پاهایت را بگذار اینجا…
درست روی قلبم…
ببخش مرا …
چیز دیگری نداشتم که فرش قدومت کنم …
آهسته قدم بردار اینجا…
تارو پود این فرش قرمز پر از گل احساسم است…!
.

#آخرین_دیدار

مطمئنم آخرین دیدار نبود تو همیــن دنیا تـــورو می بینم
خبری از تـــو به دستم می رسه ! من به هر دوبـاره ای خوشبینـم
همین امشب تا همه خوابیدن هر جا هستی یه چراغ روشن کن
بهترین لباسی که داری بپوش خودتـــو آماده ی رفتن کن
هر شب از بالاترین نقطه ی شهر توی گرگ و میش گریه میکنم
مث ِ اون کسی که سوخته با یه حرف همه زندگیش، گریه میکنم
هر جا هستی یه چراغ روشن کن یا نجاتم بده از احساسم
یا که رد شو و بهم تنه بزن !!! شاید اینجوری تـــورو بشناسم
حق داری ازم بترسی که فقط بلدم معنی ِ پاییز بدم
چشم بسته میتونم از نفسات تو جمعیت تـــورو تشخیص بدم
حتی اسمتم نمیدونم چیه تـــورو از چشات شناختم اون دفه
کدومه پنجره ی اتاق ِ تـــو؟؟؟ انتظار هر ثانیه ش مزخرفه
هر شب از بالاترین نقطه ی شهر. توی گرگ و میش گریه میکنم
مثِ اون کسی که سوخته با یه حرف همه زندگیش! گریه میکنم
هر جا هستی یه چراغ روشن کن ! . یا نجاتم بده از احساسم
یا که رد شو و بهم تنه بزن !! شاید اینجوری تـــورو بشناسم!

عشق و آرامش
استادى از شاگردانش پرسید: چرا ما وقتى عصبانى هستیم داد می‌زنیم؟ چرا مردم هنگامى كه خشمگین هستند صدایشان را بلند می‌كنند و سر هم داد می‌كشند؟

شاگردان فكرى كردند و یكى از آنها گفت: چون در آن لحظه، آرامش و خونسردیمان را از دست می‌دهیم.

استاد پرسید: این كه آرامشمان را از دست می‌دهیم درست است امّا چرا با وجودى كه طرف مقابل كنارمان قرار دارد داد می‌زنیم؟ آیا نمی‌توان با صداى ملایم صحبت كرد؟ چرا هنگامى كه خشمگین هستیم داد می‌زنیم؟

شاگردان هر كدام جواب‌هایى دادند امّا پاسخ‌هاى هیچكدام استاد را راضى نكرد...

سرانجام او چنین توضیح داد: هنگامى كه دو نفر از دست یكدیگر عصبانى هستند، قلب‌هایشان از یكدیگر فاصله می‌گیرد. آنها براى این كه فاصله را جبران كنند مجبورند كه داد بزنند. هر چه میزان عصبانیت و خشم بیشتر باشد، این فاصله بیشتر است و آنها باید صدایشان را بلندتر كنند.

سپس استاد پرسید: هنگامى كه دو نفر عاشق همدیگر باشند چه اتفاقى می‌افتد؟

آنها سر هم داد نمی‌زنند بلكه خیلى به آرامى با هم صحبت می‌كنند.

چرا؟ چون قلب‌هایشان خیلى به هم نزدیك است. فاصله قلب‌هاشان بسیار كم است...

عشق و نفرت

زن و شوهر جوانی که تازه ازدواج کرده بودند برای تبرک و گرفتن نصیحتی از پير دانا نزد او رفتند. پيرمرد دانا به حرمت زوج جوان از جا برخاست و آنها را کنار خود نشاند او از مرد پرسید: تو چقدر همسرت را دوست داری!؟
مرد جوان لبخندی زد و گفت: تا سرحد مرگ او را می پرستم! و تا ابد هم چنین خواهم بود!
و از همسرش نيز پرسید: تو چطور! به همسرت تا چه اندازه علاقه داری!؟
زن شرمناک تبسمی کرد و گفت: من هم مانند او تا سرحد مرگ دوستش دارم و تا زمان مرگ از او جدا نخواهم شد
و هرگز از این احساسم نسبت به او کاسته نخواهد شد.

پير عاقل تبسمی کرد و گفت: بدانید که در طول زندگی زناشویی شما لحظاتی رخ می دهند که از یکدیگر تا سرحد مرگ متنفر خواهید شد
و اصلا هیچ نشانه ای از علاقه الآنتان در دل خود پیدا نخواهید کرد.

در آن لحظات حتی حاضرنخواهید بود که یک لحظه چهره همدیگر را ببینید.
اما در آن لحظات عجله نکنید و بگذارید ابرهای ناپایدار نفرت از آسمان عشق شما پراکنده شوند
و دوباره خورشید محبت بر کانون گرمتان پرتوافکنی کند.

