جاستین کارتر را آزاد کنید»؛این نام کمپینی است که این روزها در آمریکا برای آزادی جوان ۱۹ ساله‌ای که از ماه مارس به خاطر یک کامنت در فیس‌بوک بازداشت شده به راه افتاده است.
قضیه از این قرار است که جاستین کارتر حدود ۵ ماه قبل در یک کشمکش لفظی با یک کاربر دیگر درباره یک بازی آنلاین وقتی دیوانه خوانده شد در کامنتی نوشت: آره،من واقعاً دیوانه شدم. می‌خواهم به یک کودکستان بروم و همه بچه‌ها را به گلوله ببندم.
این کامنت چند ماه پس از حادثه تیراندازی در مدرسه سندی‌هوک بود و گزارش آن از سوی زنی به سوی پلیس باعث بازداشت سریع جاستین شد. پدر و مادر او با اعلام اینکه این کامنت تنها یک شوخی بین چند جوان بوده خواستار آزادی پسرشان شده‌اند. آنها می‌گویند پسر آنها در زندان تحت مراقبت برای جلوگیری از خودکشی قرار گرفته است چون جاستین تصور می‌کند هیچ وقت نمی‌تواند از زندان آزاد شود. دادگاهی در آمریکا جاستین کارتر را به اتهام «تهدید تروریستی» به تحمل ۸ سال حبس محکوم کرده است. به گفته پدر و مادر کارتر او پس از کامنت خود عبارت اختصاری LOL( laughing out loud) قرار داده که در میان کاربران شبکه‌های اجتماعی برای اعلام شوخی و خنده به کار می‌رود. مقام‌های قضایی آمریکا اما این مسئله را نپذیرفته‌اند و جاستین کارتر فعلاً باید در زندان بماند.
خانواده کارتر می‌گویند که حتی در صورت مجرم شناختن کارتر مجازاتی که برای او در نظر گرفته شد در حد جرمش نیست. دادگاه برای آزادی جاستین وثیقه‌ای ۵۰۰ هزار دلاری را در نظر گرفته که به گفته خانواده او چند برابر وثیقه معمول برای متهمان به قتل است.
جک کارتر،پدر این پسر حالا کمپینی برای کمک به آزادی او راه انداخته و می‌گوید می‌خواهد به نوجوان‌ها درباره خطراتی که تهدیدشان می‌کند اطلاع دهد.
برای اولین بار نیست که کسی به خاطر کامنت در آمریکا دستگیر می‌شود اما تاکنون سابقه نداشته که به خاطر این مسئله حکمی به سنگینی ۸ سال زندان صادر شود. در فصل بهار هم نوجوانی در ماساچوست از سوی نیروهای امنیتی آمریکا به خاطر کامنت و به اتهام تهدید به بمبگذاری بازداشت شد اما قاضی دادگاه تشخیص داد که کامنت این پسر تنها بخشی از شعر یک ترانه بوده است. روزنامه کریستین ساینس مانیتور با رسانه‌ای شدن ماجرای جاستین کارتر گزارش ویژه‌ای در این رابطه منتشر کرده که تعدادی کارشناسان حقوقی در آن از حکم صادر شده انتقاد کرده‌اند.
به گفته آنها موج حملات اخیر به مدارس و تیراندازی و قتل دانش آموزان در آمریکا باعث صدور چنین حکمی شده که بی‌سابقه بوده است. جاستین کارتر به گفته پدر و مادرش به خاطر افسردگی شدید از سوی مسئولان زندان مدتی است در سلول انفرادی قرار گرفته تا برای جلوگیری از خودکشی تحت مراقبت ۲۴ ساعته باشد. روز ۱۶ جولای قرار است دادگاه بار دیگر پرونده او را بستگی کند. حالا زندگی جاستین فقط به یک چیز بستگی دارد: قاضی کامنت او را شوخی یا جدی تشخیص دهد!
جدی دیوانن بخاطر یه کامنت اونم به شوخی 8 سال یارو رو انداختن زندان بعد برای حکم هایی که تو ایران صادر میشه ایراد میگیرن من مشکل داشتن حکم های ایران رو رد نمیکنم ولی کسی که ایراد میگیره خودش نباید مشکل داشته باشه
تصور کن اگه حتی تصور کردنش سخته!
جهانی که هر انسانی تو اون خوشبخته خوشبخته!
جهانی که تو اون پول و نژاد و قدرت ارزش نیست!
جواب هم‌صدایی‌ها پلیس ضد شورش نیست!
نه بمب هسته‌ای داره، نه بمب‌افکن نه خمپاره!
دیگه هیچ بچه‌ای پاشو روی مین جا نمی‌زاره!
