لازم است گاهی ....
لازم است گاهي از خانه بيرون بيايي و خوب فکر کني ببيني باز هم مي‌خواهي به آن خانه برگردي يا نه؟!
لازم است گاهي از مسجد ، کليسا و ... بيرون بيايي و ببيني پشت سر اعتقادت چه ميبيني ترس يا حقيقت؟!
لازم است گاهي از ساختمان اداره بيرون بيايي ، فکر کني که چه‌قدر شبيه آرزوهاي نوجوانيت است ؟
لازم است گاهي درختي ، گلي را آب بدهي ، حيواني را نوازش کني ، غذا بدهي ببيني هنوز از طبيعت چيزي در وجودت هست يا نه ؟!
لازم است گاهی پای کامپیوترت نباشی، گوگل و ایمیل و فلان را بی‌خیال شوی،با خانواده ات دور هم بنشینید ، یا گوش به درد دل رفیقت بدهی و ببینیزندگی فقط همین آهن‌پاره‌ی برقی است یا نه؟
لازم است گاهي بخشي از حقوقت را بدهي به يک انسان محتاج ، تا ببيني در تقسيم عشق در نهايت تو برنده اي يا بازنده ؟!
لازم است گاهي انسان باشي ببيني ..............

باخود عهد بسته ام برف که ببارد
بروم زیرآسمان خدا
روی سنگ فرش زمین بنشینم
برف بباردو بباردوببارد
ومن آدم برفی بی روحی شوم
بدون هیچ احساسی
درست مثل تو
فقط یادم باشد خاطراتت راازصندوقچه قلبم بیرون بکشم
میدانی دیگرهرکجا باشند آنجا را به آتش میکشند

صدایم کن تا با تو بر بالهای باد بنشینم و به کرانه های یاد تو سفر کنم. صدایم کن تا همصدایت شوم. هم صدای تمام سکوتهای پر معنایت. آری من از اعماق وجودم صدایت را می شنوم. از سخاوت اسمان؛ صداقت خورشید و طراوت باران. پس ای سکوتت طنین انداز فریاد ها؛ باز صدایم کن

شادی
پروانه ای است

که هر چه تقلا کنی

نمی توانی آن را شکار کنی...
باید آرام باشی

تا روی شانه ات بنشیند

شانه هایت پر از پروانه باد...

گاهی همه تکیه گاهایم فرو میریزد
انگاه دیگر چیزی برایم باقی نمیماند
جز اینکه
بنشینم و از درختانی که دربرابر باد سرخم میکنند انعطاف رایاد بگیرم

هیچ نیازی نیست به تماشای دلقکی روانه ی سیرک شوی

خنده ات که تلخ باشد و دلت خون و چشمانت تر از بی مهری روزگار ...

تو عین همان دلقکی .

باور نمی کنی ؟ آیینه ای دست بگیر و به تماشای خودت بنشین

صفایی ندارد ارسطو شدن
خوشا پر کشیدن پرستو شدن
تو که پر نداری پرستو شوی
بنشین درس بخون تا ارسطو شوی
روز دانشجو بر ارسطو های آینده ایران مبارک !

هیــچ چیــــز بــدتـــر از این نبــــود کــــه بعــد از تـــو با کســانی بنشینـــــم و ...
بیخـــــودی بگــــویـــم : عیبــــی نـــدارد ... تجــــربه شـــــــــد ......

گاه یک سنجاقک به تو دل می بندد

و تو هر روز سحر می نشینی لب حوض

تا بیاید از راه

از خم پیچک نیلوفرها

روی موهای سرت بنشیند

یا که از قطره آب کف دستت بخورد

گاه یک سنجاقک ، همه معنی یک زندگی است...

ایـטּ روزهآ هـم خوش حآلـم هم غمگیـטּ . . . !

نمـﮯ فهمم . . .

خودم هم حآلـم رآ نمـﮯ فهمم . . .

گآهــﮯ قنـב בر בلـم آبــــ مـﮯ شوב و روحم بہ آسماטּ هآ پـر مـﮯ کشـב . . .

گآهــﮯ تنهآ בلـم اتآقـﮯ میخوآهـב تآریـڪـ و سوتــــ و ڪور . . .

ڪه بنشینم گوشہ ڪنـآرش و ثآنـیہ بہ ثآنـیہ ام رآ هم آغـوش غـم شوم . . .

نمیـבآنم . . .

تنهآ چیز ﮮ ڪه میـבآنم ایـטּ استــــ ڪه ایـטּ روزهآ בلـم بــچہ مـﮯ شوב בمـﮯ میخنـבב בمـﮯمیگریـב و پآ بہ

زمیـטּ مـﮯ ڪوبـב ، בمـﮯ بهآنہ هآﮮ ڪودڪآنہ میگیـرב . . . !

{בل ڪوچـڪـ مـטּ} آرام بآش . . . خوבم هوآیتــــ را בآرم !

نمیدانم پس ازمرگم
که آیدبرمزارمن
که بنشیندبه سوگ من
سیه چشمی
سیه برتن کندیانه؟
ولی سوگند
توراسوگند!
به جان دلبرت سوگند!
مراهم یادکن آنشب
که من درزیرخاک سرد
تنهای تنهایم..