حواست هست...؟
ببين با من چه ها كردى، حواست هست؟
مرا از من جدا كردى، حواست هست؟...
دلم را، اشك چشمم را، تمامم را
به آسانى فدا كردى، حواست هست؟
تمام شهر عشقم را به تو ديدند
مرا دشمن صدا كردى، حواست هست؟
بريدم از همه تا همدمت باشم
مرا تنها رها كردى، حواست هست؟
وفادارى من را قصه ها كردند
به بيگانه وفا كردى، حواست هست؟
مرا كه قيمتى بالا به تو دادم
به ناحق بى بها كردى، حواست هست؟
صداقت حرف من بود و تو حرفت را
پر از رنگ و ريا كردى، حواست هست؟
تو احساس مرا در قلب من كشتى
به احساسم جفا كردى، حواست هست؟
به خود شك كرده ام، تو تار و پودم را
پر از چون و چرا كردى، حواست هست؟

سيه پوش دلم هستم، جهانم را

تو يك ماتم سرا كردى، حواست هست؟

نمی دانم چرا امشب واژه هایم خیس شده اند

مثل آسمانی که امشب می بارد.........

واینک باران

بر لبه ی پنجره ی احساسم می نشیند

وچشمانم را نوازش می دهد

تا شاید از لحظه های دلتنگی گذر کنم.

حواست هست...؟
ببين با من چه ها كردى، حواست هست؟
مرا از من جدا كردى، حواست هست؟...
دلم را، اشك چشمم را، تمامم را
به آسانى فدا كردى، حواست هست؟
تمام شهر عشقم را به تو ديدند
مرا دشمن صدا كردى، حواست هست؟
بريدم از همه تا همدمت باشم
مرا تنها رها كردى، حواست هست؟
وفادارى من را قصه ها كردند
به بيگانه وفا كردى، حواست هست؟
مرا كه قيمتى بالا به تو دادم
به ناحق بى بها كردى، حواست هست؟
صداقت حرف من بود و تو حرفت را
پر از رنگ و ريا كردى، حواست هست؟
تو احساس مرا در قلب من كشتى
به احساسم جفا كردى، حواست هست؟
به خود شك كرده ام، تو تار و پودم را
پر از چون و چرا كردى، حواست هست؟

سيه پوش دلم هستم، جهانم را

تو يك ماتم سرا كردى، حواست هست؟

پر میکرد یادت، همه حجم خالی فضایم را

و خواستنت شیطنت میکرد، در مسیر نبض رگهایم

بوته نورس احساسم، ریشه دوانده بود در تری اشکهایم

همه روزه، میشنیدم صدای عشق را

حتی در قیژ قیژ، لولای در قدیمی

همه شب;

پشت پرده، سایه ای از جنس تو اردو زده بود

رویای هم آغوشیت نخ بادبادکی بود

که مرا بالا میکشاند تا دب اکبر

و در مجادله ناکوک دل و عشق،

کوچکتر از باخته شده بود "عقلم"

تو میدانستی;

رویای شیرینم، یخیست

"هایش" کردی

چه ساده تبخیر شد از گرمی نفسهایت

تو دستات گرمه می دونی ولی دستای من سسته
چرا غمگینی و اشکات تموم جونتو شسته
حالا که اومدی پیشم بیا بی گریه و زاری
حقیقت رو بهت میگم جوابم کردن انگاری...
بذار پاتو روی قلبم نذار دست روی احساسم
به جای گریهو زاری یه کم دعا بکن واسم
تموم دکترا گفتن همین روزاست می میرم
نمی دونن دوام شوک نیست نباشی جون نمی گیرم
نبر ولتاژشو بالا نزن شوک من دلم خونه
همین جایی که شوک میدی دلم نیست خونه ی اونه
دلم نیست خونه ی اونه
حالا قدرتو می دونم گرچه فرصتی نمونده
قربون دلت برم که تو رو تا اینجا کشونده
اگه قسمت موندنم بود تورو تنها نمی ذاشتم
میگفتی بمیر می مردم که نگی دوست نداشتم
ببخش که بودنم واست همیشه دردسر داره
همه میگن امیدی نیست ولی دعات اثر داره
صداتو می شنوم آره چشام اشکاتو می بینه
وقتی داد می زنی پاشو به قلبم خیلی می شینه
نکن گریه گل نازم داره اشکات حروم میشه
بجنب دعام بکن زود باش ملاقاتت تموم میشه
ملاقاتت تموم میشه
کاش میشد یکی بتونه منو از خواب دربیاره
مگه میشه مرده باشم وقتی که اشکام می باره
اگه حسرتت رو دارم اگه سردو بی قرارم
تورو با چشمای گریون به خدامون می سپارم
نمیگم برا

وقتي دستام خالي باشه / وقتي باشم عاشق تو
غير دل چيزي ندارم / كه بدونم لايق تو
دلمو از مال دنيا / به تو هديه داده بودم
با تموم بي پناهي / به تو تكيه داده بودم
هر بلايي سرم اومد / همه زجري كه كشيدم
همرو به جوون خريدم / ولي از تو نبريدم
هر جا بودم با تو بودم / هر جا رفتم تو رو ديدم
تو سبك شدن تو رويا / همه جا به تو رسيدم
اگه احساسمو كشتي / اگه از ياد منو بردي
اگه رفتي بي تفاوت / به غريبه سر سپردي
بدون اينو كه دل من / شده جادو به تلسمت
يكي هست اينور دنيا / كه توو يادش مونده اسمت
هر بلايي سرم اومد / همه زجري كه كشيدم
همرو به جوون خريدم / ولي از تو نبريدم
هر جا بودم با تو بودم / هر جا رفتم تو رو ديدم
تو سبك شدن تو رويا / همه جا به تو رسيدم