نیماغم دل گوکه غریبانه بگرییم
سرپیش هم آریم ودودیوانه بگرییم
من ازدل این غاروتوازقله ی آن قاف
ازدل به هم افتیم ودودیوانه بگرییم
شهریار
Noosha
نداجان
حالم خیلی خرابه
ولی
وقت حال وهوات یادم میفته
حال خودم ازیادم میره

Noosha
نداجان میدونی دردچیه؟
درداینه که:خودت دردداشته باشی..
امابخوای همدردی کنی باکس دیگه...
میدونم
میخواستی پدرت راتسلای خاطرباشی
ورفتی درکنارش نشسته
و
بااوحرفهازدی
ولیکن
بازبان بیزبانی
باچشمانی مملوازدرد
بانگاهی که پرده برمیداشتندازسربه مهراسرار
مگو!
پدرنیزباچشمانی مملوازغم تورانگریسته و
همچنان
هردویتان مملوازحس سکوت
فریادمیزدیدناگفته هایتان را...
آری!
جایی که
لبها به سکوت محکومند
این چشمهاهستند
که آزادانه سخن میگویند
بازبان بی زبانی!
نداجان
میدانی
دردکجاست؟
دردآنجاییست که
پدر
زل بزند به صفحه موبایلش وآلبوم عکس عزیز ازدست رفته اش رامرورکند

وهمچنان
مملوازحس سکوت
بغضش رافروداده
وقامت بودنش خم وخم وخمترگردد!
تابه ناگه
سکوت راجمله ای بس حزن آلودشکسته و
پدرگوید:"کاش بعدازشروین من بروم"
و
هردویتان
دربزمی غریبانه
مویه کنید
این داغ را...
آری !
نداجان
آخردردهمین است
که داغ عزیزی قامت یک مردراخم کند
و
دم برنیاورد..
متن ازنیما
تقدیم به شمعی که روزبروزدرحال آب شدن است..ندای بهترازجانم.

....هعی...

دردی گنگ ،بغضی تلخ
پیچیده در تمام سرم
و من در سکوتی غریبانه
روزها را به شب
و شبها را به روز گره میزنم
شاید به رحم آید این فلک...

مهربانم ! عالم از توست ...
غریبانه چرا میگردی ؟

این من واین جام زهروکام من
مرگ به ازاین روزگاربی توچون ناکام من
ای اجل ای ساقی میخانه روزالست
پرکن ازنوشین شراب تلخ مرگ درجام من
اندرآن غسالخانه گوکه غسالم بشوید
آنچنان که پاک گرددزجهان اندام من
برمزارمن بیفروزیدشمعی عاشقان
چون غریبانه به بزم سوگ عشق چون شام من
حک کنیدبرسنگ قبرم مردم ازدردفراق
ذیل آن آید؛گمنام ،عاشق بینام من
شعرازنیماراد

همیشه به #بلندی #شب #یلدا می خندیدم
#بلند ، #طولانی ، #ماندگار
فقط برای #یک #دقیقه…
چقدر #خندیدم برای این #یک #دقیقه…
اما آن روز که #بار #سفر بسته بودی وگفتم #یک #دقیقه بیشتر بمان
و تو گفتی وقت #تنگ است ، #کوله #بار باید #بست ، باید #رفت…
آن روز فهمیدم این #یک #دقیقه های #غریبانه چه #غوغایی میکنند .
#یک #دقیقه با تو بودن ،
چقدر #بلند ، #طولانی و #ماندگار است…
چقدر #گریستم برای این #یک #دقیقه …

#یلدا بر همه دوستانم در #نمیدونم پیشاپیش #مبارک

خداراچه دیدی

شایدروزی

غریبانه

ازخیال هم ردشدیم

آسمان هم دراین سوگ میگرید
دربزم غریبانه عاشورا

20 مهر روز بزرگداشت حضرت #حافظ
الا یا ایها الساقی ادر کاسا و ناولها/که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکل‌ها

به بوی نافه‌ای کاخر صبا زان طره بگشاید/ز تاب جعد مشکینش چه خون افتاد در دل‌ها

مرا در منزل جانان چه امن عیش چون هر دم/جرس فریاد می‌دارد که بربندید محمل‌ها

به می سجاده رنگین کن گرت پیر مغان گوید/که سالک بی‌خبر نبود ز راه و رسم منزل‌ها

شب تاریک و بیم موج و گردابی چنین هایل/کجا دانند حال ما سبکباران ساحل‌ها

همه کارم ز خود کامی به بدنامی کشید آخر/نهان کی ماند آن رازی کز او سازند محفل‌ها

حضوری گر همی‌خواهی از او غایب مشو حافظ/متی ما تلق من تهوی دع الدنیا و اهملها

#حافظ

غزل شماره ۱

بخاطر غریب و بی صدا آمدنش

بخاطر رنگ زرد زیبا و دیوانه کننده اش

بخاطر خش خش گوش نواز برگ هایش

بخاطر صدای نم نم باران های عاشقانه اش

…بخاطر رفتن و رفتن… و خیس شدن زیر باران های پاییزی


بخاطر بوی مست کننده خاک #باران خورده کوچه ها

بخاطر غروب های نارنجی و دلگیرش

بخاطر شب های سرد و طولانی اش

بخاطر تنهایی و دلتنگی های پاییزی ام

بخاطر پیاده روی های شبانه ام

بخاطر بغض های سنگین انتظار

بخاطر اشک های بی صدایم

بخاطر سالها خاطرات پاییزی ام

بخاطر تنهایی جوانی ام

بخاطر اولین نفس هایم

بخاطر اولین گریه هایم

بخاطر اولین خنده هایم

بخاطر دوباره متولد شدن

بخاطر رسیدن به نقطه شروع سفر

بخاطر یک سال دورتر شدن از آغاز راه

بخاطر یک سال نزدیک تر شدن به پایان راه

بخاطر غریبانه و بی صدا رفتنش

پاییز را دوست دارم، بخاطر خود #پاییز

و من عاشقانه پاییز را دوست دارم…

من دختر پاییزم