#دیشب #رویایی داشتم :
#خواب دیدم بر روی #شن ها راه می روم
همراه با #خود #خداوند !
و بر روی #پرده ی #شب تمام روز های زندگی ام را
همانند #فیلمی بر روی پرده ، می دیدم .
همانطور که به #گذشته ام می نگریستم روز به روز از #زندگانی ام را ،
#دو #رد #پا بر روی #پرده ظاهر شد #یکی #مال #من دیگری از آن #خداوند
#راه ادامه یافت تا تمام روزهای تخصیص یافته به من ، #خاتمه یافت آن گاه #ایستادم و به #عقب نگاه کردم
در بعضی جاها فقط #یک #رد #پا وجود داشت ....
و اتفاقا آن روزها ، مطابق با #سخت_ترین #روزهای #زندگی من بود !
روزهایی با بزرگترین #رنج ها، #ترس ها، #دردها و ....
آن گاه از #خداوند پرسیدم :
#خداوندا !! تو گفتی که در #تمام #ایام #زندگی با من خواهی بود
و #من هم #پذیرفتم که در #تمام #ایام #زندگی با تو باشم
خواهش می کنم به من بگو چرا در آن لحظات #سخت و #دشوار مرا #تنها گذاشتی
#خداوند پاسخ داد : .... به تو گفتم در تمام #سفر #زندگی با تو خواهم بود
و #هرگز تو را #تنها نخواهم گذاشت نه حتی برای #لحظه ای ،
و چنین نیز نکردم ! درآن روز هایی که فقط #یک #رد #پا بر روی #شن ها می دیدی
این #من بودم که #تو را به #دوش #می_کشیدم !!!!

من پذیرفتم که عشق افسانه است

این دل و درد اشنا دیوانه است

میروم شاید فراموشت کنم

با فراموشی هم اغوشت کنم

می روم از رفتن من شاد باش

از عذاب دیدنم ازادباش

گر چه تو تنها تر از ما می روی

ارزو دارم ولی عاشق شوی

ارزو دارم بفهمی درد را

تلخی برخوردهای سرد را

من پذیرفتم شکست خویش را

پندهای عقل دوراندیش را

من پذیرفتم که عشق افسانه است

میروم از رفتن من شاد باش

از عذاب دیدنم آزاد باش

چون که تو تنهاتر از من میروی

آرزو دارم تو هم عاشق شوی

آرزو دارم بفهمی درد را

معنی برخوردهای سرد را

گيدي ايتا روز غروب وقت، آلبرت خسته وکوفته بوشو بَخانه . تاخو کفشَ در باَوَرده،
اَنه مار بُگُفت : واااي ، خودا مَرَه مرگ بَده ازَ دستِ اَ زاي. زَکَم اَنقَدر پَرچَل (شلخته)؟
خودا تي جورابَ بيصاحاب بوکونه، اَمرَه بيگير باَورده کی خوو درس خَندَندَرَمَ. درس بَخَندي تي جوراب سگِ بوکونه؟
آلبرت بُگُفت: چيسه مار، اصلاً بوشوبوم فوتبال.خياليه؟ پَلا دوکون ويشتايي كره مَردَندَرم.
هَچین تا بوشو مبلِ سربينيشينه،
اَنه مار داد بَزه: اَي َنيشتن نَوا . تي شلوارَکثافت وَجه.
آلبرت، هيچ خوُره نَنَه. اَنه مارِ اعصاب خوردَبُست و ايتا جارو اوسادو
داد بَزه: نيشنوي؟ تَرَگم : اَيَ نيشتن نَوا ، اَيَ نيشتن نَوا.
همساده یَن هم کي همه آلماني بيد و قاعدتا ًگيلکي اَشَنَ حالی نُبُستی و هر روز اَجمله يَ ايشنوستيدي،به اَ جمع بندي فَرسئيد کي اَ زاکِ نام اَي َنيشتنه.
هن بو کي آلبرت، آلمان ِدورونی معروف بُبُستِبه آلبرت اَيَ نيشتن، کي به مرور زمان دچار تغییراتی بُبُسته و به آلبرت انيشتین امروزی تبدیل بُبُست!

من پذیرفتم شکست عشق را،
من پذیرفتم که عشق افسانه است،
این دل درد آشنا دیوانه است.
می روم از رفتن من شاد باش
از عذاب دیدنم آزاد باش.
گر چه تو تنهاتر از من می شوی
آرزو دارم ولی عاشق شوی
ارزو دارم بفهمی درد را،
تلخی برخوردهای سرد را.

من باختــــــــــــــــــــم ...
من پذیرفتم شكست خویش را ...
پندهای عقل دوراندیش را ...
من پذیرفتم كه عشق افسانه است...
این دل درد آشنا دیوانه است ...
میروم شاید فراموشت كنم ...
در فراموشی هم آغوشت كنم ...
می روم از رفتن من شاد باش...
از عذاب دیدنم آزاد باش ...
آرزو دارم بفهمی درد را ...
تلخی برخوردهای سرد را ...