مردم اشتباهات خود را روی هم میریزند و از انها غولی میسازند که نامش تقدیراست

خداوندا ، نمیدانم چه تقدیری مرا فرموده ای اما
برای دوستان من عطا فرما :
هزار و سیصد امید
هزار و سیصد و نود بهروزی
هزار و سیصد و نود و سه لبخند زیبا
سال نو بر شما و خانواده محترمتان مبارک باد

تقدیر من این است که با درد بسازم
از این دل نامرد دلی مرد بسازم
انگار قرار است که من داغ دلم را
با گریه ی چشمان خودم سرد بسازم

مردم اشتباهات زندگی خود را روی هم می ریزند و از آنها غولی
به وجود می آورند که نامش تقدیر است

مردم اشتباهات زندگی خود را روی هم می ریزند
و از آن غولی میسازند به نام تقدیر

#از #این #بارون
#یاسر #محمودی
چقد بو کردم هرشب پیرهناتو

که با عطر تنت آروم شه دردم

چقد هر شب بجای شونه ی تو

نشستم رو لباست گریه کردم

خودم میگم به عطرت به اتاقت

به دائم دیدنت بد عادتم کن

خودم میگم به حد مرگ خستم

دارم دیونه میشم راحتم کن

از این بارون از این کوچه از این آهنگ بیزارم

از این که تو رهام کردی ولی بازم دوست دارم

از این احساس که یه دنیاست ولی واسه تو بی معناست

از این قلبی که له کردیش ولی بازم تورو میخواد

دلم خستست از این بغضی که دائم با خودم دارم

دوست دارم ولی بی تو از این احساس بیزارم

تو دل سنگی تو بی رحمی تو این درد و نمیفهمی

تو این حالی که من دارم تو با تقدیر هم سهمید

الان 1000000بار این آهنگو گوش کردم و همچنان دارم گوشش میکنم خیلی سخته کسی رو دوست داشته باشی که میدونی دوست نداره