#دوستش #میدارم
#لبخندش را
#فریبی نه ، که #هدیه‌ای #می‌انگارم .
من همه ی #سنگهایش را #پرستیده‌ام و
#آتش و #آب و #خاکش را.
#من #آفتابش را #پوشیده‌ام
و #عصاره‌ی #ماهتابش را،
#پیاله #پیاله #نوشیده‌ام
#دوستش #میدارم ...
#زمینی که #تو #روی #آن #راه #میروی ...

دوستش می دارم .
لبخندش را
فریبی نه که هدیه ای می انگارم
من همه ی سنگهایش را پرستیده ام و
آتش و
آب و خاکش را
من آفتابش را پوشیده ام و
عصاره ی ماهتابش را
پیاله پیاله نوشیده ام
دوستش می دارم
زمینی که تو روی آن راه می روی