همه آزاده آزادن، همه بی‌درد بی‌دردن!
تو روزنامه نمی‌خونی، نهنگا خودکشی کردن!
جهانی را تصور کن، بدون نفرت و باروت!
بدون ظلم خود کامه بدون وحشت و طاغوت!
جهانی را تصور کن، پر از لبخند و آزادی!
لبالب از گل و بوسه، پر از تکرار آبادی!
تصور کن اگه حتی تصور کردنش جرمه!
اگه با بردن اسمش گلو پر میشه از سرمه!
تصور کن جهانی را که توش زندان یه افسانه‌س!
تمام جنگای دنیا، شدن مشمول آتش‌بس!
کسی آقای عالم نیست، برابر با هم‌اند مردم!
دیگه سهم هر انسانِ تن هر دونه‌ی گندم!
بدون مرزو محدوده، وطن یعنی همه دنیا!
تصور کن تو می‌تونی بشی تعبیر این رویا!
#اعترافات خنده دار
وقتی پدرم روزنامه میخونه روزنامه رو وسط آسمون و زمین تو هوا جلوی صورتش نگه میداره، اعتراف میکنم بچه که بودم یواشکی میرفتم پشت روزنامه طوری که پدرم منو نبینه و با مشت چنان میکوبیدم وسط روزنامه، پاره که میشد هیچ، عینکش می افتاد و بابا کل مطلب رو گم میکرد. کلاً پدرم ۳۰ثانیه هنگ میکرد. بعد یک نگاه عاقل اندر سفیهی به من میکرد و حرص میخورد. اما هیچی بهم نمیگفت و من مانند خر کیف میکردم. تا اینکه یه روز پدرم پیش دستی کرد و قبل از من روزنامه رو کشید و با داد گفت: نکن بچـه. منم هول شدم مشت رو کوبیدم تو عینکه بابام. عینک شکست. من ۵ روز تو شوک بودم!!
8
غذايم را تمام مي كردم ، روزنام ه خواندن را تمام مي كردم ، و بيرون مي آمدم در حال ي كه روزنامه را توي دستم لوله كرد ه بودم ،
مي رفتم خانه ، بالا مي رفتم توي اتاقم ، روزنام ه را مي انداختم روي تخت و دست هايم را مي شستم . سينيورا مارگارتي حواس ش را
جمع مي كرد ك ه ببيند ك ي مي آيم و مي روم ، چون همين كه مي رفتم بيرون ، مي آمد و روزنامه را برمي داشت . جرأت نمي كرد خودش
روزنامه را از م ن بخواهد، پس يواشكي مي آمد ورش مي داشت و يواشكي هم قبل از اين كه برگردم ، مي گذاشتش روي تخت . مثل
اين كه از اي ن كنجكاوي بي معني خجالت مي كشيد؛ در واقع او فقط يك چيز م يخواند: آگهي هاي ترحيم .
7
«. چرا ك ه نه ؟ هر جا كه دوست داريد بنشينيد! ليزا، ب ه آقا بر س »
پشت يكي از آن ميزهاي خوشگل تميز مي نشستم ، ي ك آشپز برمي گشت توي آشپزخانه ، من روزنامه ام را مي خواندم ، به آرامي
غذا مي خوردم ، و ب ه خنده ، جوك گفتن و داستان هاشان در مورد آلتوپاسچيو گوش مي كردم . مجبور مي شدم بينِ دو تا سفارش ،
صبر كنم حتا مثلاً ي ك ربع ، چون پيشخدمت ها نشست ه بودند و داشتند غذا مي خوردند و گپ مي زدند، و آخر كار مي خواستم بگويم
ولي همين وضعيت را دوست «! همين حالا آقا ! آنا ، بدو . آخ ليزا » : و آن ها هم مي گفتند «... سينيورا، يك دانه پرتقال ، لطف اً » كه
داشتم ، شاد بود م.
5
سعي مي كردم تنهايي پشت يك م يز بنشينم و روزنامه ي صبح يا عصر را باز كن م ، بعد از اول تا آخر بخوانمش (روزنامه را سر
راهم به اداره مي خريدم و تيترهايش را نگاهي مي انداختم ، ولي صبر مي كردم وقتي توي رستوران هستم ، روزنامه را بخوانم ) روزنامه
كاربردهاي زيادي برايم د اشت ! چون وقتي نمي شد ي ك ميز خالي پيدا كرد و مجبور مي شدم پشت يك ميز، كنار چند نفر ديگر
بنشينم ، خودم را غر ق خواندن مي كردم و هيچ كس هم حرفي بهم نمي زد. ولي هميشه مي خواستم يك ميز خالي پيدا كنم و براي
همين هم تا وقتي كه ممكن بود ، سفارش دادن را عقب مي انداختم ، ب ه همين دليل وقتي سر و كله ام توي رستوران پيدا مي شد كه
بيش تر مشتري ها رفته بودند.
