دلت را بتکان
اشتباهاتت وقتی ا؋ـتاد روی زمیـن
بگذار همانجا بماند
؋ـقط از لا به لای اشتباه هایت ، یک تجربـه را بیرون بکش
قاب کن،و بزن به دیوار دلت!
اشتباه کردּن اشتباه نیست
در اشتباه ماندنּ اشتباه است

دلت را بتکان....... اشتباهاتت وقتی ا؋ـتاد روی زمیـن..... بگذار همانجا بماند..... ؋ـقط از لا به لای اشتباه هایت،یک تجربـه را بیرون بکش....... قاب کن ....و بزن به دیوار دلت...... اشتباه کردن اشتباه نیست...در اشتباه ماندن اشتباه است.. فروغ فرخزاد

تــمام هوا را بو مـی کشم


چشم مـیدوزم


زل مـی زنم...


انگشتم را بر لبان زمیـن می گذارم:


" هــــیس...!


مـی خواهم رد نفس هایش بـه گوش برسد...!"


امــــــــــا...!

گوشم درد مـیگیرد از ایـن همـه بـی صدایـی


دل تنگـی هایم را مچالـه مـی کنم و


پرت مـی کنم سمت آسمان!


دلواپس تو مـی شوم کـه کجای قصـه مان سکوت کرده ای


کـــه تو را نمی شنوم...

اﻭﺝ ﻣـﺮﺩﺍﻧﮕﯽ ﻧﺴﻞ ﺟﺪﯾـﺪ ﺭﺍ ﻭﻗﺘﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ ﮐﻪ ﺩﯾﺪﻡ :
ﭘﺴﺮﯼ ﺑﺎ ﻧﺎﺯﮎ ﮐﺮﺩﻥ ﺻﺪﺍﯾـﺶ ﺑﺎ ﺗﻠﻔﻦ ﺍﺯ ﻫﻤﺠﻨﺲ ﺧﻮﺩ، ﺳﻮﺀ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﯿﮑﺮﺩ .

ﺍﻭﺝ ﻣﺮﺩﺍﻧﮕﯽ ﻧﺴﻞ ﺟﺪﯾﺪ ﺭﺍ ﻭﻗﺘﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ ﮐﻪ ﺩﯾﺪﻡ :
ﭘﺴﺮﯼ ﺍﺯ ﮐﻼﻩ ﮔﯿﺲ، ﻣﻮﺑـﻨﺪ، ﻭ ﮔﻮﺷـﻮﺍرﻩ ، ﺑﺎ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﯿﮑﺮﺩ .

ﺍﻭﺝ ﻣﺮﺩﺍﻧﮕﯽ ﻧﺴﻞ ﺟﺪﯾﺪ ﺭﺍ ﻭﻗﺘﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ ﮐﻪ ﺩﯾﺪﻡ :
ﭘﺴﺮﯼ ﺗﻮﯼ ﺩﻋﻮﺍ، ﺟﺎﯼ ﺩﺍﺩ ﺯﺩﻥ، ﺟﯿــﻎ ﻣﯿﮑﺸﯿﺪ !

ﺍﻭﺝ ﻣﺮﺩﺍﻧﮕﯽ ﻧﺴﻞ ﺟﺪﯾـﺪ ﺭﺍ ﻭﻗـﺘﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ ﮐﻪ ﺩﯾﺪﻡ :
ﭘﺴﺮﯼ ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﺩﻗﯿﻖ ﺷﺪﻥ ﺩﺭ ﮐﺎﺭ ﻭ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﺵ
ﺑﻪ ﺁﯾﻨﻪ ﺯﻝ ﻣﯿـﺰﺩ ﻭ ﺍﺑﺮﻭ ﺑﺮﻣﯿﺪﺍﺷﺖ

ﺍﻭﺝ ﻣﺮﺩﺍﻧﮕﯽ ﻧﺴﻞ ﺟﺪﯾﺪ ﺭﺍ ﻭﻗﺘﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ ﮐﻪ ﺩﯾﺪﻡ :
ﯾﮏ ﭘﺴﺮ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ﻓﻘﻂ ﻣﺎﺩﺭ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﺮﺵ ﺭﺍ ﻧـﺎﻣﻮﺱ ﺧـﻮﺩ ﻣﯿﺪﺍﻧﺪ،
ﻧﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺩﺧﺘﺮﺍﻥ ﺍﯾـﻦ ﺳﺮﺯﻣﯿـﻦ ﺭﺍ.

