بیا که قصر امل سخت سست بنیادست/بیار باده که بنیاد عمر بر بادست
غلام همت آنم که زیر چرخ کبود/ز هر چه رنگ تعلق پذیرد آزادست
چه گویمت که به میخانه دوش مست و خراب/سروش عالم غیبم چه مژده‌ها دادست
که ای بلندنظر شاهباز سدره نشین/نشیمن تو نه این کنج محنت آبادست
تو را ز کنگره عرش می‌زنند صفیر/ندانمت که در این دامگه چه افتادست
نصیحتی کنمت یاد گیر و در عمل آر/که این حدیث ز پیر طریقتم یادست
غم جهان مخور و پند من مبر از یاد/که این لطیفه عشقم ز ره روی یادست
رضا به داده بده وز جبین گره بگشای/که بر من و تو در اختیار نگشادست
مجو درستی عهد از جهان سست نهاد/که این عجوز عروس هزاردامادست
نشان عهد و وفا نیست در تبسم گل/بنال بلبل بی دل که جای فریادست
حسد چه می‌بری ای سست نظم بر حافظ/قبول خاطر و لطف سخن خدادادست
#حافظ
غزل شماره ۳۷
قدرت گرفته توسط شِیرترانیکس
فارسی
قبلا آنلاین میشدم حداقل 30 تا دیدگاه داشتم .
بقیه رو نفهمیدم 
دیگه کاریه که ازمون بر میاد
