست بگو، راست آنجا نیز، باز همین ماجراست؟


راست بگو، راست بگو، راست فــــــردوس بــــرینت کجــاست؟



این همه تکــرار مکن ای همای کفر مگو، شکوه مکن بر خدای


پـای از این در که نهادی بـــرون در غل و زنجیــر برنـدت بهشت


بهشت همــان ناکجـــــــــاست بهشت همـان ناکجـــــــــاست



وای به حالت همای وای به حالت


این سر سنگین تو از تن جداست



نه... نه.... نه... نه...


توبه کنم باز، حق با شماست
#همــای

چو بشنوی سخن اهل دل مگو که خطاست/سخن شناس نه‌ای جان من خطا این جاست

سرم به دنیی و عقبی فرو نمی‌آید/تبارک الله از این فتنه‌ها که در سر ماست

در اندرون من خسته دل ندانم کیست/که من خموشم و او در فغان و در غوغاست

دلم ز پرده برون شد کجایی ای مطرب/بنال هان که از این پرده کار ما به نواست

مرا به کار جهان هرگز التفات نبود/رخ تو در نظر من چنین خوشش آراست

نخفته‌ام ز خیالی که می‌پزد دل من/خمار صدشبه دارم شرابخانه کجاست

چنین که صومعه آلوده شد ز خون دلم/گرم به باده بشویید حق به دست شماست

از آن به دیر مغانم عزیز می‌دارند/که آتشی که نمیرد همیشه در دل ماست

چه ساز بود که در پرده می‌زد آن مطرب/که رفت عمر و هنوزم دماغ پر ز هواست

ندای عشق تو دیشب در اندرون دادند/فضای سینه حافظ هنوز پر ز صداست

#حافظ

غزل شماره ۲۲

والا از قــــدیــم می گــفـتـن انســان "جـــایــز الخطـــــاســـت" . . . .

الان دیـگـه مـاشــــالا بـعـضــــیــــا "دائـــم الـــخــــطــــان"