ﺍﻭﺝ ﻣﺮﺩﺍﻧﮕﯽ ﻧﺴﻞ ﺟﺪﯾﺪ ﺭﺍ ﻭﻗﺘﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ ﮐﻪ ﺩﯾـﺪﻡ:
ﭘﺴﺮﯼ ﺣﺎﺿﺮ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺟﯿﺒﺶ ﺑﺒﺨﺸﺪ، ﺗﺎ ﻫﺮﺷﺐ
ﮐﻨﺎﺭ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺩﺧﺘﺮﺍﻥ ﺷﻬﺮﺵ ﺑﺨﻮﺍﺑﺪ

ﺧﻼﺻﻪ ﺍﻭﺝ ﻣﺮﺩﺍﻧﮕﯽ ﺍﯾﻦ ﻧسل ﺭﺍ ﺩﺭ ﺧﯿﻠﯽ ﭼﯿﺰﻫﺎ ﺩﯾﺪﻡ…

ﭘﺴﺮ ﺳﺮﺯﻣﯿﻦ ﻣـﻦ، هم جنس من
“ﻣﺮﺩﺍﻧﮕﯽ ﺍﺕ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩست ﻧﺪﻫﯽ”

تــَمآم هوآ رآ بو مـے کشم
چشم مـےدوزم زل مـے زنم…
انگشتم رآ بر لبآن زمیـن مے گذآرم:
” هــــیس…
مـے خوآهم رد نفس هآیش بـہ گوش برسد...”
امآ… گوشم درد مـےگیرد از ایـن همـہ بـے صدآیـے
دل تنگـے هآیم را مچالـہ مـے کنم و
پرت مـے کنم سمت آسمآن
دلوآپس تو مـے شوم کـہ کجآے قصـہ مآن سکوت کرده ایـے
کـہ تو رآ نمـے شنوم...

دارد عــادتــم مـی شـود
کــه بــا دلــهره تــو را بـــبوسـم !
مثل ِ گنجــشک هــا
کــه هــرگــز
آســوده از زمیـن ، دانــه برنمـی چیـنند!

ای پســــر سَـــــرزمیـن مَــن...

اِی کهـ نمیـدانـَـمـ پســــر بگـویَمـت یــا دُختـَـــــــر

انگــــار طَعـمـ زَنـانِـگــــی بهـ کـامـت شیریـن اسـت

چهـ خـــوب اُبهَـــت و مـَــردانگیـت را بهـ پستـــی و زَنانگیـت فُروختــــــــــــــی

ولـــــی بــِدانـــ...

بدانـــ کهـ دختـَــــر ســَــرزمیـن مـن

نیـازمنـد تکیهـ گاهــــی اسـت کهـ بُـــوی مَـردانگـــی بدهــد

نیــازمنـد اخــلاق و رَفتــاریسـت کهـ بُـــوی انســــانیــت بدهــــــد..

نهـ نیازمنـــــــد........!!!!!

آبـــرو و شــــرف خــــودت را بهـ بــاد دادی...

بهـ دَرکـــ

ولــی دیگــر بیــش از ایـن بـا واژه ی " مـَــــردانـگــــی " بــازی نکـن

اینجــــا سَـرزمیـن مـَــن اســت

بـایـــَد پیـــرهـن" سیــــاه " بپـوشـــــــــــــــــی

تـا بفهمـَـن چیـــــــــزی از دَســت دادی

دارد عــادتــم مـی شـود
کــه بــا دلــهره تــو را بـــبوسـم !
مثل ِ گنجــشک هــا
کــه هــرگــز
آســوده از زمیـن ، دانــه برنمـی چیـنند!

دلــخــوشـمـــ کـه هـرچـه از مـن دور شـوی

از آن ســوی کُرۀ زمیـن

بـه مـن نـزدیـکــــــ تــر می شـوی !

فـقـطـ ـ ـــ مـیــــ تـرسـمـــ

مـبـادا گـالـیــلـه اشـتـبـــاهــ کـردهــ بـاشــد

نبودنت
هم
مثـــل
بودنت
عـــادت می شود
شک نکن .... چـه سـاده
بـه اعـتبار دسـتـانـت
زمیـن خوردم !!!
میخـواهم گــره بخـورم در تـو...
آنقــدر سخـت
که بـا دنــدان بـازم کنی....! خـــــــداوندا...!
در گلویــم ابـــــر کوچکی استـــ
که خیالـــ بارش ندارد...
میشود مـــرا بغـــ♥ــــل کنی..؟