دربیابانی که نیستی

طوفان یادت می وزد

باران

برخاک تشنه می سراید

ابرهامحودرنبودنت می شوند

یادت پرمی شودازخاکستریادگاری ها

نبودنت راتنهاآیینه ی دلتنگی ها شکست

ورفتنت چون موسیقی نابهنگامی که قصدخواندن نداشت

خشکسالی شده است...

درختان جنگل سبزم سوختند

حال من مانده ام و خاکستری از خاطرات سبز...

باغبانی پیر

دلشکسته

ازهمه ی دنیا سیر...

خدایا...

دیگر مرا باتو هم کاری نیست...

آنکه می رود فقط می رود ..

ولی آنکه می ماند درد می کشد ،

غصه می خورد ،

بغض می کند ،

اشک می ریزد و تمام این ها روحش را به آتش می کشد و

در انتظار بازگشت کسی که هرگز باز نخواهد گشت آرام آرام

خاکستر می شود ....

آری ، این است خاصیت عشق یک طرفه .....

زجر جدایی...

گفتی برم؟ گفتم چرا؟ گفتی پریشونی بسه

گفتی یکی دلتنگمه خیلی برام دلواپسه

گفتی برم؟ گفتم برو، امّا نگفتم تا ابد

با رفتنت توی چشام اشک جدایی حلقه زد

تنهام خیالت پیشمه، زخم دل درویشمه

هر جا بسوزم خاطرت، خاکستر آتیشمه

بی شعله می سوزم ولی، ای عشق خاموشم نکن

با من بمون، با من بمون هرگز فراموشم نکن

من قلب چاقو خورده ام، هم زنده ام، هم مرده ام

با بودنت گل کرده ام، با رفتنت پژمرده ام...

نمیدیدم انگاری کور شدم
فاصله دوستام ازم دور شدن
اصن نمیشنیدم که بخوام گوش کنم
کنترل نداشتم رو خودم
انگار دو نفر بودم ، باخودم قهر بودم
هیشکی مهم نبود ، فقط اونو بخندونم
از خوشحالی من شادمه زیادی
واسه خودم ساختم یه آدمه خیالی
باهمه دوستام بحث هر دفعه سر این
گذاشتم اختیارش هر شب همه چی
بردمش بالا تو کلم منه گیج
بعدشم خودم دستم بش نرسید
آسمون آبیمو غلبه کرد
خبر بد ازین شبح محو
مثه نفس گرم
تو زمستون غیب شد بر نگشت بقله من

عاشــــــــق یه زندونیه یه زندونیه
با اینکه در زندانش بازه میخواد عاشق باشه
گیج و گمه توی خوابش دائم
خبر نداشتی دنیا کجاس
قدم برداشت افتاد تو چاه

عشق یه طرفه ، رودخونه
چشام خسته و قرمز از خون پره
دورم خاکستر سیگار دود شده
داغون چپیدم تو خونه
مثه روزای تلخم که گفتم در گوشت
صدامو گوش کن ببین چقدر درد توشه
هر کی اومد اشک.شونشو خیس کرد
صورتو تا دید فهمید روحمو ****
دربو داغون پشیمون از دعوا با اون
جلو چشام عکس شبام با اون
دیگه قرمز نیس گیلاس شرابامون
چشمام خیره به ماه الان
کبوتری بدون بال پرواز
اشکای زیاد که از چش پاشید
چطور میتونی انقد سنگدل باشی؟

عاشــــــــق یه زندونیه یه زندونیه
با اینکه در زندانش بازه میخواد عاشق باشه
گیج و گمه توی خوابش دائم
خبر نداشتی دنیا کجاس
قدم ورداشت افتاد تو چاه
...

خسته ام
از تکرار این روزهای بی حوصله ی خاکستری
از این انتظار ؛
که دارد جان می دهد
می خواهم بخوابم
از راه که رسیدی ...
صدایم کن
من ؛
دو فنجان چای می ریزم
کنار پنجره ی رو به باغچه می نشینیم
باقی عمر زندگی می نوشیم!

یادم باشد دیگر هرگز خاطره هایم را کند و کاو نکنم!

مثل آتش زیر خاکستر می ماند...

حساب از دستم در رفته...

چندمین بار است که با یاد نگاه آخرت آتش می گیرم....؟؟

ﻗﻬﻮﻩ ﺭﺍ ﺧﻮﺭﺩ ﻭ ﻓﻨﺠﺎﻥ ﺭﺍ ﺷﮑﺴﺖ
ﭼﺎﯼ ﺭﺍ ﻧﻮﺷﯿﺪ ﻭ ﻟﯿﻮﺍﻥ ﺭﺍ ﺷﮑﺴﺖ
ﻋﺎﺷﻘﺶ ﺑﻮﺩﻡ، ﺩﻝ ﻣﻦ ﺭﺍ ﺷﮑﺴﺖ
ﺍﻭ ﻧﻤﮏ ﺧﻮﺭﺩ ﻭ ﻧﻤﮑﺪﺍﻥ ﺭﺍ ﺷﮑﺴﺖ
ﺣﺎﻝ، ﺍﻭ ﻫﺴﺖ ﻻﯾﻖِ ﺁﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﻫﺴﺖ
ﻻﯾﻖِ ﺑﻮﺩﻥ ﺑﺎ ﺁﺩﻣﻬﺎﯼ ﭘَﺴﺖ
ﻣﻦ ﻫﻢ ﻣﺴﺖ ﺍﺯ ﻣِﯽ ﻭ ﺳﯿﮕﺎﺭ ﺑﺪﺳﺖ
ﺯﯾﺮﺳﯿﮕﺎﺭﯾﻢ ﮐﺠﺎﺳﺖ؟!
ﯾﺎﺩﻡ ﺁﻣﺪ، ﻟﻌﻨﺘﯽ ﺁﻧﺮﺍ ﺷﮑﺴﺖ!
ﭘُﺮ ﺯِ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﯾﻦ ﻗﺎﺏ ﻋﮑﺲ.. ﺭﺍﺳﺘﯽ
ﻋﮑﺴﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﯾﺎﺩﺕ ﻫﺴﺖ؟؟
ﺍﯾﻦ ﯾﮑﯽ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻣﻦ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﮑﺴﺖ . .

یادتون هست مرحوم حسین پناهی می گفت: خدایا دست بشکنه , پا بشکنه , سر بشکنه اما دل نشکنه ………. الهی دل هیچکس توی این دنیای خاکستری این روزها نشکنه

تو می خندی حواست نیست


من آروم می میرم


تو می رقصیو من


عاشق شدن رو یاد می گیرم


چه جذابی چه گیرایی


چه بی منطق به چشمات میشه عادت کرد



توی دستای تو باید به سیگارم حسادت کرد


منو پک میزنی آروم


خرابم می کنی از سر



رژ لب روی ته سیگار تن من زیر خاکستر


تنم می لرزه و میری حواست نیست




هوامو کام می گیری حواست نیست

به چه میخندی تو ؟!!

به مفهوم غم انگیز جدایی؟!!

به چه چیز؟!!

به شکست دل من یا به پیروزی خویش؟!!

به چه میخندی تو ؟!!

به نگاهم که چه مستانه تو را باور کرد ؟!!

یا به افسونگری چشمانت که مرا سوخت و خاکستر کرد ؟!!

به چه میخندی تو ؟!!

به دل ساده من میخندی

که دگر تا به ابد فکر خود نیست ؟!!

خنده دار است!!!بخند!!!!