#خون خورده ی #دردیم و #چراغانی #داغیم
#گل کرده ی #باغیم و به #چیدن #نرسیدیم
یک #عمر دویدیم و #لب_چشمه رسیدیم
#خشکید و به یک #جرعه #چشیدن نرسیدیم

#قیصر #امین_پور

چه سخته عاشقش باشی نباشه
به یاد اون باشی ولی نباشه
چه سخته انتظارش كشیدن
چه تلخه مزه ی غمُ چشیدن
چه سخته لحظه های بی قراری
به یاد خاطراتش غم بباری
چه سخته آرزوهاتو ربودن
تو تنهایی از عشق و غم سرودن
چه سخته دلخوشیت بشه نگاهی
چه سخته تا همیشه چشم به راهی
چه سخته بی نفس نفس كشیدن
نباشه طرح چشماشو كشیدن
چه سخته لحظه ی سرد جدایی
یه دنیا حرف و درد و بی صدایی ...

یه لنگری باید باشه که آدم رو نگه داره..که میتونه درون خود آدم باشه ..
عشق باشه ، ایمان باشه ، حس تعلق به بقیه باشه ، اشتیاق شدید برای چشیدن چیزهای نو باشه ...
اینها تو طوفان های زندگی ، آدم رو نگه میداره ..
زندگی بدون طوفان آرزوی خیلی از ماهاست
ولی چنین چیزی احتمالا وجود نداره و باید پیش از سونامی اندیشه کرد.
تو زمان بحران لنگر رو پیدا نمی کنی ! باید قبلش لنگر رو تو بندر گذاشته باشی..بعضی ها اصلا لنگر ندارند ولی بعضی ها چند تا دارن.
یه جاهایی باید بجنگی ، یه جاهایی باید بپذیری و رها کنی !
اینکه تمام اتفاقات زندگی رو بیولوژی و قدرت ذهن فرض کنیم خیلی نگاه ساده اندیشانه ایه ،
چیزای دیگری هم مهم هستند و زندگی گزاره های به این سادگی نیست!

نقش چشمان خمارت ، چه کشیدن دارد / سایه ساران دو زلفت ، چه لمیدن دارد

آن قدر خوب و ملیحی که به یک جرعه نگاه / حس مستی لبت طعم چشیدن دارد . . .

باد می آید
باران
برگ
بوی خاک
موسیقی زیر قدمها
در تنهایی خیابان
چشیدن دوباره
مخلوطی از شیرینی و تلخی
پاییز می آید
فصل من
دوباره همه روزها را
عاشق خواهم بود
سرمای تنهاییم را می سپارم
به خورشید کم سویش
گرمای بی قراریم را می سپارم
به باران بی انتهایش
آرام خواهم گرفت ؟
رنگهایش دلبری میکنند
و من بی مهابا دلم را میدهم
باز ببرند و هر چه می خواهند
رویش نقش زنند
حسی در سرد و گرم این هوا
مرا با خود می برد
و تو اگر میایی
در فصل زندگیم
شبیه پاییز باش
دوست داشتنی
دیوانه
و بی قرار.......


فصل پرستوی آزاد-لیلا هژیر