فقر همه جا سر می كشد .......
فقر ، گرسنگی نیست ، عریانی هم نیست ......
فقر ،چیزی را « نداشتن » است ، ولی آن چیز پول نیست ..... طلا و غذا نیست .......
فقر ، همان گرد و خاكی است كه بر كتاب های فروش نرفته ی یك كتابفروشی می نشیند ......
فقر ، تیغه های برنده ماشین بازیافت است ، كه روزنامه های برگشتی را خرد می كند ......
فقر ، كتیبه سه هزار ساله ای است كه روی آن یادگاری نوشته اند .....
فقر ، پوست موزی است كه از پنجره یك اتومبیل به خیابان انداخته می شود .....
فقر ، همه جا سر می كشد ........
فقر ، شب را« بی غذا » سر كردن نیست .......
فقر ، روز را « بی اندیشه» سر كردن است ......
شما که سواد داری لیسانس داری روزنامه خونی
با بزرگون می شینی، حرف می زنی همه چی می دونی شما که کله ت پره معلّم مردم گنگی واسه هر چی که می گن جواب داری در نمی مونی
در بیانیه سفارت ایران همچنین از رسانه های کویتی خواسته شده است برای آگاهی بخشی افکار عمومی، این عکس ها را منتشر کنند.
در گزارش روزنامه کویتی الانباء علاوه بر بیانیه سفارت ایران به واکنش ها و انتقادات شماری از نمایندگان مجلس ایران از جمله محمد دهقان، محمد مهدی پورفاطمی و حسن ابراهیمی از مصافحه احمدی نژاد و مادر چاوز پرداخته شده است.
متن بیانیه سفارت ایران و عکس های ارسالی آن تقریبا در تمامی روزنامه های کویتی از جمله السیاسه، الوطن، القبس، الانباء به طور کامل منتشر شده است.
شماری از روزنامه های کویتی هم با انتشار متن بیانیه و عکس های ارسالی سفارت ایران نوشته اند: به نظر می رسد ایران برای آرام کردن خشم نمایندگان پارلمان ایران و حملات شدید آنها علیه احمدی نژاد دست به جعل کردن عکسی از احمدی نژاد کرده است.
در گزارش مطبوعات کویتی آمده است: عکس احمدی نژاد و مادر چاوز توسط خبرگزاری های جهانی رویترز، آسوشیتدپرس و فرانسه نیز منتشر شد. این خبرگزاری ها در شرح این عکس نوشته اند که آن را از دفتر اطلاع رسانی کاخ ریاست جمهوری ونزوئلا دریافت کرده اند.
روزنامه مصری المصراوی هم نوشت: روزنامه انگلیسی دیلی تلگراف هم با انتشار بیانیه سفارت ایران در کویت، صحت عکس منتشر شده خود را تایید کرد.
انتقادات در ایران از عکس احمدی نژاد و مادر چاوز در روزنامه های دیلی تلگراف بریتانیا و لس آنجلس تایمز آمریکا هم منتشر شد.
بابام هشتاد سالشه همیشه اصرار میکنه که بذارید من از خونه تنهایی برم بیرون مگه زندانی گرفتید؟می خوام برم نون و روزنامه اینا بگیرم…
یه روز بعد از کلی اصرار گفتیم باشه برو ولی مواظب باش…
رفته نونوایی محل به همه ی اونایی که تو صف بودن گفته عجب روزگاری شده، پنج تا دختر دارم پنج تا پسرتو این سن و سال من پیرمرد باید بیام تو صف وایسم نون اونارم من بگیرم….
تا یه مدت هر کس منو تو محل می دید نصیحتم می کرد.
پدر داشت روزنامه می خواند پسر که حوصله اش
سر رفته بود پیش پدرش رفت و گفت : پدر بیا بازی
کنیم پدر که بی حوصله بود چند تکه از روزنامه که
عکس نقشه دنیا بود تکه تکه کرد و به پسرش داد و
گفت برو درستش کن .پسر هم رفت و بعد از مدتی
عکس را به پدرش داد. پدر دید پسرش نقشه جهان
رو کاملاً درست جمع کرده .از او پرسید که نقشه
جهان رو از کجا یاد گرفتی؟ پسر گفت : من عکس
اون آدم پشت صفحه رو درست کردم . وقتی آدمها
درست بشن دنیا هم درست میشه!
قدرت گرفته توسط شِیرترانیکس
فارسی
8 سال؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
بدو بیا تو بحث شرکت کن
